Μπορεί να έχουν περάσει ήδη επτά χρόνια υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο,η κατάσταση να παραμένει εξαιρετικά επισφαλής και, ταυτόχρονα, οι κίνδυνοι που ενεδρεύουν γύρω μας να έχουν γίνει επιθετικότεροι από ποτέ, όμως, ω του θαύματος, η Ελλάδα μετράει όλο και περισσότερο στη διεθνή ισορροπία.
Οι λόγοι γι αυτό είναι αλήθεια ότι εδράζουν ερήμην της βούλησης της χώρας, όμως, παρόλα αυτά, ισχύουν και της προσδίδουν δυνατότητες όχι απλώς να ξεπεράσει κάποια στιγμή την κρίση, αλλά και να ισχυροποιηθεί και να διαδραματίσει ρόλο.
Αλλά για να συμβεί κάτι τέτοιο, πρέπει πρώτα απ’ όλα να το κατανοήσουμε εμείς οι ίδιοι – τα πράγματα, όσο κι αν ωθούνται από τις πολιτικές συγκυρίες ή τη φυσική πραγματικότητα, ουδέποτε γίνονται μόνα τους.
Η Ελλάδα μετράει επειδή η θέση της είναι αυτή που είναι στον χάρτη της πιο δύσκολης περιοχής του πλανήτη που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε βρασμό ανακατατάξεων.
Και εδώ υπάρχουν δύο παράμετροι, εξίσου σημαντικές και οι δύο. Αφενός η γεωπολιτική θέση, σε συνδυασμό με την θεμελιώδη σταθερότητα του ανήκειν στον δυτικό κόσμο με ότι αυτό σημαίνει και, αφετέρου, οι νέες δυνατότητες που προδιαγράφονται για τη χώρα μέσα από ταδιεθνώς αποδεκτά ενεργειακά δεδομένα του υποθαλάσσιου ιδίως χώρου της που κάθε άλλο παρά αμελητέα είναι.
Ταυτόχρονα, η Ελλάδα μετράει όλο και περισσότερο καθώς η Τουρκία καθίσταται καθημερινά όλο και πιο αναξιόπιστη για τη Δύση, Αμερική και Ευρώπη. Η επιθετική μεγαλομανία που έχει καταλάβει τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν τον οδηγεί συνεχώς σε όλο και βαθύτερη απομόνωση από τον δυτικό κόσμο.
Τα γεγονότα με την Ολλανδία ή άλλες ευρωπαϊκές χώρες τις τελευταίες ημέρες δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου: η Τουρκία δεν λογαριάζεται πια ως ασφαλής σύμμαχος πουθενά στη Δύση, όσο κι αν ακόμα σχεδόν ουδείς επιθυμεί να σπάσει ανοικτά τους δεσμούς μαζί της.
Δεν υπάρχει όμως κρίσιμο πεδίο στο οποίο οι σχέσεις της να μην έχουν κλονιστεί συθέμελα: οι αδιανόητες παρεμβάσεις της στις ευρωπαικές χώρες, ο ανιστόριτοςπλην πλέον υπαρκτός «γάμος» της με τη Ρωσία, η βαθιά καχυποψία στις σχέσεις της με το Ισραήλ, το διπλό παιγνίδι της στη Συρία και η παράξενη συνύπαρξή της με τον ISIS, η υποχώρηση της Δημοκρατίας, όλα αυτά την αποκόπτουν διαρκώς και την καθιστούν όλο και πιο επισφαλή στη μεγάλη σκακιέρα.
Η Ελλάδα επιχείρησε ανεπιτυχώς επί χρόνιανα πείσει τη Δύση για το τι σημαίνει Τουρκία. Τώρα, η Τουρκία το κάνει μόνη της. Και τα καταφέρνει, ευτυχώς, μια χαρά. Εκεί βρίσκεται η ουσία.
