«Από το 0 μέχρι το 10 τι βαθμό θα δίνατε στο χιούμορ σας;» είχα ρωτήσει πριν από πολλά χρόνια σε μια συνέντευξη τον Στάθη Ψάλτη ο οποίος πέθανε την Παρασκευή 21 Απριλίου σε ηλικία 66 ετών με βεβαρημένη υγεία .
«000. Εκεί που ξαλαφρώνεις απ’ τα πάντα» ήταν η απάντηση του Ψάλτη.
Ο Στάθης Ψάλτης που γεννήθηκε στο Βέλο της Κορινθίας στις 27 Φεβρουαρίου 1951 είχε πολύ έντονη αίσθηση χιούμορ και παρότι ταλέντο της υποκριτικής, η αλήθεια είναι ότι χαραμίστηκε αναγκασμένος (όπως πολλοί συνάδελφοί του) στο να παίζει σε παρακμιακές κινηματογραφικές κωμωδίες της δεκαετίας του 1980 την ώρα που σαφώς άξιζε κάτι καλύτερο · κάτι που για παράδειγμα απέδειξε όταν έπαιξε στο θέατρο το «Ημερολόγιο ενός τρελού» του Νικολάι Γκογκόλ ή στην τηλεόραση στον «Συμβολαιογράφο» από το μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Ραγκαβή.
Ηταν όμως σωστός επαγγελματίας και μπορούσε να προκαλέσει γέλιο υπηρετώντας με συνέπεια ότι καλούνταν να παίξει_ λόγος για τον οποίο ταινίες όπως οι «Καμικάζι αγάπη μου», «Τροχονόμος Βαρβάρα», «Τα καμάκια», «Βασικά καλησπέρα σας», «Ελα να αγαπηθούμε ντάρλινγκ» και «Μάντεψε τι κάνω τα βράδια» συνάντησαν τεράστια επιτυχία την εποχή τους.
Το ίδιο δημοφιλής ήταν στις επιθεωρήσεις του :«Το μαντολίνο του ναυαγού Σημίτη», «Πού πας ρε Γιωργάκη με τέτοιο καιρό;», «Μέρκελ έτοιμη για φόλα» κ.α.
Ο ίδιος βεβαίως γνώριζε πολύ καλά τι έκανε και το χιούμορ του ήταν πολύ αυτοσαρκαστικό: «Μετάνιωσα που δεν έκανα ποτέ βιντεοκασέτα» μου είχε πει στην ίδια συνέντευξη. «Γρήγορη δουλειά, γρήγορα λεφτά. Οπως η τηλεόραση. Αλήθεια, δεν έχει μετανιώσει αυτή;»
Ο Ψάλτης ήταν γενικότερα άνθρωπος της ατάκας παρότι δεν συνήθιζε να δίνει πολλές συνεντεύξεις.
Ερώτηση: Γιατί έχετε απομακρυνθεί από τον κινηματογράφο;
Απάντηση: «Ο κινηματογράφος απομακρύνθηκε από τον κινηματογράφο.»
Ερώτηση: Ποιος, ποια, ή τι υπήρξε ο μεγαλύτερος έρωτας στη ζωή σας;
Απάντηση: «Ο εαυτός μου!»
Ερώτηση: Ποια είναι η απόλαυση που μισείτε;
Απάντηση: «Τα σάλια ενός φιλιού.»
