Η ανασύνταξη του χώρου της ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας, με βασικό πυλώνα τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, πρέπει να παύσει να τρέχει με βήμα… χελώνας. Ή να περιμένουν οι επιτελείς της Χαριλάου Τρικούπη την εξ ύψους συνδρομή… Οι καιροί ου μενετοί.

Δεν αρκεί γι’ αυτή την ανασύνταξη, η θεωρητική απαρίθμηση των πολιτικών τάσεων, που θα συγκροτήσουν τη νέα σοσιαλδημοκρατική παράταξη, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η κυρία Φώφη Γεννηματά στην εντελώς πρόσφατη δήλωσή της, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (ριζοσπαστικό κέντρο, δημοκρατικός σοσιαλισμός, σοσιαλδημοκρατία).

Αυτές οι τάσεις έχουν ήδη εμφανιστεί αποκρυσταλλωμένες, από τις 8 Μαρτίου 2014, με το κίνημα της «Ελιάς» αλλά και με την «Πρωτοβουλία των 58» προσωπικοτήτων. Με ξεκαθαρισμένες θέσεις και προτάσεις. Το εάν και γιατί ξεχάστηκαν αυτές οι δύο σημαντικότατες πρωτοβουλίες, καλύτερα το θέμα αυτό να παύσει να συζητείται. Εκείνο που προέχει είναι η σημερινή Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αλλά και οι επικεφαλείς των συνιστωσών της Δημοκρατικής Συμπαράταξης να δουλέψουν επίμονα, μεθοδικά και αποτελεσματικά για την περαιτέρω διεύρυνση του χώρου της ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας, με το «Ποτάμι», από τις υπαρκτές δυνάμεις του Κοινοβουλίου, γιατί όχι και με την Ένωση Κεντρώων.

Πέρα όμως από το χώρο του σημερινού Κοινοβουλίου, βρίσκεται και η ανεξάρτητη δεξαμενή προσωπικοτήτων, δοκιμασμένων επιτυχώς, επιτυχέστατα, σε όλη τη διαδρομή της Μεταπολίτευσης. Και από την άποψη αυτή, θεωρείται αδιανόητο, από ένα παρόμοιο προσκλητήριο ν’ απουσιάσουν η «Ελιά» και η «Πρωτοβουλία των 58» αλλά και πρόσωπα σαν τον Θεοδ. Πάγκαλο, την Άννα Διαμαντοπούλου, τον Τάσο Γιαννίτση, τον Δημ. Τσοβόλα ή τον Κώστα Λαλιώτη και τον Αλέκο Παπαδόπουλο. Και ζητώ συγνώμη, για την ενδεικτική αυτή απαρίθμηση, μια και για το σύνολο αμέτρητων άλλων ισάξιων προσώπων θα έπρεπε να γράφω μερόνυχτα.

Οίκοθεν νοείται, ότι για το προσκλητήριο αυτό θ’ αποκτούσε κορυφαίο συμβολισμό η συμφιλίωση του Γιώργου Παπανδρέου με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Οι καλές προθέσεις και των δύο είναι δεδομένες. Και κατά τα ψέματα, ας το πούμε και αυτό: Βασικός κρίκος αυτής της υπό επανασύνδεση αλυσίδας οφείλει και υποχρεούται να είναι ο Κώστας Σημίτης. Έτσι θα κλείσει ο γεμάτος φθορές, απώλειες και απεμπολήσεις κύκλος της ανόητης βεντέτας Σημιτικών-Παπανδρεϊκών-Βενιζελικών.

Ας ξεχάσουν λοιπόν, όλοι τους, εκείνα που τους χώρισαν και ας καλλιεργήσουν αυτά που τους ενώνουν. Μόνον έτσι θα καταξιωθούν όλοι τους, στο χώρο της κοινωνικής σοσιαλδημοκρατικής βάσης, που τον λεηλάτησε εκλογικά ο ανεκδιήγητος ΣΥΡΙΖΑ, με την αυτομόληση, από το ΠΑΣΟΚ, ενός τάγματος αλλογενών οπορτουνιστών και πολιτικών γενίτσαρων.

Και μια προσωπική παραίνεση, βγαλμένη από τη μακρόχρονη θητεία μου στο σχολιασμό της πολιτικής επικαιρότητας: Σ’ ένα τέτοιο σχήμα παλλαϊκού κινήματος, οι επικεφαλείς των συνιστωσών του ας είναι «πρώτοι μεταξύ ίσων» (primi inter pares). Ας πρυτανεύσει το εν πολλοίς άγνωστο, στην πλανεύτρα Μεσόγειο, ΕΜΕΙΣ, αντί του αυταρχικού ΕΓΩ…

Από εκεί και πέρα θ’ ανοίξει ο δρόμος για ιστορικά συνέδρια και αιρετές ηγεσίες.

Το σημείωμά μου αυτό, αγαπητή κυρία Φώφη Γεννηματά ας μου επιτρέψετε, να συνεχιστεί με κάποιες επιπλέον παραινέσεις: Μην επαναλάβετε αφορισμούς του τύπου «Μας χωρίζει άβυσσος με τη ΝΔ». Και δεύτερον: Προσέξτε τις προσεγγίσεις σας με το ναρκοπέδιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Ως προς την πρώτη παραίνεση, διευκρινίζω, ότι πρέπει να ξεχαστούν αμετάκλητα τα πράσινα και γαλάζια καφενεία του 1985-1993. Και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ είναι βασικοί πυλώνες του ελληνικού κοινοβουλευτισμού. Ο καθένας με την προσφορά του στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι. Μάλιστα, η νέα γενιά στελεχών και των δύο κομμάτων είναι κρίμα να μπολιάζεται με διχαστικά συνθήματα, καταστρεπτικά για την κοινωνική συνοχή.

Οσοδήποτε και αν ενοχλείται ο ΣΥΡΙΖΑ, από την ιστορική διαδρομή και την προσφορά εκατοντάδων κοινοβουλευτικών ανδρών της 40χρονης Μεταπολίτευσης, αυτό δεν πρέπει να επιδρά δυσμενώς στην ψυχολογία του Εκλογικού Σώματος. Στα 40 χρόνια της Μεταπολίτευσης νομιμοποιήθηκε από τον Κωνστ. Καραμανλή το ΚΚΕ, παλιννόστησαν με πρωτοβουλία του Ανδρέα Παπανδρέου 65.000 πολιτικοί πρόσφυγες και αναγνωρίστηκε η Εθνική Αντίσταση. Ήρθησαν οι συνέπειες του Εμφυλίου Πολέμου. Γενικεύτηκε η δωρεάν Παιδεία. Αναμορφώθηκε η δημόσια υγεία, θεσμοθετήθηκε η απελευθέρωση της γυναίκας με ένα νέο επαναστατικό οικογενειακό δίκαιο.

Έγινε γενναία αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος. Θεσπίστηκαν αγροτικές συντάξεις και θριάμβευσαν τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα.

Όλα αυτά, με τζιχαντική μανία, ο κύριος Τσίπρας προσπαθεί να τα σβήσει από το χάρτη και να διακηρύξει μαζί με το πειθήνιο… «ακαδημαϊκό» επιτελείο του, ότι η ζωή του πλανήτη μας ξεκινάει από τα άδυτα της πλατείας Κουμουνδούρου.

Χρέος όλων των δυνάμεων του αστικοδημοκρατικού τόξου είναι η αγαστή συνεργασία και η διατήρηση της ξεχωριστής ιδεοπολιτικής τους ταυτότητας και δράσης. Και φυσικά, μακριά από τα δολώματα του ΣΥΡΙΖΑ, για προσχώρηση σε οποιαδήποτε θλιβερή δική του απομίμηση, ρεπλίκα σοσιαλδημοκρατικού μετώπου. Και αυτό γιατί η πραγματική σοσιαλδημοκρατία, τέκνο της Γαλλικής Επανάστασης είναι ο σκληρότερος αντίπαλος του οποιουδήποτε φαιού, ροζ, ή ερυθρού ολοκληρωτισμού.

Διανύουμε την καταληκτική προθεσμία μιας ανεδαφικής αριστερής νεοκομμουνιστικής παρένθεσης, που μας οδήγησε στο χείλος ενός πολλαπλού γκρεμού: ενός Grexit, ενός εκτοπισμού από τη ζώνη του Σένγκεν και της μετατροπής της Ελλάδας σε μια ιδιότυπη μεσογειακή Μπανανία, με επίζηλο μοντέλο τον Νικόλα Μαδούρο, που μετέτρεψε, σε δύο χρόνια, την πρώτη πετρελαιοπαραγωγό χώρα του κόσμου σε ζητιάνα 550.000 βαρελιών πετρελαίου από τις ΗΠΑ!

Στη χώρα αυτή, δηλαδή στη Βενεζουέλα, ταξίδεψε ο Αλ. Τσίπρας το 2007 ως δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων ζητώντας φτηνό πετρέλαιο για τους πενέστερους δήμους, από τον συμπαθέστατο μακαρίτη Ούγκο Τσάβες. Τελικά, ο Αλ. Τσίπρας έγινε δεκτός από χαμηλό αξιωματούχο του Τσάβες. Και επέστρεψε με άδειες τις δεξαμενές του στην Αθήνα… Λέτε να γνώριζε ο Τσάβες με ποιον επισκέπτη είχε να κάνει και περιορίστηκε να του στείλει δώρο πέντε κινητά τηλέφωνα εξελιγμένης «αντιπαρακολουθητικής» τεχνολογίας;

Και κλείνω και αυτό το σημείωμα, με την ελπίδα ότι η κυρία Φώφη Γεννηματά, με οδηγό τις παρακαταθήκες του αείμνηστου πατρός της, με τον οποίο με συνέδεε αμοιβαία εκτίμηση, θα πράξει τα βέλτιστα για την ανασύνταξη του χώρου της σοσιαλδημοκρατικής παράταξης. Και να φοβείται τους Δαναούς και δώρα φέροντας. Αρκετά με τους ψευδοριζοσπαστικούς Δούρειους Ίππους!