Το Brexit είναι όντως γεγονός ιστορικών διαστάσεων και αφετηρία διεθνών ανακατατάξεων, οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών και γεωπολιτικών.
Το Ηνωμένο Βασίλειο κατ’ αρχάς θα περάσει τη δοκιμασία ή καλύτερα τον κλονισμό της μετάβασης.
Η Μεγάλη Βρετανία είναι αναγκασμένη να προσαρμοσθεί σε καθεστώς τρίτης χώρας, μη μέλους της κοινής ευρωπαϊκής αγοράς, αναζητώντας ειδικές συνδέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς δεν μπορεί να αποκλεισθεί από τον κοντινότερο και σημαντικότερο εμπορικό και οικονομικό εταίρο της και βεβαίως να εκμεταλλευθεί στο μέγιστο βαθμό τις παραδοσιακές προς αυτήν αγορές των ΗΠΑ και της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Η προσαρμογή αυτή ούτε απλή είναι, ούτε εύκολη για τη Μεγάλη Βρετανία και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να είναι αυτόματη. Θα απαιτήσει χρόνο και θα έχει κόστος, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα.
Ωστόσο το Ηνωμένο Βασίλειο έχει πλεονεκτήματα, έχει στρατό, είναι πυρηνική δύναμη, διαθέτει τα καλύτερα πανεπιστήμια του Ευρώπης, την πιο διαδεδομένη γλώσσα στον πλανήτη και ένα από τα σημαντικότερα χρηματοπιστωτικά κέντρα του κόσμου.
Με άλλα λόγια, θα ταλαιπωρηθεί, θα πληγωθεί αλλά εντέλει θα βρει θέση και ευκαιρίες αναγέννησης και ανασυγκρότησης.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση από την άλλη διαθέτει επίσης πλεονεκτήματα και προπάντων διατηρεί την ισχύ που η ενωσιακή κουλτούρα της προσδίδει. Όσο κι αν έχει πληγεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, όσο κι αν ο ευρωσκεπτικισμός έχει διαβρώσει το κοινό ευρωπαϊκό όραμα, παραμένει στη συνείδηση των ευρωπαίων και όχι μόνο, ως το ευγενέστερο μεταπολεμικό πολιτικό επίτευγμα του σύγχρονου κόσμου.
Αυτή η δύναμή του παραμένει σε μεγάλο βαθμό αναλλοίωτη, όσο κι αν έχει προδοθεί από τις τρέχουσες μικρές ηγεσίες, όσο κι αν υποβάλλεται σε διαρκή υποτίμηση από τους εμπρηστικούς λόγους των απανταχού λαϊκιστών και εθνικιστών.
Η Ευρώπη, χωρίς αμφιβολία, φανέρωσε τούτες τις μέρες την ισχύ και τα πλεονεκτήματά της. Όλοι, ακόμη και οι ακραίοι ευρωφοβικοί της Βρετανίας, κατάλαβαν την αξία και το βάρος συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η πρόοδός της, λοιπόν, είναι ζήτημα κατανόησης των συνθηκών, αφύπνισης και κινητοποίησης των ηγεσιών και βεβαίως έναρξης μιας διαδικασίας αλλαγών και τομών που θα καταστήσουν την ενωσιακή διαδικασία και πάλι επιθυμητή.
Στη βάση αυτών των αντιλήψεων οφείλει να κινηθεί η ελληνική ηγεσία.
Αυτά που βιώνει το Ηνωμένο Βασίλειο τις τελευταίες μέρες είναι δηλωτικά της κρίσης που θα ακολουθούσε μιας ενδεχόμενης ελληνικής εξόδου. Η Ελλάδα και γενικά οι μικρότερες χώρες δεν έχουν καμία τύχη εκτός στον παρόντα σύνθετο και αλληλοεξαρτώμενο κόσμο.
Γι’ αυτό επιμένουμε ο ελληνικός δρόμος δεν μπορεί παρά να είναι ευρωπαϊκός. Και η κυβέρνηση, αν αφουγκράζεται όντως τη βουή των επερχομένων γεγονότων, είναι υποχρεωμένη να κινηθεί ταχύτατα ώστε να ασφαλιστεί έναντι κινδύνων και να δημιουργήσει συνθήκες κατά το δυνατόν εκμετάλλευσης των νέων συνθηκών. (σ.σ. Η Κύπρος για παράδειγμα θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί στο μέγιστο βαθμό τη συνάφειά της με την αγγλική κουλτούρα και μαζί με την Ελλάδα να αποτελέσουν μια νέα βάση οικονομικής ελευθερίας στην Ευρώπη και στην ευρύτερη ζώνη της νοτιοανατολικής Μεσογείου, αρκεί να προσφέρουν στους επενδυτές κίνητρα , ασφάλεια και νομική κάλυψη)
Τώρα που ο κ.Τσίπρας έκανε τη στροφή ας την ολοκληρώσει με συνέπεια και πειθαρχία, χωρίς μυξοκλάματα και οπισθοχωρήσεις. Αν κρατήσει σταθερή στάση, αν αποδείξει εμπράκτως ότι τηρεί τις δεσμεύσεις που ανέλαβε, αν συγκροτήσει μια κυβέρνηση αποτελεσματική και αποδοτική , αν αναθέσει τη δουλειά σε έμπειρα πρόσωπα και ικανά να σηκώσουν το βάρος του πολιτικού κόστους, η χώρα θα κερδίσει και εκείνος θα απολαύσει τον έπαινο του Δήμου.
Η Ελλάδα, σε τούτους τους καιρούς της άρνησης έχει επιτύχει μοναδική προσαρμογή, είναι σημαντικά φθηνότερη, κατέστη σταθερότερη και ικανή να προσφέρει ευκαιρίες.
Ήδη οι ξένοι καλοβλέπουν την Ελλάδα, γνωρίζουν ότι η χώρα μπορεί να ανθίσει και πάλι, είναι ζήτημα κατανόησης και ευθύνης η επιτάχυνση των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων.
Ανεξαρτήτως πως, έλαχε σ’ αυτή την ιδιότυπη κυβέρνηση να φέρει την ευθύνη της χώρας σε τούτους τους ταραγμένους καιρούς. Ας πράξει το καθήκον της έναντι της χώρας και έναντι των πολιτών της, που υπέστησαν τα πάνδεινα και τρέμει ακόμη το φυλλοκάρδι τους μην γίνει καμιά στραβή και ξανακυλήσουμε στο γκρεμό.
Αυτή είναι η ευθύνη του κ,Τσίπρα στην παρούσα φάση. Να ασφαλίσει τη χώρα και να την ξαναβάλει στον κόσμο. Όλα τα άλλα μικρή σημασία έχουν.
