Υπάρχει στο τρίτο επεισόδιο της Μήδειας ένα εξαιρετικό δείγμα στρεβλής ευφράδειας. Οπου ο Ιάσων προσπαθεί να πείσει τη Μήδεια ότι αρραβωνιάστηκε την κόρη του βασιλιά της Κορίνθου Γλαύκη για χάρη των παιδιών τους και της ίδιας. «Ξέρε καλά» της λέει ενώ η Μήδεια επιμένει να του θυμίζει τους παλιούς του όρκους και τις θυσίες της για χάρη του, «δεν φταίει γυναίκα που ρηγικό κρεβάτι έχω πατήσει, παρά για να σε σώσω και να δώσω στα τέκνα μας γι’ αδέρφια βασιλόπουλα, στύλους του σπιτιού μου»! (στίχοι 593-97, μετάφραση Π. Πρεβελάκη)
Νομίζω ότι η επιχειρηματολογία του Ιάσονα συνιστά την επιτομή όσων ισχυρίστηκαν ο κ. Τσίπρας και οι βουλευτές του το περασμένο Σαββατοκύριακο για να κλείσουν την περιβόητη «αξιολόγηση». Ανεβήκαμε σε «ρηγικό κρεβάτι» εμείς και καλοπερνάμε, μας είπαν, όμως αυτό το κάνουμε για το καλό σας. Αλλα σας είχαμε υποσχεθεί βέβαια, για να βρεθούμε στην εξουσία, μα οι δυσκολίες που προέκυψαν μας υποχρεώνουν να αλλάξουμε ρότα. Και τώρα, με τα λεφτά που θα έρθουν μετά την αξιολόγηση, ενόσω εμείς θα εξακολουθήσουμε να καλοπερνάμε, κάτι θα γίνει και για σας. Η κυρία Φωτίου διαβεβαίωσε πως τα συσσίτια που παρέχει το υπουργείο της δεν θα διακοπούν και «όσοι έχουν ανάγκη προστασίας θα προστατεύονται» τόνισε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός αποσύροντας, καταχειροκροτούμενος, τις επιστροφές ΕΚΑΣ που οι δικοί του ετοιμάζονταν να νομοθετήσουν. Κοντολογίς, όσο εκείνοι καλοπερνούν κάτι θα περισσεύει για λογαριασμό μας και άρα το να περισσεύει κάτι και για λογαριασμό μας είναι το πρώτο μέλημα της δικής τους καλοπέρασης. Με τα βασιλόπουλα που οι ίδιοι θα αναθρέφουν στο μέλλον θα σώζονται και τα δικά μας παιδιά. Οπως ακριβώς προφασιζόταν ο Ιάσων.
Η διαφορά, βέβαια, είναι πως ο Ιάσων δεν στήριζε την επιχειρηματολογία του στον Καρλ Μαρξ. Αντίθετα, στην ολομέλεια της Βουλής ο υπουργός Οικονομικών κ. Τσακαλώτος κεραυνοβόλησε τον κ. Παφίλη του ΚΚΕ επικαλούμενος τον τρίτο τόμο του Κεφαλαίου όταν εκείνος κατηγόρησε την κυβέρνηση για τους συμβιβασμούς της. «Εχετε διαβάσει μόνο τον πρώτο και τον δεύτερο τόμο του Κεφαλαίου, παραβλέποντας τον τρίτο τόμο, περί θεωρίας των οικονομικών κρίσεων» επέπληξε όλη την ηγεσία του ΚΚΕ. «Και τώρα που ο παγκόσμιος καπιταλισμός περνά μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις του, το ΚΚΕ αρνείται να συνδράμει την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ» έκλεισε την εμβριθή μομφή του. Κάτι που έκανε τον κ. Παφίλη να ζητήσει αμέσως τον λόγο, για να κεραυνοβολήσει με τη σειρά του τον υπουργό ανατρέχοντας στην καταδικαστική Κριτική του Μαρξ στο Πρόγραμμα της Γκότα (δηλαδή, τη διακήρυξη στροφής του Γερμανικού Εργατικού Κόμματος προς τη σοσιαλδημοκρατία, το 1875, την οποία πολύ πιο άγρια από τον Μαρξ καταδίκασε αργότερα ο Λένιν ως προσχώρηση στην «κοινοβουλευτική ηλιθιότητα»). Παραπέμποντας με έμφαση και ανάλογη εμβρίθεια στη «σελίδα 30» αυτής της Κριτικής, ο κ. Παφίλης εξήγησε στον κ. Τσακαλώτο πως στον αυθεντικό μαρξισμό «η ταξική πάλη καταργείται μόνο μέσω της δικτατορίας του προλεταριάτου»!
Πέρα από το ότι ο τρίτος τόμος του Κεφαλαίου εκδόθηκε δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του Μαρξ, ουσιαστικά γραμμένος από τον Ενγκελς με βάση σημειώσεις του Μαρξ για την υπεραξία και την πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους, και πέρα από το πώς εννοούνταν στην Κριτική του Προγράμματος της Γκότα μια «μεταβατική περίοδος» μετατροπής της καπιταλιστικής κοινωνίας σε κομμουνιστική μέσω της «δικτατορίας του προλεταριάτου» (στη σελίδα 34, παρεμπιπτόντως, όχι στην 30), βρίσκω ανατριχιαστικό να συζητούνται στα σοβαρά σε ευρωπαϊκό κοινοβούλιο του 2016 τέτοια θέματα. Το κατά πόσο στην κατάρρευση του παγκόσμιου καπιταλισμού βοηθάει το να πάρουν μαρξιστές τις κυβερνήσεις επί μέρους χωρών υποχωρώντας σε σοσιαλδημοκρατικές θέσεις ή κατά πόσο ο μόνος τρόπος είναι να ασκηθεί από γνήσιους λενινιστές η δικτατορία του προλεταριάτου σε μία μόνο χώρα συνεχίζοντας με τις υπόλοιπες στα πρότυπα της Τρίτης Διεθνούς αποτελεί ζήτημα παρωχημένο και για φοιτητικά αμφιθέατρα πλέον.
Αν ο κ. Τσακαλώτος εννοούσε να αντιμετωπίσει τις επικρίσεις του κ. Παφίλη και του ΚΚΕ χωρίς να παραδεχθεί ότι ενδίδει στη σοσιαλδημοκρατία, καλά έκανε και βρήκε αυτή την παραπομπή σε μιαν ανεπεξέργαστη κληρονομιά του Μαρξ (ακόμη πιο αβέβαιη στις μέρες μας από όσο στην εποχή των αυτοκρατοριών κατά την οποία γραφόταν). Με την ίδια ευκαιρία εντυπωσίαζε και κάποιους του δικού του κόμματος, που επίσης εννοούν να ανεμίζουν μαρξιστικές σημαίες. Αν όμως μιλούσε ειλικρινά και όλοι οι συμβιβασμοί του ΣΥΡΙΖΑ αποσκοπούν στο να συμβάλει από κυβερνητική θέση να δοθεί το κρίσιμο χτύπημα στην κατάρρευση του καπιταλισμού, αλίμονό μας. Θα συνεχίσει εσαεί με σε βάρος μας υποχωρήσεις και συμβιβασμούς καραδοκώντας αυτή την κατάρρευση.
Τελικά, είναι πολύ προτιμότεροι ως ευφραδείς Ιάσονες που επιδιώκουν την προσωπική τους ευδαιμονία, προορίζοντάς μας για οριακή επιβίωση «βασιλόπουλων» εξ αγχιστείας. Πολύ προτιμότεροι από μεταμφιεσμένους σε σοσιαλδημοκράτες κομμουνιστές, που έχουν αντικαταστήσει τη δικτατορία του προλεταριάτου με την προετοιμασία μιας ελληνικής συμβολής στην οριστική κατάρρευση του παγκόσμιου καπιταλισμού. Και στις δύο περιπτώσεις περί καιροσκοπισμού πρόκειται. Για την όποια αυτοεκτίμησή μας, όμως, καλύτερα να μας έχουν πιάσει κορόιδα συνειδητοί καιροσκόποι παρά κάποιοι απολύτως ανόητοι.
Ο κ. Πέτρος Μαρτινίδης είναι καθηγητής στο ΑΠΘ και συγγραφέας.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
