Η Γιάννα, ο Τσίπρας και το διαβατήριο

nnn

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ για το διπλωματικό διαβατήριο της «Lady G» (όπως έναν καιρό την αποκαλούσαν οι συνεργάτες της, αλλά και οι κυβερνώντες) έχει, όπως θα διαπιστώσετε, μεγάλη πλάκα. Οταν πέρασαν τα πέντε χρόνια από την τελευταία ανανέωση και έληξε, η κυρία Αγγελοπούλου το κατέθεσε για ανανέωση στο υπουργείο Εξωτερικών. Αντί της τυπικής διαδικασίας, της ζητήθηκε όμως από την αρμόδια υπηρεσία… έκθεση πεπραγμένων! Εκείνη αντέδρασε ανακοινώνοντας την παραίτησή της από την ιδιότητα της πρέσβειρας εκ προσωπικοτήτων. Υπάρχει όμως και συνέχεια…

nnn

Οταν μαθεύτηκε το θέμα, παρενέβη η Προεδρία της Δημοκρατίας και, όπως με πληροφόρησαν, υπήρξε πολύ ιδιαίτερο και ενδιαφέρον παρασκήνιο. Η κατάληξή του, για να μην τα πολυλογώ, ήταν ένα τηλεφώνημα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην κυρία Αγγελοπούλου του τύπου «Γιάννα μου, ένα λάθος έγινε εξαιτίας της γραφειοκρατίας» (ή κάτι παρόμοιο) και σχεδόν ταυτόχρονα η άμεση ανανέωση του διπλωματικού διαβατηρίου της αλλά μόνον για έντεκα μήνες –προφανώς για να μη διαταραχθούν οι ενδοκυβερνητικές ισορροπίες. Η κυρία Αγγελοπούλου όμως δεν το δέχθηκε. Είχε άλλωστε ξεκαθαρίσει από την αρχή τη στάση της, επισημαίνοντας ότι «πρόσφερα στη χώρα μου και ποτέ δεν ζήτησα τίποτα από κανέναν».

Μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί τώρα (έστω κι αν έχει αργήσει) να αντιμετωπίσει το «brain drain», ήτοι τη «διαρροή εγκεφάλων» νέων ελλήνων επιστημόνων που αναζητούν εργασία στο εξωτερικό. Τουλάχιστον, αν όχι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης εμφανίζεται να επενδύει στην επιστροφή κάποιων εκ των 450.000 Ελλήνων που ξενιτεύτηκαν τα τελευταία 8 χρόνια για να βρουν μια καλύτερη τύχη εκτός Ελλάδας. Δεν μου το εκμυστηρεύτηκε προσωπικά ο ίδιος. Ετυχε να το διαπιστώσω μόνος μου. Πώς; Ξεκίνησα να διαβάζω το τρέχον τεύχος του «The Economist», εκκινώντας από το κεντρικό story που περιέγραφε το πώς η παραδοξότητα της… κβαντικής σφαίρας ανοίγει συναρπαστικές νέες τεχνολογικές δυνατότητες.

nnn

Ξεφυλλίζοντας έπεσα επάνω σε μια αγγελία που μου τράβηξε ακόμη περισσότερο την προσοχή από την κβαντική σφαίρα. Αφορούσε την πρόσκληση ενδιαφέροντος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Οικονομικών για πέντε θέσεις ειδικών επιστημόνων στη Μονάδα Οικονομικής Ερευνας και Ανάλυσης του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων με σύμβαση διάρκειας τριών ετών. «Μα, ψάχνει ο Χουλιαράκης συνεργάτες από το εξωτερικό;» αναρωτήθηκα. Και άρχισα τα τηλέφωνα. Αρμοδίως μου εξήγησαν ότι βάσει της προκήρυξης, τις θέσεις μπορούν να καταλάβουν μόνον Ελληνες και Ελληνίδες και υπό προϋποθέσεις πολίτες των κρατών-μελών της ΕΕ. Μου εξήγησαν ότι ο κ. Χουλιαράκης είναι ο ίδιος χαρακτηριστικό παράδειγμα του «brain drain», καθώς σταδιοδρόμησε ως ακαδημαϊκός στο εξωτερικό όπου βρήκε καλύτερες ευκαιρίες από ό,τι στην Ελλάδα. «Η αγγελία στον «Economist» είναι μια πρόσκληση προς τους χιλιάδες Χουλιαράκηδες. Ετσι πρέπει να τη δεις» με προέτρεψε συνεργάτης του υπουργού.

Οταν τον ρώτησα πώς και προέκυψε ανάγκη για την κάλυψη πέντε θέσεων, η απάντησή του ήταν… πιπεράτη: «Γιατί δεν ρωτάς τον Στουρνάρα» είπε εξηγώντας πως πολλοί εκ των διακεκριμένων επιστημόνων που υπηρετούσαν στο ΣΟΕ είχαν μετάσχει προ διετίας σε διαγωνισμό της Τράπεζας της Ελλάδος στον οποίο και επέτυχαν. Ετσι, άφησαν το ΣΟΕ και πήγαν στην Κεντρική Τράπεζα που κατέλαβαν καλύτερα αμειβόμενες θέσεις και λιγότερο ψυχοφθόρες.

Μπορεί να φυτρώνουν σαν μανιτάρια τα λεγόμενα «κόμματα της πατριωτικής Δεξιάς» από επίδοξους αρχηγούς που θέλουν να σώσουν τη χώρα, αλλά όσες προσπάθειες έγιναν σε μια κοινή κατεύθυνση συνεργασίας δεν έχουν καρποφορήσει ακόμα. Οι επαφές ωστόσο μεταξύ τους συνεχίζονται. Μόνον που όταν φτάνουν στο κρίσιμο σημείο, δηλαδή στο ποιος θα ηγηθεί, εκεί τα σπάνε και ξαναρχίζουν τις συζητήσεις από την αρχή. Εκτός βεβαίως εάν πρόκειται για τον στρατηγό Φραγκούλη Φράγκο, που όμως μαθαίνω είναι ο πρώτος που βολιδοσκοπούν. Αλλά ο στρατηγός φαίνεται ότι ακόμη μένει ασυγκίνητος και δεν ανοίγει τα χαρτιά του. Μάλιστα, όπως μου περιγράφει εις της πατριωτικής Δεξιάς που τον συνάντησε και του έκανε πρόταση για συνεργασία, ο στρατηγός απάντησε: «Βρείτε μου ένα κανάλι και 200 έντιμους και άφθαρτους ανθρώπους και οικονομική υποστήριξη και φτιάχνουμε κόμμα». Και τι νομίζετε ότι του απάντησε ο συνομιλητής του; «Στρατηγέ, εάν είχαμε όλα αυτά που μας ζητάς δεν θα σε είχαμε ανάγκη…». Και η συζήτηση τελείωσε εκεί.

nnn

Ο Φαήλος Κρανιδιώτης, για παράδειγμα, που ηγείται της «Νέας Δεξιάς», είχε συναντηθεί και με τον στρατηγό Φράγκο, και με τον επικεφαλής ενός άλλου παρόμοιου κόμματος, τον Κυρ. Βελόπουλο, ακόμα και με τους κ.κ. Μπαλτάκο και Καρατζαφέρη. Στόχος ήταν να υπάρξει μια μίνιμουμ συνεννόηση ώστε να κατέλθουν όλοι μαζί συνεργαζόμενοι στις εκλογές. Σε αυτές τις επαφές βγήκαν πολλά άπλυτα στη φόρα. Για παράδειγμα, ουδείς από τους «αρχηγούς» εμπιστεύεται τον άλλον ή πιστεύουν ότι ο κ. Βελόπουλος εκπροσωπεί τους Ρώσους και το ρωσικό κόμμα. Οταν έμαθε περί Ρώσων ο κ. Κρανιδιώτης έλεγε γελώντας: «Φανταστείτε τον Πούτιν, με τα 3 εκατ. στρατό, τα πυρηνικά, με την ισχυρή οικονομία, τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο, να κοίταξε τον χάρτη της Ελλάδας και να έλεγε «με ποιον να συνεργαστώ σε αυτή τη χώρα;». Και να επέλεγε τον Βελόπουλο;». Αφήστε τις αλληλοκατηγορίες ότι οι περισσότεροι από τους νεόκοπους αρχηγούς δεν απευθύνονται στην πραγματική πατριωτική Δεξιά, αλλά σε οπαδούς του Σώρρα και του Παΐσιου προσδοκώντας τις ψήφους. Τόσο πολύ ψάχνονται για συμμαχίες που αποτάθηκαν ακόμα και στον κ. Καραμπελιά του «Αρδην». Αυτός ξέρετε τι ζήτησε; «Να μπολιάσει την Αριστερά με τον πατριωτισμό»! Και η απάντηση που εισέπραξε: «Ο πατριωτισμός δεν είναι ενέσιμος».

nnn

Ολη αυτή η αγχωτική προσπάθεια του «αρχηγού» Νίκου Μιχαλολιάκου να ανανεώσει τα ψηφοδέλτιά του με… «ποιοτικούς υποψηφίους» (όπως καθηγητές πανεπιστημίων, αθλητές και αστυνομικούς διευθυντές κ.τ.λ.), ώστε να μην τον αποκαλούν «ακραίο», είχε ως συνέπεια την ανεξαρτητοποίηση του Δ. Κουκούτση (τον θυμάστε; Ηταν ο μόνος που δεν πήγε φυλακή και, όταν βγήκε ο Μιχαλολιάκος, του φίλησε το χέρι) και τη μελλοντική έξοδο ακόμα ενός βουλευτή από το κόμμα. Ετσι η Χρυσή Αυγή από τρίτο κόμμα πέρασε τέταρτο. Στον κ. Κουκούτση καθόλου δεν άρεσε όταν έμαθε πως στην εκλογική του περιφέρεια, τη Μεσσηνία, ο «αρχηγός» θέλησε να βάλει στο ψηφοδέλτιο έναν πολιτευτή του ΛΑΟΣ. Ούτε βεβαίως άρεσε, όπως έμαθα, στον βουλευτή κ. Μίχο η είσοδος στο ψηφοδέλτιο της Εύβοιας ενός αστυνομικού διευθυντή. «Οι φωνές του ακούστηκαν από τη Χαλκίδα στη Μιχαλακοπούλου», στα γραφεία της Χρυσής Αυγής. Λέτε ο επόμενος να είναι ο κ. Μίχος;