Ο τρόπος που πολιτεύθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε όλη τη διάρκεια των εσωκομματικών διαδικασιών για την ανάδειξη νέου αρχηγού στη Νεα Δημοκρατία, η καθαρότητα των λόγων του, η σαφήνεια της επιλογής του και τέλος η επιβράβευση που έτυχε απο το εκλογικο σώμα διαμορφώνουν νέα δεδομένα στην εγχώρια πολιτική σκηνή.
Ο κ. Μητσοτάκης πάλεψε σχεδόν μόνος απέναντι σε όλες τις εκδοχές του λαϊκισμού, εκπροσώπησε με πολύ καθαρό τρόπο την ευρωπαϊκή εκδοχή των πραγμάτων, πήγε κόντρα στις τρέχουσες αντιλήψεις ακόμη και για τις αυξήσεις μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και σχεδόν με όρους αντιδημοφιλείς προβάλλει στα ίσα ως διεκδικητης της ηγεσίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Θα μπορούσε να πει κανείς οτι ο κ.Μητσοτάκης, που υπερασπίζεται με ένσταση την πολιτική των μεταρρυθμίσεων προβάλλει σήμερα ως η αυθεντικότερη έκφραση των ψηφοφόρων του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα του καλοκαιριού.
Αυτό και μόνο το στοιχείο είναι ικανό να μετατρέψει την υποψηφιότητα του σε καταλύτη πολιτικών εξελίξεων στη χώρα. Στο βαθμό μάλιστα που η κυβέρνηση δεν πείθει οτι μπορεί να βαδίσει χωρίς περιπέτειες το ευρωπαϊκό δρόμο ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να δράσει ως καταλύτης στις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλαδα.
Αν κερδίσει με αυτούς τους όρους τον κ. Μειμαράκη και μετατοπίσει τη Νέα Δημοκρατία προς το κέντρο θα επιδράσει ευθέως στους εσωτερικούς πολιτικούς συσχετισμούς. Κατα αρχήν οι ευρωπαίοι θα αισθανθούν οτι συγκροτείται αξιόπιστη εναλλακτική απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Επιπλεον δυνάμεις που σήμερα έχουν καταφύγει στο Ποτάμι η αναζήτησαν έκφραση στη Ένωση Κεντρώων θα βρουν καινούργια πιο αξιόπιστη εκπροσώπηση και ταυτόχρονα ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ πιθανόν να αντιμετωπίσουν τον κ.Μητσοτάκη ως φορέα νίκης απέναντι στον κ. Τσίπρα.
Οπως και να έχει ενδεχόμενη εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να λάβει χαρακτηριστικά καταλύτη στην πολιτική σκηνή.
Ειναι πιθανό όσοι ψήφισαν ΝΑΙ στο δημοψήφισμα του περασμένου καλοκαιριού να αντιμετωπίσουν ενδεχόμενη εκλογή του ως ευκαιρία νίκης και ρεβάνς στο επικίνδυνο πείραμα της σύγκρουσης με την Ευρώπη και να συνταχθούν μαζί του απέναντι στο ατελές και αναποτελεσματικό σχήμα του κ.Τσίπρα.
Υπό αυτή την έννοια ο κ. Μητσοτάκης μπορεί όντως να αναδιατάξει την ελληνική πολιτική σκηνή. Υπό τον όρο βέβαια ότι θα επικρατήσει του κ. Μειμαράκη και δεν θα επαναλάβει τα λάθη του πατέρα του το 1990 και του Κώστα Σημιτη το 1996 που αντί της ρήξης με το κομματικό κατεστημένο επέλεξαν το συμβιβασμό.
