Αν δεν ήταν τραγωδία σίγουρα θα ήταν κωμωδία: στο νέο «αγώνα» του κατά του Δ.Ν.Τ.ο πάλαι ποτέ μαινόμενος αντιμερκελιστής (και πατέρας του εν λόγω όρου) Αλέξης προστρέχει τώρα με αγωνία στην αγκαλιά της Ανγκελα Μέρκελ και αναζητά καταφύγιο κάτω από τις φτερούγες του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τον οποίο μάλιστα και πρόσφατα δημοσίως επικαλέστηκε ως μάρτυρα των… επιτυχιών της ελληνικής κυβέρνησης.
Αυτή όμως δεν είναι παρά η πρώτη πράξη του έργου. Το καλύτερο, έρχεται μετά: την ίδια στιγμή που η Ανγκελα, που σκύβει με στοργή στο μετανιωμένο τέκνο της, γελάει με όλα αυτά παρέα με την Κριστίν Λαγκάρντ. Οι δυο τους καθώς και κλιμάκια αξιωματούχων τους συναντιούνται και συζητούν για το τι θα κάνουν με την Ελλάδα, χωρίς φυσικά την ίδια την Ελλάδα.
Όσο όμως επεξεργάζονται το τι ακριβώς θα κάνουν με την υπόθεση της αξιολόγησης, η Ανγκελα έχει ήδη κερδίσει αυτό που κυρίως επιθυμεί: συζήτηση για το ελληνικό χρέος δεν πρόκειται να γίνει. Γιατί να γίνει άλλωστε; Παραζαλισμένος από το άγριο στρίμωγμά του στη γωνία, ο Αλέξης εγκατέλειψε (και) αυτή τη «διεκδίκηση» προκειμένου να φτάσει και να γίνει δεκτός στα γόνατα από το Βερολίνο την ώρα που επιχειρούσε τη μεγάλη του «σύγκρουση» με το Δ.Ν.Τ.Δεν ζητάει πια τίποτα παρά μόνον να το πάρει η Γερμανία από το σβέρκο του. Γιατί αλλιώς έρχονται και άλλα μέτρα και μαζί με αυτά έρχεται και το πολιτικό του τέλος. Οπότε, τα δίνει όλα.
Ότι κι αν δίνει όμως, το Δ.Ν.Τ.δεν πρόκειται να κουνηθεί: ξεχνά ο Αλέξης ότι το Ταμείο μπήκε στην ελληνική υπόθεση κατόπιν επίμονης προσπάθειας της ίδιας της Μέρκελ όπως η ίδια έχει πολλές φορές υπενθυμίσει. Και για να μην υπάρχουν και παρεξηγήσεις, δηλώνει από το Βερολίνο ορθά κοφτά ότι η συμμαχία της με το Ταμείο είναι ακλόνητη.
Έτσι, ο Αλέξης βρέθηκε για τα καλά στη φάκα, την οποία εν πολλοίς έστησε και μόνος του με τα ψέματα και τις εξυπνάδες. Τώρα, και τα μέτρα θα πάρει και την υπόθεση του χρέους θα ξεχάσει και θα νομοθετήσει τις πιο άγριες αλλαγές στα χρόνια των μνημονίων, αυτές στο ασφαλιστικό σύστημα.
Ειδικά δε για το χρέος έχει επιτελέσει ένα ιστορικού βάθους έγκλημα: με τη «στρατηγική» του έχει ήδη απονευρώσει το μοναδικό σύμμαχο που είχε η Ελλάδα σε αυτή την κορυφαία υπόθεση: για να μην εκτεθεί στο βάρος άλλων μέτρων και του κοστίσει, πούλησε το ζήτημα προκειμένου να έχει την εύνοια των δυνάμεων που δεν πρόκειται ποτέ να δεχθούν να απαλλαγεί η χώρα από ένα τουλάχιστον κομμάτι αυτού του αβίωτου βάρους. Έβαλε δηλαδή στη χώρα ακόμα πιο βαριά ταφόπλακα και κάρφωσε πάνω της ακόμα πιο μεγάλα καρφιά.
Και, φυσικά, όταν γίνουν όλα τα παραπάνω, όταν όλα αυτά θα έχουν τελειώσει, ο Αλέξης θα έχει την προδιαγεγραμμένη τύχη του.
Αυτή ακριβώς που του αξίζει…
