Δεν νομίζω να υπάρχει Κοινοβούλιο δημοκρατικής χώρας στο οποίο να αναγράφεται σε πόρισμα Εξεταστικής Επιτροπής η εξής άποψη της πλειοψηφίας:
«Καθώς η πληροφόρηση δεν είναι απλά μια ενημερωτική, εκπαιδευτική διαδικασία (…) αλλά έχει τεράστια πολιτική σημασία και λειτουργία, κανονικά θα έπρεπε να την εξουσιάζει ο λαός».
Και προσθέτει:
«Ομως δεν συμβαίνει αυτό (…) αφού η βούληση του λαού για χρήση της πολιτικής του δύναμης δεν προσδιορίζεται ελεύθερα από τον ίδιο αλλά την κατευθύνει έντεχνα εκείνος που μπορεί να την επηρεάσει».
Δεν ξέρω ποιος έγραψε το κείμενο, ούτε ποιος θα το ψηφίσει. Αλλά οι απόψεις που διατυπώνει αντανακλούν ευθέως λογική ολοκληρωτισμού.
Διότι τι είναι τελικά ολοκληρωτισμός;
Είναι το δόγμα ότι υπάρχει ένας λαός στον οποίο ανήκει μια ολοκληρωτική εξουσία και αυτή την εξουσία αναλαμβάνει να ασκήσει ολοκληρωτικά ένας ηγέτης ή/και ένα κόμμα στο όνομα του λαού και μέσα από ένα ολοκληρωτικό κράτος. Το διατύπωσε πρώτος ο Μουσολίνι.
Αντιθέτως στη δημοκρατία δυτικού τύπου δεχόμαστε πως δεν υπάρχει κάποιος ενιαίος λαός, ούτε ο λαός αυτός έχει κάποια μοναδική βούληση, ούτε η βούληση αυτή ασκείται από κάποιους στο όνομα του λαού με μεγαλύτερη νομιμοποίηση από κάποιους άλλους.
Δεχόμαστε ότι η δημοκρατία μας είναι αντιπροσωπευτική. Δηλαδή ότι η εξουσία του λαού ασκείται δι’ αντιπροσώπων παντός είδους στο πλαίσιο ενός κράτους δικαίου και μιας σύνθετης πολιτείας με αντικρουόμενα συμφέροντα, απόψεις ή επιδιώξεις –όλα εξίσου νόμιμα από την πλευρά του λαού…
Οπως δεχόμαστε ότι από καταβολής της δημοκρατίας ο λαός ακούει, ενημερώνεται και ενδεχομένως επηρεάζεται προτού αποφασίσει. Αυτό όμως είναι η δημοκρατία.
Αν ο συγγραφέας του πορίσματος δεν το γνωρίζει, τον ενημερώνω ότι στην Πνύκα υπάρχει ένα «Βήμα των Ρητόρων», το οποίο χρησιμοποιήθηκε επί αιώνες για αυτόν ακριβώς τον σκοπό.
Θεωρώ λοιπόν ότι είναι μάλλον ντροπή να συζητούμε τέτοια πράγματα σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία το έτος 2017.
Αλλά εδώ καταντήσαμε. Να διαπραγματευόμαστε το δεδομένο και το αυτονόητο. Να αμφισβητούμε τις βασικές παραδοχές της πολιτείας μας.
Διότι φασίστας δεν είναι μόνο εκείνος που το διακηρύσσει. Φασίστας είναι και εκείνος που προάγει τον εκφασισμό της κοινωνίας, ακόμη και στο όνομα υψηλών ιδανικών –όπως η «λαϊκή εξουσία»…
Κοινώς, ένας τύπος που γουστάρει να ακούει μόνο τη φωνή του.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
