Ανήκουμε ακόμη στη Δύση – ευτυχώς!..

Σύμφωνα με έρευνα του ΠΑΜΑΚ (7/9), το 72,5% των Ελλήνων θεωρεί ότι τα κομμουνιστικά καθεστώτα ευθύνονται για τον βίαιο θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων.

Το 75,5% πιστεύει ότι πρέπει να γίνει δικαστική διερεύνηση των εγκλημάτων αυτών.

Και μόνο το 19,5% θεωρεί ότι κομμουνιστικά, ναζιστικά και φασιστικά καθεστώτα δεν έχουν καμία ομοιότητα.

Δεν το αναφέρω για να ξανανοίξουμε τη συζήτηση περί ναζισμού και κομμουνισμού. Τα «καλλιστεία καθαρμάτων» μου είναι αδιάφορα («Τα Νέα», 26/8).

Το σημειώνω για έναν και μόνο λόγο: για να δείξω ότι η ελληνική κοινωνία δεν αποκλίνει θεμελιωδώς από τον δυτικό δημοκρατικό κανόνα.

Αυτό είναι σήμερα το ουσιώδες. Και όχι τι έκαναν τότε οι κομμουνιστές, ούτε αν οι ναζί ήταν χειρότεροι –ας τα βρουν οι ιστορικοί…

Ενδεχομένως τα αντίστοιχα ποσοστά να ήταν ελαφρώς διαφορετικά σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα (σε σχέση άλλωστε και με τα εθνικά βιώματά της) αλλά για χώρες που μπορώ να γνωρίζω οι αποκλίσεις δεν είναι αξιοσημείωτες.

Υπό αυτήν την έννοια, οι ιδεολογικές συντεταγμένες της κοινωνίας μας εξακολουθούν κατά πλειοψηφία να μας τοποθετούν στον δυτικό κόσμο.

Και την ένταξη αυτή δεν φαίνεται να έχει κλονίσει σοβαρά το κύμα ανορθολογισμού που από το 2010 και μετά ξέσπασε στην Ελλάδα.

Ή (για να το μετρήσω διαφορετικά και σε σχέση με ευρήματα άλλων δημοσκοπήσεων) το ποσοστό των συμπολιτών μας που αποκλίνουν από τον δυτικό δημοκρατικό κανόνα φαίνεται να κινείται γύρω στο 19,5% της παραπάνω δημοσκόπησης –κάπως περισσότεροι ή λιγότεροι, ανάλογα με το θέμα και το ερώτημα…

Πάνω-κάτω δηλαδή όσοι πιστεύουν ότι μας ψεκάζει η Μέρκελ ή ότι η χρεοκοπία δημιουργήθηκε για να τα οικονομήσουν οι τράπεζες ή πως για την κρίση φταίνε οι ξένοι, και κυρίως οι Γερμανοί, ή ότι ο Κίσινγκερ ήθελε να εξαφανίσει το ελληνικό έθνος ή ότι δεν χρειάζονται ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Αντιθέτως, δεν γνωρίζω ποια ακριβώς μειοψηφία εκφράζει «Η Αυγή» όταν υποστηρίζει (29/8) ότι «αν δεν υπήρχε η Σοβιετική Ενωση και ο Στάλιν μπορεί σήμερα να μιλούσαμε γερμανικά».

Είμαι βέβαιος όμως ότι δεν υπάρχει επίσημη εφημερίδα κυβερνητικού κόμματος σε ολόκληρη την Ευρώπη που να διατυπώνει τέτοιες παρδαλές εικασίες.

Διότι ο δυτικός δημοκρατικός κανόνας μπορεί να εκτιμά τη συνεισφορά της Σοβιετικής Ενωσης στην ήττα του ναζισμού αλλά δεν της χαρίζει ούτε ένα κουμπί βρετανού, αμερικανού ή έλληνα φαντάρου.

Και προφανώς δεν προσπερνά ό,τι ακολούθησε μετά τον πόλεμο στην Ανατολική Ευρώπη, στην Ασία, στην Αφρική. Ή στην Ελλάδα.

Πάμε όμως στην ουσία.

Αν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων είναι ακριβή, τότε από τα συντρίμμια της κρίσης βγαίνει μια διαφορετική χώρα. Πιο ώριμη, λιγότερο «αγανακτισμένη» και «ψωνισμένη» –αν μου επιτρέπεται η έκφραση…

Μια Ελλάδα που έχει αναβαθμίσει στο αξιακό της σύστημα κεντρικές έννοιες του δυτικού δημοκρατικού κανόνα όπως ελευθερίες, επιχειρηματικότητα, ανταγωνισμός, αξιοκρατία –μάρτυράς μου και ο Πρωθυπουργός που τρέχει από επιχείρηση σε επιχείρηση…

Μια Ελλάδα που την ίδια στιγμή και σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες έχει ταυτίσει την εθνική της πορεία με τον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα.

Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν υπάρχουν πολλοί ευρωπαϊκοί λαοί διατεθειμένοι να υποστούν τόσες θυσίες για να παραμείνουν στο ευρώ. Σίγουρα όχι πολλοί.

Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ (έστω και τυχοδιωκτική ή συγκεχυμένη) δρομολόγησε την απαξίωση ενός ολόκληρου «αριστερού» συστήματος αξιών που αποτελούσε τεκμήριο υστέρησης και βασική τροχοπέδη της χώρας.

Είναι η βασική και ίσως μοναδική συνεισφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο εθνικό μας αφήγημα: η διάψευση της υστέρησης που εκπροσωπούσε και η ματαίωση της απόκλισης που υποσχόταν.

Το ευχάριστο λοιπόν είναι ότι μέσα στην κρίση η ελληνική κοινωνία κατάφερε μάλλον να εκσυγχρονίσει τις ιδεολογικές συντεταγμένες της.

Το δυσάρεστο είναι ότι αυτός ο εκσυγχρονισμός δεν έχει ακόμη αγκαλιάσει το πολιτικό και οικονομικό σύστημα.

Πρώτον, δεν ξέρω ποιος χιουμορίστας της Προεδρίας έβαλε στο τραπέζι τον Μητσοτάκη παραδίπλα στον Καμμένο και τη Μαρέβα δίπλα στον Παππά.
Ο χιουμορίστας πρέπει να γέλασε πολύ. Για τους ενδιαφερομένους, δεν ξέρω.

Δεύτερον, διάφοροι υπάλληλοι του ανωτέρω Παππά στη δημοσιογραφία και στο Διαδίκτυο ξεχύθηκαν να παινέψουν την ΕΡΤ για τη μετάδοση της Πνύκας – ούτε το «Αποκάλυψη τώρα» του Κόπολα να έβλεπαν!
Η μετάδοση δεν είχε κάτι το άξιο λόγου. Υποθέτω όμως ότι το γλείψιμο ήταν αυθόρμητο και δωρεάν.
Αλλωστε με τι να ξεπληρώσει την υποχρέωση ο γιος ενός άμισθου συνταξιούχου προέδρου του ΟΑΣΘ;