Μετά το δημοψήφισμα του Ηνωμένου Βασιλείου,όπως ήταν αναμενόμενο (ιδίως με πλειοψηφία του ΟΧΙ) άνοιξε κύκλος συζητήσεων με αναλύσεις, ιστορικές αναφορές και προβλέψεις για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ψευδεπίγραφες «προοδευτικές» θεωρήσεις, ανεδαφικές προσεγγίσεις περί συγχρόνων αντιλήψεων, αλλά κυρίως διαστροφικές και ανιστόρητες
πρακτικές, αναδεικνύουν την τραγική βαβυλωνία του σαθρού οικοδομήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης .
Χωρίς θεμέλια γι αυτό που σήμερα επιθυμούμε, με λάθος προσανατολισμούς για την εκκίνηση της ΕΟΚ, προσπαθούμε μάταια να δούμε το μέλλον της Ε. Ε.
Χωρίς πολιτιστική παρακαταθήκη και πολιτισμικό οδηγό, πολιτική ενοποίηση της όποιας Ευρώπης δεν είναι απλώς συνειδητό ψέμα, είναι απάτη.
Τα έθνη-κράτη δεν αναδομούνται με νόμους και κανονισμούς και δεν ανασυντίθενται σε νέο έθνος με κελεύσματα οικονομικών αναγκαιοτήτων και πολιτικών στρατηγικών.
Είναι πασιφανές και αυτονόητο, ότι η Ε. Ε. βάλλεται, παραπατά και παραπαίει, εις δόξα της αναδυόμενης Γερμανίας και των αδηφάγων διεθνών κέντρων οικονομικής ισχύος.
Οι διεργασίες είναι νομοτελειακές και υπόκεινται στους νόμους των φυσικών σταθερών και του Κοινωνικού-Πολιτιστικού κεκτημένου.
Διακηρύχθηκε η πολιτιστική παρακαταθήκη του Ελληνικού και Ρωμαϊκού πολιτισμού, με την μετάγγιση του χριστιανισμού και από κανέναν δεν υπηρετείται.
Ξεκίνησε ως οικονομική Ένωση, διευρύνθηκε με ιστορικούς όρους και υπέκυψε στην δολιότητα των πολιτικών συσχετισμών, εντάσσοντας τις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού.
Τα υπάρχοντα έθνη θα χαθούν μόνο από εκφυλισμό ή γενοκτονία. Όσο και αν επιχειρούν κάποιοι, ότι θα το πετύχουν με την μετανάστευση, λαών ή οικονομικών κρίσεων αυταπατώνται. Το πολύ-πολύ να υπάρξει άλλο, νέο έθνος στη θέση του υπάρχοντος.
Εδώ που φτάσαμε, με άλλες χώρες στην Ε. Ε. και κάποιες, στην Ευρωζώνη και με δεδομένη την ανομοιογένεια, οι περιπτώσεις όπως του Ηνωμένου Βασιλείου θα προκύπτουν, ως απότοκες του πολιτικού συμφέροντος και του γεωπολιτικού ανασχεδιασμού διεθνώς. Από την ισχύ των δύο κόσμων, βρισκόμαστε στην πολύ-πολική πραγματικότητα παγκοσμίως. Η ισχύς και η γεωστρατηγική ήταν το δέλεαρ για το Ηνωμένο Βασίλειο, για την ανασύνταξη του στη νέα παγκόσμια συνθήκη. Ότι και να συμβεί μετά το δημοψήφισμα, τίποτα δεν θα είναι ίδιο με χθες. Ο κόσμος αλλάζει πάντα και παντού. Οι φυσικές σταθερές και οι πολιτιστικές παρακαταθήκες οδηγούν στην εκάστοτε προσαρμογή λαούς, κράτη και έθνη.
Κατά Αριστοτέλη θεμελιώνονται με φυσική συγγένεια, σφυρηλατούν το ομότροπο και λειτουργούν δια του πολιτισμού τους για εθνική συνέχεια και προοπτική.
Ήταν και παραμένει αυταπάτη να πιστεύουν ότι θα διορθωθούν τα λάθη στην Ε.Ε. με λάθος θεωρήσεις και αντιλήψεις.
Η Ε.Ε., με αφορμή το δημοψήφισμα στο Ηνωμένο Βασίλειο χρειάζεται επαναθεμελίωση ως προς το περιεχόμενο και επαναπροσδιορισμό ως προς τους σκοπούς.
