Ο κ. Ισίδωρος Ντογιάκος εξελέγη και πάλι θριαμβευτικά ως προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών παρά τις σκοτεινές μεθοδεύσεις που έγιναν από διάφορες πλευρές (με «όχημα» την πειθαρχική του δίωξη).
Και αναρωτιέται κανείς το εξής πράγμα: Γιατί άραγε ένας υψηλόβαθμος εισαγγελικός λειτουργός, όπως ο κ. Ντογιάκος, υπέστη πειθαρχική δίωξη;
Ο κ. Ντογιάκος λοιπόν διώχθηκε πειθαρχικά γιατί πριν από έναν χρόνο είχε συγκαλέσει την Ολομέλεια των Εισαγγελέων με θέμα την «Εξωθεσμική παρέμβαση της Προέδρου του Αρείου Πάγου στο αυτοδιοίκητο της Εισαγγελίας».
Και στο σημείο τούτο θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι η παρέμβαση της Προέδρου του ΑΠ είχε να κάνει με την πειθαρχική έρευνα που είχε διενεργήσει η ίδια η κυρία Θάνου σε σχέση με την υποψηφιότητα του κ. Ντογιάκου, όταν ο τελευταίος είχε εκλεγεί για πρώτη φορά ως προϊστάμενος.
Ομως είναι απαραίτητο να ξεκαθαρίσουμε στο επίπεδο αυτό ένα απλό πράγμα: ότι η Πρόεδρος του ΑΠ όταν έκανε την ανωτέρω πειθαρχική έρευνα δεν είχε καμία νομιμοποιημένη εξουσία για να τη διενεργήσει, γιατί ο νόμος που της χορηγούσε αυτή τη δικαιοδοσία ψηφίστηκε αργότερα (άρθρο 47 του ν. 4356/2015 που αφορούσε μάλιστα το «σύμφωνο συμβίωσης»)!
Επομένως ποιο ήταν ακριβώς το πειθαρχικό παράπτωμα το οποίο είχε διαπράξει ο κ. Ντογιάκος και γιατί προσέβαλε το θεσμικό κύρος της κυρίας Θάνου όταν έκανε λόγο για παρεμβάσεις πέραν των θεσμικών ορίων που είχε; Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει.
Ομως οι καταγραφές αυτές δείχνουν ξεκάθαρα και αδικαιολόγητα ότι όλα τα παραπάνω έγιναν για να χειραγωγηθούν κομματικά και κυβερνητικά οι εξελίξεις στην Εισαγγελία Εφετών Αθηνών. Ενδεχόμενα γιατί η κυβέρνηση ήθελε να έχει στη διάθεσή της ορισμένα «ελεγχόμενα πρόσωπα», εν όψει της διερεύνησης κρίσιμων δικαστικών υποθέσεων (όπως είναι και η δυσώδης υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών που μπορεί να έχει και ποινικές διαστάσεις)!
Βεβαίως οι εισαγγελείς με την πανηγυρική εκλογή του κ. Ντογιάκου ήθελαν να πουν και ένα «μεγάλο αυθόρμητο όχι» απέναντι στις ακατανόητες παρεμβάσεις διαφόρων επιχειρηματιών, που τις προηγούμενες μέρες μιλούσαν «για διατεταγμένη υπηρεσία» της Εισαγγελίας με αφορμή την παραπεμπτική πρόταση του εισαγγελέα κ. Δασκαλόπουλου για τη γνωστή υπόθεση των «στημένων παιχνιδιών στο ποδόσφαιρο»!
Ολα αυτά καταδεικνύουν ότι υπάρχει μια κουλτούρα ανεξαρτησίας πολλών δικαστών και εισαγγελέων απέναντι στις παρεμβάσεις της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Είναι η ίδια κουλτούρα που είχε οδηγήσει τους αμερικανούς δικαστές του Supreme Court στην υπόθεση Hamdan v. Rumsfeld να εκστομίσουν ένα μεγάλο όχι απέναντι στις ολοκληρωτικές διαθέσεις του πρώην προέδρου Μπους!
Και αυτό είναι πολύ παρήγορο!
O κ. Γρηγόρης καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ
