Η είδηση, που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη σε διάφορα Μέσα, έχει ως εξής: «Την έδρα τουτεχνολογικού κολοσσού ZTE στο τεχνολογικό πάρκο τηςΣανγκάης επισκέφθηκε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Κίνα.Ο κ. Τσίπρας έδειξε να ενθουσιάζεται από τα gadget που του παρουσίασαν, τόσο με τα κινητά όσο και με τα γυαλιά εικονικής πραγματικότητας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την επίδειξη των νέων κινητών τηλεφώνων που του έκαναν σχολίασε ‘μόνο καφέ δεν ψήνει αυτό’, ενώ όταν φόρεσε τα γυαλιά εικονικής πραγματικότητας έδειξε τον ενθουσιασμό του με κάθε τρόπο, κοιτώντας με αυτά προς κάθε κατεύθυνση και κάνοντας, ταυτόχρονα, με τα χέρια του κινήσεις που πρόδιδαν το πόσο εντυπωσιασμένος ήταν»…
Είναι περίεργο το γεγονός ότι κάτι, οτιδήποτε, εικονικό κατάφερε να εντυπωσιάσει τον κύριο Τσίπρα, δεδομένου του γεγονότος ότι πρόκειται για απόλυτο εκφραστή της εικονικής πραγματικότητας, για έναν πραγματικό δάσκαλο του είδους.
Γιατί πώς μπορεί να περιγράψει κανείς τον άνθρωπο που στο ένα χρόνο του δημοψηφίσματος του «Όχι» που έγινε «Ναι» αντί να σιωπά θριαμβολογεί; Ή τον άνθρωπο που εξακολουθεί να βροντοφωνάζει ότι δεν πρόκειται να κοπούν οι συντάξεις την ώρα που αυτές ήδη κόβονται; Ή αυτόν ο οποίος βλέπει την ανάπτυξη στη γωνία όταν τα «κανόνια» που σκάνε είναι πιο ηχηρά κι από εκείνα του Ναβαρόνε; – κι αυτά, έτσι για ένα δείγμα, χωρίς να επεκταθεί κανείς στο σύνολο του χάους μεταξύ λόγων και έργων, μεταξύ προπαγάνδας και πραγματικότητας.
Επίσης, όπως φαίνεται, δεν μιλάμε μόνον για τα τερατώδη ψέματα δημαγωγικής εξαπάτησης: μιλάμε και για άλλου είδους, όπως αυτά που αποκαλύπτει τώρα ο καθηγητής Γκαλμπρέιθ – ας αφήσουμε το τι λέει ο ίδιος ο Βαρουφάκης για το σχέδιο περί δραχμής. Ο Γκάλμπρειθ είναι μακράν πιο αξιόπιστος του Τσίπρα ως προς την αλήθεια καθώς δεν έχει τέτοιο… ρεκόρ ψεύδους όπως ο πρωθυπουργός αλλά και λόγους τέτοιου ψεύδους. Κυρίως όμως, έχει με το μέρος του τη λογική: η ιδέα ότι ο Γιάνης ενεργούσε μόνος του με όλον αυτό το μηχανισμό είναι εντελώς αστεία για όποιον έχει συνείδηση του πώς λειτουργούν οι εξουσίες και δη οι ολοκληρωτικής καθεστωτικής λογικής.
Τελικά, όλα τα παραπάνω έχουν τη δική τους συνολική εικονική βάση: ο Αλέξης Τσίπρας σήμερα είναι εκ των πραγμάτων ένας εντελώς εικονικός πρωθυπουργός: ποια πραγματική εξουσία του έχει απομείνει που να συνάδει με το αξίωμά του; Ουσιαστικά καμία. Εχει εκχωρήσει τα πάντα και εξακολουθεί και εκχωρεί κάθε τι που θα του απαιτήσουν, πριν καν του το απαιτήσουν.
Αν εξαιρέσει συνεπώς κανείς την εκδοχή να ενθουσιάστηκε επειδή μέσα σε εκείνα τα γυαλάκια είδε τον εαυτό του που τα κάνει όλα (αναφώνησε άλλωστε «μόνο καφέ δεν κάνει»…), μία μόνον λογική εξήγηση υπάρχει για τον ξαφνικό ενθουσιασμό του κύριου Τσίπρα για το εν λόγω αξεσουάρ: ίσως ο άνθρωπος να σκέφτηκε ότι αν μας παραγγείλει από την Κίνα καμιά δεκαριά εκατομμύρια τέτοια μηχανάκια, θα πετύχει τζακπότ: και τζίρους θα κάνει, και θα τα βλέπουμε όλα όπως εκείνος θέλει…
Ε, είναι δυνατόν να μην τρελαθεί απ’ τη χαρά του;
