Nessun Dorma. Κανείς να μην κοιμηθεί. Ηταν τέτοιες μέρες πριν από έναν χρόνο. Ετοιμαζόμασταν για τις εκλογές, τα νεύρα ήταν τεντωμένα, η μάχη είχε ξυπνήσει· κανείς δεν κοιμόταν ήρεμος. Μέσα στην απεραντοσύνη των αναλύσεων, των φωνών, της ατέρμονης διαμάχης, λαϊκισμού, Ακροδεξιάς, υποσχέσεων και ματαιότητας, έσκασε σαν βόμβα στο ελληνικό Internet ένα βίντεο. Σκηνοθετικά, ήταν το πιο ωραίο πράγμα που είχε συμβεί στην ελληνική προεκλογική σκηνή.
Αναφερόταν στο θέμα της εποχής, την εργασία, την ανεργία, τη μάχη των γενεών. Εδειχνε μια συνέντευξη εργαζομένων και έναν εκπρόσωπο της παλαιάς γενιάς να ρωτά/ανακρίνει/απαξιώνει ορισμένα παιδιά/υποψήφιους υπαλλήλους. Μια έγκυο («και θα σε πληρώνουμε για να μεγαλώνεις το παιδί σου;»), έναν ομοφυλόφιλο («και εσύ, δεν πήγες στρατό;»), ένα παιδί με μούσι («πλύσου, ξυρίσου και έλα ξανά»), μια αλλοδαπή («και από πού είσαι εσύ;»), μια κοπέλα που είχε αντιταχθεί σε μια προηγούμενη άδικη εργοδοσία («δεν θα κάνεις τα ίδια και εδώ»). Ανάμεσά τους, ο πιο άχρωμος από τους υποψηφίους, όταν η συνέντευξη πήγε να ζορίσει, αποκάλυψε, με λίγη συστολή είναι η αλήθεια, πως τον έστειλε ο θείος του ο Μάκης. «Και δεν το έλεγες τόση ώρα, παιδί μου; Εσύ είσαι ο ανιψιός του Μάκη; Προσλαμβάνεσαι».
Το βίντεο έκλεινε με έναν συγκλονιστικό τρόπο, με τα παιδιά στη σειρά να απαντούν στο παρελθόν τραγουδώντας στα μούτρα της παλιάς γενιάς την εμβληματική άρια του Πουτσίνι, «Nessun Dorma». Η αντίδρασή τους, ευγενική αλλά και επιθετική, πολιτισμένη αλλά και έξαλλη, απεγνωσμένη αλλά και ρομαντική, προκαλούσε ανατριχίλα, σχεδόν δάκρυα συγκίνησης, με τον τρόπο που έλεγε πως υπάρχει και ένας άλλος κόσμος, όχι μαγικός, απλά πιο δίκαιος. Και μετά, η άρια τελείωσε και η πραγματικότητα ξεκίνησε.
Ειρωνικά, πίσω από το σποτ βρισκόταν η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, ο γραμματέας της οποίας ήταν το πρόσωπο της τελευταίας εβδομάδας. Οχι μόνο με τον διορισμό του ίδιου και της οικογένειάς του –ζώντας στην Ελλάδα τόσα χρόνια δεν μπορείς να θεωρείς παράλογο ένας υπουργός να προσλαμβάνει μετακλητούς υπαλλήλους που εμπιστεύεται, ανθρώπους από τον στενό κομματικό του κύκλο. Οι μετακλητοί είναι θέσεις στενής προσωπικής και πολιτικής εμπιστοσύνης και αυτές τις προδιαγραφές προφανώς τις πληρούσε ο πρόεδρος των πρόωρα γερασμένων νέων. Σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει –ορισμένοι έξαλλοι κυβερνώντες του παρελθόντος καλό θα είναι να μετριάσουν την οργή τους, φαίνεται πως είναι απλά ζήλια.
Για τις υπόλοιπες προδιαγραφές της πρόσληψης, όμως, την αξιοκρατία και τον τρόπο σκέψης, υπάρχουν αμφιβολίες αν κρίνει κανείς τον τρόπο απάντησής του, αυτό το σκόρπιο, ασύντακτο συνονθύλευμα απαρίθμησης επαναστατικών παρασήμων της οικογένειάς του, μια ρητορική που θα στεκόταν αυτούσια σε μια σατιρική ταινία των 80s. Οταν η επικοινωνιακή καταιγίδα ξέσπασε, ο ΣΥΡΙΖΑ μίλησε για κανιβαλισμό σε ένα «μικρό παιδί». Και εδώ ξεκινούν τα προβλήματα. Παρέα με τους νεογέροντες.
Οι νεογέροντες υπήρχαν πάντα στην Ελλάδα, απλά στην κρίση βρήκαν χώρο να παίξουν μπάλα. Είναι τα άτομα μικρής βιολογικής ηλικίας που πίσω από το άγουρο DNA τους κρύβουν τον βαθύτερο συντηρητισμό των μεγαλύτερων. Είναι πολλοί, αυτοαποθεώνονται απλά γιατί δεν έχουν πατήσει τα πρώτα -άντα και πίσω από την έλλειψη ρυτίδων κρύβεται το πιο επικίνδυνο συντηρητικό πρόσωπο ανθρώπων που περιφέρουν τη χρονολογία γέννησης ως παράσημο, ως κάτι που κρύβει τη μούχλα. Ο ενθουσιασμός τους είναι επικίνδυνος γιατί δεν φαντάζονται καν ότι έχουν γεράσει από τα 18 τους –δεν έχουν καν τη σοφία της εμπειρίας.
Τους βλέπεις παντού: Στη Βουλή των Εφήβων θα τους συναντήσεις άγουρους στο θερμοκήπιο μιας σκυφτής ζωής. Στο 15μελές είναι αυτοί που παπαγαλίζουν όσα επιβάλλει το οικογενειακό τους παρελθόν. Στις φοιτητικές κομματικές νεολαίες, όπως αποδείχθηκε αυτή την εβδομάδα, ζουν σε μια υπέροχη γυάλα παράλληλα με την πραγματική ζωή.
Για τον θρίαμβό τους ευθύνεται η ενοχή της προηγούμενης γενιάς. Και η λανθασμένη αντίληψη πως αρκεί το pH του προσώπου σου να είναι φρέσκο –ακόμη και αν σαπίζει το μυαλό από την ακινησία της σκέψης. Είναι πραγματικά κρίμα τα νιάτα να χαραμίζονται στους νέους που θέλησαν από νωρίς να γίνουν γέροι.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
