«Οι συσχετισμοί είναι υπέρτεροι και μας αναγκάζουν να κάνουμε πίσω. Αναγνωρίζουμε το γεγονός μιας ήττας. Κάνουμε τον συμβιβασμό που απαιτεί η ήττα και συνεχίζουμε τον αγώνα».

Όχι. Δεν είναι δήλωση του Μάο πριν την επανάσταση στην Κίνα, ούτε του Στάλιν επειδή του ξέφυγαν μερικοί αντιφρονούντες από το Γκούλακ, ούτε καν του Χότζα…

Είναι δήλωση χθεσινή, από βήματος Βουλής, του υπουργού Πολιτισμού Μπαλτά, για την υπογραφή της σύμβασης για το Ελληνικό, στην έρημη χώρα, την Ελλάδα του 21ου αιώνα…

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή Τσίπρα να έχουν για μία ακόμα φορά κουρελιάσει κάθε ίχνος πολιτικής αξιοπιστίας, αφού αυτή την επένδυση την είχαν πολεμήσει λυσσαλέα ως αντιπολίτευση και την καθυστέρησαν δραματικά ως κυβέρνηση – ενώ τη βρήκαν έτοιμη από την κυβέρνηση Σαμαρά και θα έπρεπε να την υπογράψουν από την πρώτη μέρα με τα δύο χέρια -, όμως, τουλάχιστον, τελικά, δεν έκαναν το έγκλημα να την αντιμετωπίσουν όπως ο Μπαλτάς, ως… πισωγύρισμα στον δρόμο για τον σοσιαλισμό.

Ευτυχώς, παρά τα όσα προηγήθηκαν, δεν πυροβόλησαν στον κρόταφο το μοναδικό σημαντικό εργοτάξιο που μπορεί να στηθεί στη σημερινή Ελλάδα, ούτε ένα έργο το οποίο μπορεί να αποδειχθεί πολλαπλά ζωογόνο για την Αττική η οποία, όπως όλη η Ελλάδα, παρακμάζει.

Ευτυχώς, το μεγάλο αυτό έγκλημα, την τελευταία ώρα αποφεύχθηκε, στη χώρα με την πιο άγρια, δομική πια ανεργία και την πλήρη στασιμότητα κάθε είδους επένδυσης.

Όμως, τι θα γίνει με το άλλο έγκλημα; Εκείνο του να υπάρχουν εξωπραγματικοί αναχρονιστικοί υπουργοί γεμάτοι εμμονές σαν αυτές; Που να μισούν τις επενδύσεις και να μην το κρύβουν;

Εχει την εντύπωση ο Τσίπρας ότι θα κάνει το παραμικρό βήμα μπροστά με τέτοιου είδους γραφικότητες, που δυστυχώς, είναι και εξαιρετικά επικίνδυνες;

Ο ιδεολογικός μπαλτάς του Στάλιν έχει πέσει πολύ βαρύς για την Ελλάδα στο υπουργείο Πολιτισμού, στο υπουργείο Παιδείας, αλλά και σε άλλα κρίσιμα πόστα της κυβέρνησης. Και χτυπάει ότι βρει μπροστά του.

Τουλάχιστον με αυτά ας τελειώνει επιτέλους ο πρωθυπουργός.

Οι παιδικές ασθένειες του σοσιαλισμού, οι εμμονές άλλων φαντασιακών κόσμων, όταν επιμένουν τόσο, καθίστανται θανατηφόρες…