Μα πόσο άδικη είναι η επίθεση των συνδικαλιστών της τοπικής αυτοδιοίκησης στη Ρένα Δούρου. Λένε πως στρώνει το έδαφος για να αναλάβουν οι εργολάβοι τα σκουπίδια. Πόσο άδικη επίθεση… Τίποτα δεν έχει στρώσει. Μακάρι να έδινε τα σκουπίδια σε εργολάβους αλλά να τα έδινε με όρους του 21ου αιώνα, να ακολουθούσε το παράδειγμα των κρατών που πωλούν τα σκουπίδια για να γίνουν ενέργεια. Θα προσπεράσουμε το κατηγορητήριο περί ασυνέπειας, ότι άλλα έλεγε πριν από τις εκλογές και άλλα κάνει μετά. Αυτό είναι το μοτίβο του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα μπορούσε να ξεφύγει η περιφερειάρχης Αττικής. Μας ενδιαφέρει όμως η ουσία, δηλαδή τα σκουπίδια αυτά καθαυτά και όχι η τυχόν ασυνέπεια ανάμεσα στα λόγια και στα έργα.
Στις ανακοινώσεις της περιφέρειας παρατηρούμε τη χρήση ενός παράξενου ενεστώτα, ενός «ενεστώτα του διηνεκούς» με δημοφιλέστερα ρήματα «σχεδιάζεται», «προϋπολογίζεται», «μελετάται». Η επικεφαλής στην Περιφέρεια Αττικής καταγράφει ήδη δύο χρόνια θητείας, κάτι παραπάνω από δύο χρόνια. Ποια η πρόοδος στο ζήτημα της διαχείρισης απορριμμάτων; Διαβάζουμε αφηρημένες υποσχέσεις πίσω από τις οποίες υπάρχουν συγκεκριμένες καταστάσεις. Ελεγε, για παράδειγμα, η κυρία Δούρου ότι ο στόχος της είναι να ανακυκλώνεται το 52% των σκουπιδιών. Παρουσιάστηκε ο αριθμός με τον νέο περιφερειακό σχεδιασμό. Στην πραγματικότητα η Δούρου ενσωμάτωσε στο πρόγραμμα τον στόχο της Ευρωπαϊκής Ενωσης για το 2020, παρά το γεγονός ότι ο στόχος είναι εντελώς ανέφικτος για την Ελλάδα. Πρόκειται για έναν απίστευτο βερμπαλισμό.
Σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος, το 81% των οικιακών αποβλήτων της χώρας καταλήγει σε χωματερές, όταν το αντίστοιχο ποσοστό σε χώρες όπως η Σουηδία, η Γερμανία και το Βέλγιο είναι σχεδόν μηδενικό. Δηλαδή ανακυκλώνουμε το 19%, η επιδίωξη είναι να πάμε στο 52% μέσα σε τέσσερα χρόνια, αλλά δεν υπάρχουν ακόμη ούτε οι υποδομές, ούτε οι κάδοι, ούτε καν η στοιχειώδης εκπαίδευση των πολιτών. Ποια θα μπορούσε να είναι η εκπαίδευση; Καθημερινή εκπομπή στα κρατικά κανάλια (λίγο πιο χρήσιμο από τη μετάδοση της Θείας Λειτουργίας). Μάθημα στα σχολεία όλων των βαθμίδων (ως επένδυση στο μέλλον). Ενημέρωση των πολιτών πόρτα πόρτα από καταρτισμένους υπαλλήλους (για να γίνουν χρήσιμοι διάφοροι αργόμισθοι). Ο μέσος Ελληνας δεν ξέρει: πρέπει να το πλένει το κεσεδάκι από το γιαούρτι; Η συσκευασία του γάλακτος είναι χαρτί ή πλαστικό; Εχουν περάσει κάτι παραπάνω από δύο χρόνια, αλλά δεν έχουν γίνει τα βασικά από μια πολιτικό που προέρχεται από την Αριστερά της προόδου και της οικολογίας και θα έπρεπε ήδη να έχει φέρει αποτελέσματα.
Α, ναι, κάτι ακόμη. Μη νομίζετε ότι κάτι άλλαξε όταν ακούτε ότι οκτώ στους δέκα ανακυκλώνουν και ότι αυξήθηκε θεαματικά το ποσοστό των καταναλωτών που πετούν στην ανακύκλωση. Κάτι τέτοιες μετρήσεις καταγράφουν πόσα άτομα πέταξαν έστω και μία εφημερίδα ή ένα κουτάκι μπίρας στην ανακύκλωση στο διάστημα ενός μήνα ή ενός έτους. Η πικρή αλήθεια είναι αυτή που ήδη αναφέραμε, ότι από τα οικιακά σκουπίδια μόνο το 19% ανακυκλώνεται. Πώς θα αυξηθεί το ποσοστό αν δεν υπάρξουν ενέργειες; Πώς να αλλάξει η φιλοσοφία της διαχείρισης όταν αντί για έργα καταγράφονται σούρτα φέρτα και μπλα μπλα μπλα; Ξέρουμε, βεβαίως, ποια είναι η απάντηση της κυρίας Δούρου, ότι τώρα γίνονται οι μελέτες, ότι τώρα γίνονται διαγωνισμοί (σε ενεστώτα του διηνεκούς). Το «τώρα» γίνεται συνώνυμο του «πάντα» και το «πάντα» ερμηνεύεται ως τετραετία στον θώκο, μια τετραετία που καλό είναι να κυλά διακριτικά και ήσυχα.
Διαπιστώνουμε ένα λάθος ανάλυσης της επικαιρότητας όταν όλοι ασχολούνται με το τι είπαν οι συνδικαλιστές και τι απάντησε η Ρένα Δούρου, για τις εργασιακές συμβάσεις και για τέτοια θέματα. Αυτά βρίσκονται στη μικρή εικόνα. Ο λόφος από τα σκουπίδια είναι στη μεγάλη εικόνα.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino το Κυριακή 21 Αυγούστου 2016
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
