Το πτωχοκομείο του κ. Τσίπρα

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο πρωθυπουργός κ. Αλ. Τσίπρας θα εξελιχθεί σε κυβερνήτη μακράς πνοής.

«Ηρθε για να μείνει πολλά χρόνια στην εξουσία» λένε χαρακτηριστικά προπαγανδιστές, υπερασπιστές και οπαδοί του.

Στηρίζουν μάλιστα τις εκτιμήσεις τους στην πεποίθηση ότι ο κ. Τσίπρας εκπροσωπεί τους ασθενέστερους και φτωχότερους, τους δημοσίους υπαλλήλους, τους συνταξιούχους και αντιμάχεται τους έχοντες και κατέχοντες, γενικώς τους πλούσιους, τους «εχθρούς του λαού», κατά τα λεγόμενά τους.

Προς ενίσχυση των παραπάνω αναδεικνύουν επίσης την ανθρωπιστική και αλληλέγγυα στάση του απέναντι στα κύματα των προσφύγων, σημειώνοντας ότι οι πολίτες συντονίζονται μαζί του και δεν ακολουθούν τη φοβική εθνικιστική ρητορεία της αντιπολίτευσης.

Παραβλέπουν βεβαίως όλοι αυτοί τις παλινωδίες του κυβερνώντος σχήματος, τις συνεχείς τούμπες, όπως και τη χρεοκοπία των εκτιμήσεων τόσο για την οικονομία όσο και για το Προσφυγικό.

Κρύβουν ακόμη το γεγονός ότι ο λαός επιβαρύνεται ολοένα και περισσότερο, ότι οι αυξανόμενοι φόροι κατατρώγουν τα πενιχρά εισοδήματα, ότι οι συντάξεις θα μπουν νομοτελειακά στην προκρούστεια κλίνη όταν θα κλείσει η περιβόητη αξιολόγηση.

Και βεβαίως δεν λένε κουβέντα για την ανεργία που συνεχίζει να πνίγει τα νιάτα, όπως και αποσιωπούν το γεγονός ότι ράγισε το γυαλί της σύμπραξης με τους ΑΝΕΛ μετά την αμφισβήτηση Μουζάλα.

Αποφεύγουν επίσης να αναφερθούν στην κοινή πεποίθηση που έχει διαμορφώσει σύμπασα η ελληνική κοινωνία ότι το σχήμα που κυβερνά τη χώρα διακρίνεται κυρίως για την ανικανότητά του παρά για οτιδήποτε άλλο. Οσοι λοιπόν παρακολουθούν συστηματικά τις έρευνες προσέγγισης των διαθέσεων της κοινής γνώμης έχουν διαμορφώσει εντελώς διαφορετική εκτίμηση από αυτήν που διακινούν οι προπαγανδιστές του Μεγάρου Μαξίμου.

Οι δημοσκόποι και οι ερευνητές –και αυτούς θέλει να φιμώσει ο εθνικός λογοκριτής –εκτιμούν ότι η δυναμική των κομμάτων έχει αλλάξει δραματικά τους τελευταίους μήνες. Το πλήθος των ποιοτικών στοιχείων φανερώνει ότι το κόμμα του κ. Τσίπρα αμφισβητείται εντόνως και ότι η δυναμική του έχει επιστρέψει στα επίπεδα των εκλογών του Μαΐου του 2012. Η συσπείρωσή του έχει καταρρεύσει στην κυριολεξία καθώς ένα μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων του, μετά τις πολλές πικρές εμπειρίες της νέας διακυβέρνησης, έχει αποστασιοποιηθεί, αν δεν έχει απομακρυνθεί εντελώς. Από τα ίδια ποιοτικά στοιχεία καταδεικνύεται επίσης η βύθιση της δυναμικής των ΑΝΕΛ (η οποία εξηγεί εν πολλοίς τη στάση του κ. Καμμένου), όπως και εκείνης του Ποταμιού.

Αντιθέτως, επιβεβαιώνονται η ενίσχυση της νεοδημοκρατικής δυναμικής μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη (είναι σχεδόν διπλάσια εκείνης του ΣΥΡΙΖΑ), η σταθερότητα του ΠαΣοΚ της κυρίας Γεννηματά και η ανάγκη δημιουργίας ενός ευρύτερου συμμαχικού σχήματος στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Το σημαντικότερο όμως εύρημα όλων είναι ότι οι Ελληνες δεν συμβιβάζονται με την ιδέα της φτωχοποίησης και της ισοπέδωσης των πάντων.

Η εκδοχή του πτωχοκομείου ουδέναν ενθουσιάζει και ουδέναν κινητοποιεί.

Γι’ αυτό και δεν θα μακροημερεύσει ο κ. Τσίπρας.

Επειδή απλούστατα δεν έχει έργο προόδου να επιδείξει ούτε πρόταση δημιουργίας και ευημερίας να παρουσιάσει.