Σαν βόμβα έπεσαν στα αυτιά πολλών οι δηλώσεις Ερντογάν για τον τουρκικό κατοχικό στρατό στην Κύπρο, από την οποία και δεν πρόκειται, φυσικά, να φύγει, όπως είπε ο Τούρκος πρόεδρος, τινάζοντας στον αέρα μια έτσι κι αλλιώς, ακριβώς γι αυτό το λόγο, θνησιγενή και ακατανόητη διαδικασία.
Κακώς όμως εξεπλάγησαν όσοι εξεπλάγησαν. Κάθε άλλο παρά έκπληξη συνιστούν αυτές οι δηλώσεις, όπως και η στάση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών που απαξίωσε τη Σύνοδο της Γενεύης και σηκώθηκε κι έφυγε με πρόσχημα την ανάγκη επιστροφής του στην Αγκυρα λόγω του Συριακού ζητήματος.
Εκπληξη, και μάλιστα τεραστίων διαστάσεων, θα αποτελούσε το αντίθετο: το να είχαν δηλαδή υπάρξει δείγματα ενδεχόμενης αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων.
Με αυτά τα δεδομένα, είναι πραγματικά απορίας άξιον τόσο το γιατί η κυπριακή κυβέρνηση βλέπει θετικά τον απολογισμό της Γενεύης, όσο και το γιατί πιστεύει ότι πρέπει να συνεχίσει σε αυτή την ολοφάνερα και νομοτελειακά προδιαγεγραμμένη ως αδιέξοδη διαδικασία, η οποία, άλλωστε, θα καταπέσει σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις και τις εκτιμήσεις και στα σχετικά δημοψηφίσματα, αν αυτά τελικά φτάσουν να γίνουν, και μάλιστα τόσο στην ελεύθερη Κυπριακή Δημοκρατία, όσο και στην κατεχόμενη Κύπρο.
Η εκτίμηση ότι είναι πολύ θετικό γεγονός πώς για πρώτη φορά από τον Αττίλα φτάσαμε να καταθέτει χάρτες η τουρκοκυπριακή πλευρά, ή το γεγονός ότι η Τουρκία «κάθισε στο ίδιο τραπέζι» με την Κύπρο στη διαπραγμάτευση, κάθε άλλο παρά επαρκεί για να γεννήσει ικανοποίηση και, πολύ περισσότερο, αισιοδοξία, από τη στιγμή που οι τουρκικές θέσεις που όχι μόνον δεν άλλαξαν στο ελάχιστο, αλλά, αντιθέτως, εκφράστηκαν με τον πλέον επίσημο, σκληρό, κατηγορηματικό και άκαμπτο τρόπο, είναι εντελώς αδύνατον να γίνουν αποδεκτές.
Κύπρος και Ελλάδα οφείλουν να αντιληφθούν ότι η Τουρκία δεν επιθυμεί λύση του Κυπριακού.
Κι αυτό για έναν πολύ απλό λόγο: διότι για τους Τούρκους το Κυπριακό «λύθηκε» το καλοκαίρι του 1974.
Αυτό είναι που στην ουσία λέει ο Ερντογάν όπως άλλωστε και όλοι οι προκάτοχοί του, μηδενός εξαιρουμένου, από τότε μέχρι σήμερα.
Όλα τα υπόλοιπα, είναι απλώς ψευδαισθήσεις.