Ορισμένοι εκτιμούν, ειδικά μετά τα όσα συνέβησαν με τις τηλεοπτικές άδειες με το υψηλό ονομαστικό τίμημα και τον άνευ προηγουμένου εξευτελισμό των συμμετεχόντων, ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση είναι σήμερα κυρίαρχοι στην πολιτική κατάσταση της χώρας. Η εντύπωση αυτή πιθανότατα θα ενταθεί και μετά το σόου που ετοιμάζεται την Παρασκευή με την άφιξη στην Αθήνα των ηγετών του νότου της Ευρώπης και στο οποίο η κυβέρνηση έχει επενδύσει πολλά. Είναι όμως έτσι;
Λίγα 24ωρα αργότερα, όταν φύγουν οι κάμερες μαζί με τους υψηλούς προσκεκλημένους, η έλευση των οποίων δεν θα αλλάξει φυσικά το παραμικρό για την Ελλάδα, τότε, κάποιες άλλες αφίξεις, εκείνες των «υπαλλήλων» της Τρόικας, θα σημάνουν το τέλος αυτής της εντύπωσης και ενδεχομένως όχι μόνον αυτής. Κι αυτό, καθώς θα είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμένου (αυτουνού που δεν δεχόταν να πάρει τηλεοπτική άδεια ο εργολάβος κουμπάρος του ο οποίος πήρε) θα βρεθεί για πρώτη φορά συνολικά μπροστά στα έμπρακτα αποτελέσματα των ψεμάτων της τόσο προς τα μέσα όσο και προς τα έξω.
Οι έξω κυριολεκτικά θα «σταυρώσουν» την κυβέρνηση, της οποίας η χρησιμότητα λήγει πλέον ταχύτατα γι αυτούς, όσο κι αν η ίδια είναι έτοιμη να κάνει τα πάντα για να συνεχίζουν να τη στηρίζουν: τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το δημόσιο έχουν εκτοξευθεί και οι στόχοι απομακρύνονται μέρα με τη μέρα ενώ αντίστοιχα η ενεργοποίηση του κόφτη βρίσκεται πια επί θύραις, τα προαπαιτούμενα που η κυβέρνηση έχει υπογράψει έχουν μείνει κατά περίπου 80% στα χαρτιά, η συζήτηση περί αλλαγής του πρωτογενούς πλεονάσματος όπως και εκείνη για το χρέος έχουν κοπεί οριστικά ήδη πριν οι δανειστές πατήσουν το πόδι τους στην Αθήνα, η διαδικασία περάσματος του υπερταμείου, των τραπεζών και των ΔΕΚΟ σε ξένες πλέον διοικήσεις είναι ήδη σε εξέλιξη και θα ολοκληρωθεί σύντομα, ενώ, μέσα σε όλο αυτό το χάος υποχώρησης της κυβέρνησης που θα έσκιζε μνημόνια, θα προστεθεί και η «διαπραγμάτευση» για τα εργασιακά, η οποία θα αποτελέσει, πιθανότατα και την τελευταία μεγάλη ήττα του Τσίπρα μέσω άτακτης υποχώρησης.
Ταυτόχρονα, ήδη έχει δρομολογηθεί και επιταχύνεται, μετά την ήττα της Μέρκελ στις προχθεσινές γερμανικές εκλογές, η μεταφορά πολύ μεγάλου αριθμού προσφύγων πίσω στην Ελλάδα, με την κυβέρνηση να έχει δεχθεί πλήρως και αυτή την εκρηκτική επιβάρυνση για τη χώρα.
Όλα αυτά, δε, θα συμβούν σε μία στιγμή που ο ελληνικός λαός έχει μόλις αρχίσει να νιώθει στο πετσί του τα όσα είχε υπογράψει ο Τσίπρας στην προηγούμενη αξιολόγηση βάση του μνημονίου του: με τις συντάξεις να έχουν ήδη υποστεί περεταίρω μειώσεις, τις κατασχέσεις μισθών και ακινήτων να πέφτουν βροχή, την ύφεση και την ανεργία να καλπάζουν και την αβεβαιότητα για το αύριο να έχει πλέον δώσει τη θέση της στη βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει αύριο…
Οτι κι αν έχει λοιπόν καταφέρει στο πεδίο των εντυπώσεων, ο συνδυασμός όλων αυτών των παραμέτρων της πραγματικότητας οδηγούν νομοτελειακά την κυβέρνηση στην οδό του τέλους, για τον πολύ απλό λόγο ότι τίποτα από όλα αυτά δεν θεραπεύεται αλλά και τίποτα πια δεν υπάρχει που θα μπορούσε να ανανεώσει με τρόπο πειστικό τα ψέματα τόσων ετών, για τα οποία η ώρα της πληρωμής φτάνει πλέον αμετάκλητα.
