Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι αυτή που βρίσκεται, ανοιχτά πια, στο στόχαστρο του τουρκικού αναθεωρητισμού, την ίδια στιγμή, με την τουρκική πολιτική για το Αιγαίο ένας διπλός κίνδυνος, μα και, ταυτόχρονα, μία νέα σημαντική ευκαιρία προκύπτει για την Ευρώπη στο σύνολό της: πρώτον, το προφανές εκρηκτικό μεταναστευτικό, το οποίο ο επιθετικός Ερντογάν επισείει διαρκώς ως απειλή κατά της Ε.Ε. και, δεύτερον, η ίδια η αμφισβήτηση των ευρωπαικών συνόρων.
Αν Τουρκία και Ελλάδα εμπλακούν σε κρίση στο Αιγαίο σε ενδεχόμενο που η Άγκυρα επιχειρήσει να επιβάλλει τετελεσμένα, πέραν του τι θα σημαίνει αυτό για την Ελλάδα, η πολιτικά εξασθενημένη Ε.Ε.θα δεχθεί άμεσο αποφασιστικό πλήγμα που ίσως αποδειχθεί ισχυρότερο και από εκείνα της οικονομικής κρίσης, του μεταναστευτικού, των διαδοχικών εκλογών και δημοψηφισμάτων, της γενικευμένης αποσταθεροποίησης που βρίσκεται εδώ και καιρό σε εξέλιξη και ήδη πλέον κορυφώνει τις ανησυχίες περί βιωσιμότητάς της. Κι αυτό γιατί όλα τα παραπάνω ουσιαστικά συντελούν αθροιστικά στη διαμόρφωση της πεποίθησης ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να πείσει πώς είναι σε θέση να αποτελέσει πραγματικά μια ενιαία και ισχυρή οντότητα, σε έναν κόσμο που αλλάζει ταχύτατα όχι μόνον οικονομικά, αλλά, πλέον, κυρίως, γεωπολιτικά.
Αν η Ευρώπη δεν μπορέσει να πείσει τόσο τους λαούς της όσο (κυρίως) τις διεθνείς δυνάμεις ότι είναι σε θέση η ίδια να αποφασίσει το ποια ακριβώς είναι τα σύνορά της και ότι είναι έτοιμη να αποτρέψει την οποιαδήποτε απόπειρα αμφισβήτησής τους, αντιμετωπίζει πολύ βαθύτερο κίνδυνο κατάρρευσης απ’ ότι επιφανειακά φαίνεται.
Αποτυχημένα κόλπα όπως αυτά με τα οποία χειρίστηκε το μεταναστευτικό μεταφέροντας ουσιαστικά τη γραμμή άμυνάς της στα δυτικά της Ελλάδας με την ανέγερση φραχτών σε τρίτες χώρες και με το κλείσιμο των συνόρων, εδώ δεν έχουν θέση. Αν ξεσπάσει κρίση μεταξύ μιας χώρας μέλους και μιας τρίτης οι επιπλοκές που θα προκύψουν θα αποδειχθούν ανυπέρβλητες. Η Ευρώπη το γνωρίζει. Γι αυτό άλλωστε και υπάρχει ο προφανής κίνδυνος να προτιμήσει τον κατευνασμό εις βάρος της Ελλάδας από την απαιτούμενη αποφασιστικότητα έναντι της, παντελώς αναξιόπιστης, Τουρκίας.
Η Ελλάδα οφείλει να εξηγήσει πειστικά και με σαφήνεια ότι είναι προς το συμφέρον της Ευρώπης να μην παραμένει απαθής στην τουρκική στάση. Να καταστήσει σαφές ότι η Ευρώπη δεν διαθέτει τέτοια πολυτέλεια.
Αντιθέτως, πρέπει να γνωρίζουν άπαντες στην Ένωση και, φυσικά, στις ΗΠΑ [που, προσοχή, βρίσκονται σε μετάβαση εξουσίας] ότι η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί τα σύνορά της. Και ότι αυτό ακριβώς χρειάζεται να κάνει στο Αιγαίο, διπλωματικά και, αν χρειαστεί, και έμπρακτα και η εκβιαζόμενη Ευρώπη για να ισχυροποιήσει την παραπαίουσα Ένωση της. Τώρα πια, άπαντες γνωρίζουν από πρώτο χέρι πόσο αναξιόπιστος και ασυνεπής, επικίνδυνος τελικά, εταίρος είναι η Άγκυρα. Έτσι, όλα αυτά, ίσως να αποτελούν μια απροσδόκητη ευκαιρία ανασύνταξης για την Ευρώπη. Θέλει δουλειά, αλλά οι προυποθέσεις, πλέον, υπάρχουν.
