Η Δύση συνεχίζει να μετρά ανείπωτες τραγωδίες από την ισλαμική τρομοκρατία και τον ISIS. Αυτή τη φορά ήταν το Μάντσεστερ ο τόπος που χτύπησαν τα κτήνη του χαλιφάτου σπέρνοντας το θάνατο σε δεκάδες αθώα θύματα, στην πλειοψηφία τους νέα παιδιά.

Κι ενώ ο αυτός ο ιδιότυπος πόλεμος όχι απλώς δεν δείχνει να κοπάζει, αλλά, αντιθέτως, διαρκώς κλιμακώνεται, η Δύση, ιδίως η Ευρώπη, δείχνει ταυτόχρονα να παραμένει ανέτοιμη και ανίκανη να τον αντιμετωπίσει ριζικά και σε βάθος.
Εκείνο που κάνει πιο ευάλωτες τις δυτικές κοινωνίες, είναι, σε μεγάλο βαθμό, η ίδια τους η φύση: είναι κοινωνίες ανοικτές με ότι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται. Αυτό εκμεταλλεύονται οι στυγνοί δολοφόνοι του φανατικού ισλάμ: τη δημοκρατία την ίδια, την ελευθερία που υπάρχει στη Δύση είναι που στρέφουν εναντίον της.

Όλα αυτά πρέπει επιτέλους να τελειώνουν. Οι απειλούμενες χώρες πρέπει το γρηγορότερο δυνατό να αντιληφθούν ότι πρόκειται για μια φοβερή μορφή πολέμου κι όχι για ένα ζήτημα κινδύνου των πολιτευμάτων τους. Η ισλαμική τρομοκρατία δεν δοκιμάζει τη δημοκρατία στη Δύση. Δοκιμάζει την ίδια την ύπαρξή της.

Ο δυτικός κόσμος, ιδίως η κοινή γνώμη του, οφείλει να αφυπνιστεί επιτέλους και να απαιτήσει από τις κυβερνήσεις και τους υπερεθνικούς οργανισμούς στους οποίους τα κράτη μετέχουν να πολεμήσουν με όσα μέσα διαθέτουν τη μεγαλύτερη μάστιγα των τελευταίων δεκαετιών. Δεν μπορεί να παραμένουμε άλλο πρακτικά βουβοί, όπως μέχρι σήμερα συμβαίνει, απέναντι σε αυτή τη λαίλαπα.

Ο φόβος ότι πραγματικά έκτακτα μέτρα και αυξημένες εξουσίες για την αντιμετώπιση αυτού του κακού μπορεί να έρθουν σε σύγκρουση με τις δημοκρατικές αρχές του κράτους δικαίου, είναι ψευδεπίγραφος και παραπλανητικός. Και, το κυριότερο, ενθαρρυντικός των δολοφόνων τρομοκρατών.

Είναι αδιανόητο να έχουν επιφυλάξεις οι άνθρωποι στις δυτικές χώρες ως προς τις αυξημένες εξουσίες που απαιτούνται για να γίνει έστω μία ουσιαστική αρχή για την καταπολέμηση των τρομοκρατών. Οσο συμβαίνει αυτό, τίποτα δεν μπορεί να κινηθεί πραγματικά. Οι δημοκρατίες δεν κινδυνεύουν από το να αμυνθούν πάση δυνάμει. Κινδυνεύουν από το να μην αμύνονται.

Αυτά τα κτήνη δεν μπορείς να τα πολεμήσεις με συζητήσεις και επιχειρήματα. Δεν μπορείς να τα πείσεις, ούτε να τα αλλάξεις, ούτε να τους αφήνεις χώρο να κινούνται επειδή είναι κατ΄ επίφαση άνθρωποι. Γιατί δεν είναι.
Ένα πράγμα είναι λοιπόν αυτό που μπορεί και πρέπει κανείς να κάνει: μια αποφασισμένη πανστρατιά για να εξαφανιστούν από προσώπου γης.