Εχουν και την καλή πλευρά τους οι ακρότητες και οι «τζάμπα» – εις βάρος φυσικά των μαθητών ερασιτεχνικοί πειραματισμοί του υπουργού Παιδείας Φίλη, ο οποίος μεταξύ άλλων, απ’ ότι φαίνεται, δεν θέλει να… κουράζει τους μαθητές που λέει, δεν αποδίδουν λόγω ωρών διδασκαλίας! [Ας ρωτήσει ο κ. Φίλης κανέναν που να ξέρει τι σημαίνει να παίρνεις απολυτήρια από Γαλλικά η Γερμανικά σχολεία κι ας σκεφτεί λίγο…]
Η καλή πλευρά, δεν είναι βέβαια προς όφελος των μαθητών, όπως θα έπρεπε να είναι. Αντίθετα, αυτοί θα είναι και πάλι τα θύματα, αυτή τη φορά ακόμα περισσότερο βέβαια, με ότι αυτό συνεπάγεται όχι μόνον για τους ίδιους και το μέλλον τους, αλλά και για την ελληνική κοινωνία και το δικό της.
Η καλή πλευρά έχει να κάνει με ένα άλλο πεδίο ακρότητας του υπουργού, εξαιρετικά «κολλημένο» στους αστείους αριστερισμούς της δεκαετίας του ΄70 που έχουν πλέον παγκοσμίως μπει στην ναφθαλίνη – παγκοσμίως, εκτός από το γραφείο του κ. Φίλη και κάποιων συναδέλφων του στην κυβέρνηση: αφορά στη σχέση με την Εκκλησία.
Περιττό να αναφερθούν εδώ όλα τα γνωστά επεισόδια αυτής της υπόθεσης τα γνωρίζουμε όλοι και όλοι έχουμε βγάλει τα συμπεράσματά μας. Το πιο ενδιαφέρον όλων όμως είναι εκείνο που είπε προ ημερών ο υπουργός: «δεν συγκυβερνάμε με την εκκλησία».
Λοιπόν είναι αλήθεια. Αλλά… μακάρι να μην ήταν: ο κ. Φίλης το λέει αυτό ως μέλος μιας κυβέρνησης που ανήλθε στην εξουσία «σκίζοντας» μνημόνια για να ράψει άλλα δύο νέα – το ένα δε, πρωτοφανές, με μόνιμο αυτόματο «κόφτη»… Το έργο αυτής της κυβέρνησης, το βλέπουν άπαντες – ακόμα και οι δικοί της. Όμως, έχουμε άραγε σκεφτεί ποιο είναι το έργο της Εκκλησίας της Ελλάδος σε όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης; Ισως όχι. Ε, ο κ. Φίλης, μας κάνει να σκεφτούμε. Δεν το ήθελε, αλλά γίνεται…
Δεν είναι υπερβολή να πει κάποιος ότι χωρίς την κινητοποίηση, την προσφορά, την εργασία και την αυταπάρνηση της Εκκλησίας τα τελευταία έξι χρόνια, η ελληνική κοινωνία θα είχε ίσως σε μεγάλα τμήματά της καταρρεύσει. Το έργο που έχει επιτευχθεί, είναι τεράστιο και είναι αδύνατο να αναλυθεί εδώ. Αλλά υπάρχει και το γνωρίζουν άπαντες: είναι δεδομένο, μετρήσιμο και συνεχίζεται. Στη συνείδηση του κόσμου, η Εκκλησία στάθηκε εκεί όπου όφειλε αλλά δεν στάθηκε το ανύπαρκτο κράτος. Και γι αυτό η εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού προς αυτήν βρίσκεται σήμερα στα ύψη, γι αυτό, μεταξύ άλλων, οι ναοί είναι γεμάτοι κάθε Κυριακή.
Ας προσέξει λοιπόν λίγο ο «αριστερός, ευαίσθητος, προοδευτικός» Φίλης και ο κάθε παρόμοιος τέτοιος Φίλης: χωρίς αυτούς, καλύτερα θα ήμασταν. Χωρίς την Εκκλησία, η κοινωνία δεν θα είχε αντέξει.
