Ο «ακατονόμαστος» βρίσκει τη ρίζα του Κακού

Ο«ακατονόμαστος» είναι ένας λαϊκός διασκεδαστής. Αλλά όχι ένας απλός διασκεδαστής: αγαπά τον λαό του και υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσια της χώρας του. Οσα λεφτά βγάζει τα μοιράζει στους φτωχούς. Είναι ένας ήρωας του λαού. Αυστηρός. Μεγαλοπρεπής. Φτωχός και τίμιος. Για τούτο πολλοί σημαντικοί άνθρωποι τον έχουν φίλο. Ακόμη και το πρωθυπουργικό ζεύγος γνωστής ευρωπαϊκής χώρας τον τιμά με τη φιλία του. Κάποιοι μάλιστα ισχυρίζονται ότι είναι το τρις-τρις-τρισέγγονο του κωμικού Αριστοφάνη. Μπορεί. Η αλήθεια είναι ότι ο «ακατονόμαστος» έχει δίπλωμα ψυχολόγου, ψυχαναλυτή και ψυχιάτρου. Κάτι που ο Αριστοφάνης δεν είχε.

Θέλοντας, λοιπόν, να εξηγήσει στο κοινό του για ποιον λόγο μερικοί Ευρωπαίοι είναι τόσο μοχθηροί και εχθρεύονται την αγαπημένη του πατρίδα, έφερε ως παράδειγμα έναν υπουργό ευρωπαϊκής χώρας που τυχαίνει να κυκλοφορεί σε αναπηρικό καρότσι. Ο διασκεδαστής αποφάνθηκε ότι όταν ένας άνθρωπος βρίσκεται καθηλωμένος σε μια καρέκλα, τότε κολλά το μυαλό του και παραφρονεί.

Οταν άκουσαν αυτή τη διάγνωση ανάπηροι άνθρωποι, όπως επίσης και άλλοι μη ανάπηροι, διαμαρτυρήθηκαν έντονα. Βγήκαν σε κανάλια και εφημερίδες και βούιξε ο τόπος.

Ο ακατονόμαστος φάνηκε να τα χάνει. Αλλά εύστροφος όπως είναι, βρήκε αμέσως τι να πει. Ετσι καθώς λικνιζόταν πάνω στη σκηνή, είπε: «Καλέ! Εγώ δεν εννοούσα πως όλοι οι καθηλωμένοι σε μια καρέκλα είναι κακοί και παρανοϊκοί. Προς Θεού! Αναφέρθηκα μόνο σε έναν συγκεκριμένο ανάπηρο. Εδειξα μόνον αυτόν τον σακάτη και παράφρονα που βλάπτει τη χώρα μας. Είπα πως επειδή αυτός είναι σακάτης, είναι παρανοϊκός. Ζητώ συγγνώμη από όλους τους υπόλοιπους καθηλωμένους».

Αυτά είπε ο ακατονόμαστος και συνέχισε το σόου. Αλλά τότε συνέβη κάτι απροσδόκητο. Ακούστηκε ένας εκκωφαντικός κρότος και εμφανίστηκε στον ακατονόμαστο ο ίδιος ο Αριστοφάνης. «Αθλιε!» του είπε. «Παραδεχόμενος ότι η κακία, έστω ενός και μόνου ανθρώπου, οφείλεται στο γεγονός ότι βρίσκεται καθηλωμένος σε μια καρέκλα, μεταβάλλεις, ανόητε, την αιτία του Καλού και του Κακού. Εξισώνεις τη σωματική αναπηρία με την κακία. Yποστηρίζεις ότι οι κουτσοί άγγελοι γίνονται διάβολοι. Ερωτώ: Αν αυτός ο άνθρωπος έκανε όσα κάνει αλλά περπατούσε, δεν θα ήταν κακός; Επειδή εκεί οδηγεί ο συλλογισμός σου, ανόητε. Οτι όλοι οι άλλοι ευρωπαίοι πολιτικοί που περπατούν και λικνίζονται με χάρη ούτε κακοί ούτε επικίνδυνοι ούτε κολλημένοι είναι. Κι ας απεργάζονται το κακό μας. Το κατάλαβες τώρα; Και μην ξανακούσω πως έπιασες το όνομά μου στο στόμα σου. Αθλιε!».

Ο κ. Γιώργης Γιατρομανωλάκης είναι καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας και συγγραφέας.