Οι χθεσινές κοινές δηλώσεις Πούτιν – Ερντογάν στην Αγία Πετρούπολη δημιουργούν μία νέα πραγματικότητα η σημασία της οποίας εκφεύγει του περιφερειακού επιπέδου και καθίσταται διεθνές γεγονός πρώτης γραμμής, γεωπολιτικής τάξεως.
Σηματοδοτούν όχι μόνον την οριστική στροφή της Τουρκίας προς νέες κατευθύνσεις, αλλά και το σχηματισμό ενός πολυεπίπεδου άξονα με μεγάλη πολιτική, οικονομική, ενεργειακή, αλλά και στρατιωτική σημασία – άλλωστε οι δύο πλευρές δεν παρέλειψαν να τονίσουν τη στρατιωτική διάσταση αυτής της νέας εποχής.
Υπό την αίρεση ότι αυτά που ανακοινώθηκαν στην κοινή συνέντευξή Τύπου των δύο ηγετών θα αρχίσουν να γίνονται και πράξη, πρόκειται ουσιαστικά για μία πλήρη συμμαχία, με την παλιά, πυκνή έννοια του όρου.
Φυσικά, πρόκειται για μία ανιστόρητη συμμαχία, η οποία αγνοεί το πολύ μεγάλο συγκρουσιακό παρελθόν των δύο κρατών και τα – πάντοτε εν μέρη υφιστάμενα – αίτια που το διαμόρφωσαν. Όμως, παρόλα αυτά, αν οι ηγεσίες είναι ισχυρές και αποφασισμένες, μπορούν να δώσουν νέα τροπή στα πράγματα, ειδικά όταν συνασπίζονται ουσιαστικά απέναντι σε θεωρούμενους κοινούς αντιπάλους.
Οι δυσκολίες που θα συναντήσουν τα δύο κράτη στην φάση της πραγματοποίησης αυτών των σχεδιασμών δεν θα είναι αμελητέες, ειδικά από το ίδιο το εσωτερικό τους. Όμως, αυτό, κάθε άλλο παρά σημαίνει ότι δεν θα μπορέσουν και να τις υπερβούν αν έχουν πραγματικά κατασταλάξει εκεί που χθες θέλησαν να δείξουν.
Σε κάθε περίπτωση, οι δηλώσεις αυτές – και πολύ περισσότερο η πορεία των επόμενων μηνών προς την εφαρμογή – έχουν πάντως πολύ μεγάλη σημασία και για την Ελλάδα. Και αυτό επειδή πρόκειται για εξέλιξη που τη φέρνει στον πραγματικό της γεωπολιτικό ρόλο, με τον οποίο δημιουργήθηκε ως κράτος ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα: την καθιστούν χώρα πρώτης γραμμής για τη Δύση, σύνορό της.
Με την τροπή που παίρνουν τα πράγματα η σημασία της Ελλάδα αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο και αυτό πλέον δεν μπορεί να το αγνοεί κανείς – και δεν το αγνοούν στην καρδιά του δυτικού κόσμου.
Το θέμα είναι να μην το αγνοήσει και η ίδια η Ελλάδα, η οποία πρέπει τώρα να αδράξει αμέσως αυτή την ευκαιρία και να χτίσει από την αρχή τον ρόλο της στην περιοχή, σε στενότατη συνεργασία με την Κύπρο, το Ισραήλ και, φυσικά, με τις ΗΠΑ.
Ο δρόμος άνοιξε.
Το ερώτημα είναι αν θα αποφασίσουμε να τον διανύσουμε…
