Ασφαλιστικού ατέρμονη συνέχεια. Στα άρθρα των προηγούμενων δύο Κυριακών αναφερθήκαμε στις αντικειμενικές αιτίες του αδιεξόδου στο ασφαλιστικό – συνταξιοδοτικό μας σύστημα (υπογεννητικότητα, γήρανση του πληθυσμού, αύξηση του προσδόκιμου ζωής) στις οποίες θα πρέπει να προστεθούν η λόγω κρίσεως αύξηση της ανεργίας και η δραματική μείωση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων, όπως και η συρρίκνωση των αποδοχών των εργαζομένων. Πέραν αυτών συντρέχουν και οι ελληνικές ιδιαιτερότητες που επιδεινώνουν δραματικά την κατάσταση. Ενδεικτικά σημειώνω ότι ένας στους πέντε είναι ανασφάλιστος, 200.000 πλήρους ωραρίου απασχολήσεως δηλώνουν μερική απασχόληση, 300.000 εμφανίζονται ψευδώς ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Είναι και οι αόρατοι απασχολούμενοι αγνώστου αριθμού που ούτε εκείνοι ούτε οι εργοδότες τους καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές. Οι ανασφάλιστοι και συνεπώς εισφοροδιαφεύγοντες δίνουν ρέστα ιδιαίτερα στους τομείς τουρισμού και επισιτισμού (ένας στους τρεις εργαζομένους) ενώ ουκ ολίγοι είναι οι επιδοτούμενοι από τον ΟΑΕΔ άνεργοι που ταυτόχρονα εργάζονται κρυφά. Οι απώλειες για τα Ταμεία από όλους αυτούς λόγω της κρίσεως ή από την αδυναμία της πολιτείας να επιβάλει τη νομιμότητα έχουν υπολογιστεί σε 6 δισεκατομμύρια ευρώ (στοιχεία της ΓΣΕΕ). Είναι προφανές ότι η εισροή ενός τόσο υψηλού ποσού στα Ταμεία θα περιόριζε ριζικά τις περικοπές. Δεν θα χρειαζόταν επίσης το κούρεμα των αποθεματικών τους.
Στις ελληνικές ιδιαιτερότητες του προβλήματος της υπονόμευσης του ασφαλιστικού οικοδομήματος ολέθριο ρόλο παίζουν οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις (μόνο το 18%-20% των ασφαλισμένων συνταξιοδοτούνται στα γενικά όρια ηλικίας). Οι εξαιρέσεις αφορούν τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, ανάμεσα στα οποία έχουν παρεισφρήσει και ουκ ολίγα υγιεινότατα, η πρόωρη συνταξιοδότηση με μόλις 15 χρόνια ασφάλισης, η προνομιούχος ευνοϊκή συνταξιοδοτική πρόνοια για τις γυναίκες σε ηλικία ακόμη και πολύ κατώτερη από τα 50 έτη, οι ένστολοι που είναι το ένα τρίτο των συνταξιούχων και αποστρατεύονται στην ηλικία των 53 ετών και συνεπώς συνταξιοδοτούνται επί 30 ή και 40 χρόνια (ζωή να ‘χουν) προσφέροντας συγχρόνως μαύρη εργασία εις βάρος των ανέργων και των Ταμείων. Ας σημειωθεί ότι ο μέσος όρος ηλικίας συνταξιοδότησης στο Δημόσιο εξακολουθεί να είναι κάτω από τα 54 χρόνια, προφανώς χάρη στις αιτήσεις πρόωρης (κυρίως λόγω της απειλής απώλειας του εφάπαξ ή για να προλάβουν τις περαιτέρω περικοπές συντάξεων). Κάπου 330.000 αιτήσεις συνταξιοδότησης αναμένουν και θα επιβαρύνουν τα Ταμεία με επιπλέον 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Το ασφαλιστικό σύστημα υπονομεύεται και με τις κατά καιρούς εθελούσιες εξόδους διαφόρων συνήθως προνομιούχων εργαζομένων (κυρίως σε τράπεζες και ΔΕΚΟ) ή με συνταξιοδότηση με ελάχιστα χρόνια θητείας, όπως για τους βουλευτές, δημάρχους και περιφερειάρχες. Υψηλό κόστος έχουν και οι πολλαπλές συντάξεις (ακόμη και 10 εισπράττουν κάποιοι, ενώ με 5 συντάξεις είναι τουλάχιστον 14.000 άτομα).
Αλλά για να είναι στοιχειωδώς πλήρης η συνοπτικότατη δυστυχώς (ελλείψει χώρου) περιγραφή των αιτιών που οδήγησαν το Ασφαλιστικό στο σημερινό αδιέξοδο θα χρειαστεί ένα ακόμη σημείωμα όπου θα κρύβονται και πολλά δυσώδη μυστικά, στα οποία συνέβαλε η φαυλότητα του πολιτικού μας συστήματος, συμπεριλαμβανομένης και της δήθεν αθώας Αριστεράς.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
