Πριν από λίγες εβδομάδες, στο χάος του ελληνικού Internet, εμφανίστηκε μια παλιά φωτογραφία. Εδειχνε τον Κώστα Κεντέρη, χαμογελαστό και λίγο πιο γεμάτο, όπως καταλήγουν οι περισσότεροι κανονικοί άνθρωποι μόλις απομακρυνθούν από την ασκητική ζωή του σκληρού πρωταθλητισμού. «Δείτε πώς είναι ο Κεντέρης τώρα!» έλεγε ο τίτλος με τον γνωστό υπερβολικό πανικό των δημοσιευμάτων που προσδοκούν λίγα κλικ παραπάνω. Αθελά τους, έδιναν μια κωμικοτραγική διάσταση «lifestyle» σε μια μυθική εξαφάνιση ενός ανθρώπου που πριν από λίγα χρόνια ήταν απλά μυθικός: έδινε το όνομά του σε αεροπλάνα, πλοία και, γιατί όχι, αν συνεχίζαμε στον ίδιο ρυθμό, σε δρόμους, πλατείες και, προσεχώς, παιδιά.
Συνοπτικά η ιστορία: πριν από δώδεκα χρόνια, την Πέμπτη 12 Αυγούστου 2004, οι διαπιστευμένοι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες συντάκτες καταλάβαμε πως κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει. Ανθρωποι έτρεχαν πανικόβλητοι στο κέντρο Τύπου, τα πρόσωπα ήταν παγωμένα, κάποια στιγμή μάθαμε πως ο Κώστας Κεντέρης και η Κατερίνα Θάνου θα διακομιστούν στο ΚΑΤ. Η απόσταση από την Κηφισίας μέχρι το ΚΑΤ έγινε με ταχύτητες Κεντέρη (αναπόφευκτο κακό αστείο) και εκεί βρήκαμε υπουργούς, αξιωματούχους και δημοσιογράφους που ήταν στον κύκλο του Χρήστου Τζέκου να μιλούν για τους μώλωπες από το ατύχημα με τη μηχανή. Τι είχε συμβεί; Το περιβόητο ατύχημα στη Γλυφάδα και λίγο νωρίτερα η απουσία των δύο αθλητών από τον έλεγχο ντόπινγκ της ΔΟΕ. Είχε προηγηθεί ένα διετές κυνήγι των «αρχών» του αντιντόπινγκ για την ομάδα του Τζέκου, από την Κόρινθο μέχρι το Κατάρ.
Ακολούθησαν πολλά. Η απαλλαγή από τον ΣΕΓΑΣ το 2005, ο δικαστικός διακανονισμός με την IAAF και μια δίκη το 2011 στα λυόμενα της Ευελπίδων, εκεί όπου ο συνήγορος των δύο αθλητών φώναζε «Ε, βέβαια, δεν είναι Αφγανοί ο Κεντέρηςκαι η Θάνου για να τους φερθεί σωστά το ελληνικό κράτος. Καλύτερα να είχαμε τούρκους δικαστές!», δίνοντας τον τόνο για την αύρα πατριδοκαπηλίας και παγκόσμιας συνωμοσίας που διέτρεχε όλη τη ρητορική του.
Να διευκρινιστεί εδώ πως το κείμενο δεν σκοπεύει να επιτεθεί στον Κώστα Κεντέρη. Δεν είναι μια απόπειρα να κηλιδωθεί η φήμη του. Δεν είναι μια επιδίωξη να μειωθεί η αθλητική λάμψη του, ούτε η απίστευτη προσπάθεια τέσσερα χρόνια πριν από κάθε Ολυμπιάδα –η κούρσα στον τελικό των 200 μέτρων του 2000 θα μείνει για πάντα στο ΥouΤube, μια νοσταλγική υπενθύμιση μεγαλείου. Δεν θέλει να μειώσει τον χαρακτήρα ενός ευγενικού, γλυκομίλητου παιδιού, που, λαχανιασμένος ακόμη, στο Σίδνεϊ αφιέρωσε το μετάλλιο στα θύματα του «Εξπρές Σάμινα», όχι επειδή έπρεπε, αλλά επειδή ήθελε. Τέλος, δεν είναι προσπάθεια να χάσουν τα προνόμιά τους οι αθλητές –αυτά τα εξασφάλισαν με τη μέση λύση της μη τιμωρίας τους.
Είναι μια προσπάθεια φθηνής ψυχανάλυσης μιας χώρας που αρνείται να χάσει, ακόμη και αν έχει χάσει· και αυτό δεν είναι πάντα ηρωικό. Την ώρα που οι έλληνες θεατές στο ΟΑΚΑ, δώδεκα χρόνια πριν, φώναζαν τον όνομα του Κεντέρη στον τελικό των 200 μέτρων καθυστερώντας την κούρσα, ξεχείλιζαν από αδικία, ένιωθαν θύματα μιας παγκόσμιας συνωμοσίας –αγνοώντας βολικά πως στην Αμερική «που μας έστησε», όπως φώναζε ο συνήγορος των αθλητών στην Ευελπίδων, η Μάριον Τζόουνς μπήκε στη φυλακή για ψευδορκία σχετικά με το ντόπινγκ, ενώ ο Λανς Αρμστρονγκ έπεσε από το βάθρο του βασιλιά της Nike για τον ίδιο λόγο. Bολικό το pattern: δεν φταίνε όσοι πιάστηκαν με το δάχτυλο στο μέλι, φταίνε αυτοί που τους έπιασαν. Το έχουμε δει και σε πολιτική εκδοχή.
Τα ξημερώματα της προσεχούς Παρασκευής, στους κηλιδωμένους από δεκάδες υποθέσεις ντόπινγκ Ολυμπιακούς του Ρίο, θα γίνει ο τελικός των 200 μέτρων. Σχεδόν κανείς δεν θυμάται τι έγινε στην Αθήνα το 2004. Επειδή, όμως, από μια ηλικία και μετά το πιο σημαντικό που έχει ένας άνθρωπος είναι η φήμη του, είναι στο χέρι του ίδιου του Κεντέρη κάποια στιγμή να εξηγήσει τι ακριβώς συνέβη. Εκτός και αν η αναφορά στο όνομά του θέλει να παραμείνει ένας κακός τίτλος σε δημοσιεύματα που δείχνουν «πώς είναι ο Κεντέρης τώρα!» για λίγα κλικ παραπάνω. Κρίμα δεν είναι;
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino το Σάββατο 13 Αυγούστου 2016
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
