«Κυβέρνηση του Βουνού»

Δεν θα σταθώ στις προθέσεις της κυβέρνησης, δόλιες ή άδολες, και μη μου ζητήσετε να το κάνω. Ούτως ή άλλως, η υλοποίησή τους κρίθηκε αντισυνταγματική. Τελεία. Παράγραφος.

Σήμερα η κυβέρνηση έχει τρεις δρόμους μπροστά της.

Πρώτον, να παραιτηθεί. Αλλά ο Πρωθυπουργός είπε ότι «οι κυβερνήσεις δεν πέφτουν από δικαστικές αποφάσεις». Πολύ σωστά. Δεν πέφτουν διότι εφαρμόζουν τις δικαστικές αποφάσεις.

Δεύτερον, να κηρύξει αντάρτικο στο Σύνταγμα. Αυτό αφήνουν να διαφανεί οι πρώτες υστερικές αντιδράσεις της Γεροβασίλη και των υπολοίπων. Είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να μετατραπεί από νόμιμη κυβέρνηση της χώρας σε «Κυβέρνηση του Βουνού».

Μπορεί ασφαλώς να το δοκιμάσει. Αλλά την τελευταία φορά που η Αριστερά το επιχείρησε δεν της βγήκε σε καλό.

Τρίτον, να πιάσει το πράγμα από την αρχή. Και να φέρει σε πέρας την τακτοποίηση του τηλεοπτικού τοπίου μέσα από νόμιμες, συνταγματικές και συναινετικές διαδικασίες.

Ούτως ή άλλως, αν το επιτύχει, αυτή κυρίως θα το πιστωθεί.

Δεν νομίζω να υπάρχει λογικός άνθρωπος στην Ελλάδα που να μην προκρίνει το τρίτο –είτε αρέσει του Παππά είτε όχι… Ούτως ή άλλως όμως τα «Παππατζιλίκια» τελείωσαν.

Από την αρχή, λοιπόν. Αυτό σημαίνει ότι ο Πρόεδρος της Βουλής θα αναλάβει προσπάθεια για τη συγκρότηση του ΕΣΡ, στο οποίο (κατά το άρθρο 15 του Συντάγματος) ανήκει η «αποκλειστική αρμοδιότητα».

Θα συναινέσει αυτή τη φορά η αντιπολίτευση;

Ο βασικός όρος που έβαζε, κατάργηση του «νόμου Παππά» και επιστροφή των αρμοδιοτήτων στο ΕΣΡ, επιβλήθηκε από το ΣτΕ.

Αν η διαδικασία δεν τορπιλιστεί από νέες παρανοϊκές πρωτοβουλίες του Παππά και της παρέας του, η αντιπολίτευση δεν έχει λόγο να μη συναινέσει.

Υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι ο Πρόεδρος της Βουλής θα έλθει σε απευθείας συνεννόηση με την ηγεσία της, και όχι με παράκεντρα και παρατρεχάμενους, όπως στο πρόσφατο παρελθόν. Θεσμικά πράγματα.

Αν προκριθούν η λογική, η σοβαρότητα και η συναίνεση μπορεί η εκκωφαντική ήττα της κυβέρνησης να μετατραπεί σε ευκαιρία μιας μεγάλης δημοκρατικής μεταρρύθμισης. Ενα «αριστερό αποτύπωμα» στην εξουσία που αναζητεί εναγωνίως ο Τσίπρας.

Ολα αυτά όμως τελικά έχουν να κάνουν με τις προθέσεις. Είναι δόλιες ή άδολες;

Από την αρχή παρακάλεσα να μη μου ζητήσετε να επιλέξω.