Πριν ένα χρόνο ακριβώς, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, υποσχόμενοι τα πάντα, βρίσκονταν στο απόγειο του λαϊκισμού. Μερκελιστές, προσκυνημένοι, προδότες και «στα τέσσερα» ήσαν τα συνθήματα που κυριαρχούσαν.
Υπήρχαν και άλλα όμως: «επιστροφή στην φεδουαρχία», «λεηλασία», «εθνικό έγκλημα». Αυτά τα συνθήματα είχαν συγκεκριμένο στόχο και ειπώθηκαν από τους κκ. Τσίπρα και Καμμένο. Είχαν να κάνουν με το θεωρητικό τότε ξεπούλημα των 14 περιφερειακών αεροδρομίων. Άλλωστε ήταν τμήμα της στρατηγικής «προδοσίας» στην οποία οι δυο συνέταιροι της Κυβέρνησης είχαν επενδύσει από καιρό – ξεχνάει κανείς την σχετική ερώτηση του σημερινού Υπουργού κ. Κουίκ (Μάιος 2013) με την οποία επικαλείτο ύψιστους εθνικούς λόγους ονοματίζοντας, μάλιστα, και την Τουρκία;
Η έλλειψη «κουλτούρας διαλόγου», όταν οι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, δεν επέτρεψε στις προτάσεις της προηγούμενης κυβέρνησης να αποτελέσουν «αντικείμενο συζήτησης».
Τις ημέρες αυτές τα παραπάνω δείχνουν να ανατρέπονται. Ο κ. Τσίπρας τερματίζει την μαξιμαλιστική του πολιτική και προσδοκά σε μια ώριμη αντιπολίτευση. (Άλλωστε ο προσωρινός αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας έχασε την ευκαιρία όχι μόνο να δείξει ότι διαθέτει χιούμορ αλλά να τον πληρώσει με το ίδιο νόμισμα: να προσέλθει στην συνάντηση πολιτικών αρχηγών και να ζητήσει την παραίτηση Τσίπρα!)
Ανατρέπονται διότι ο κ. Τσίπρας πρέπει να κυβερνήσει. Γνωρίζει ότι οι υπογραφές για την ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων θα προσκομίσουν έσοδα 1,2 δισ ευρώ και επενδύσεις 350 εκατ. ευρώ. Θα δημιουργηθούν 14 εργοτάξια με θέσεις εργασίας, θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη της περιφέρειας και θα αποτελέσουν, με την κατάλληλη διαχείριση, παράδειγμα για μελλοντικές επενδύσεις στην Ελλάδα.
Υπογράφοντας, οι κκ. Τσίπρας και Καμμένος παραδέχονται, και σωστά, ότι η προεκλογική τους πολιτική ήταν αβάσιμη και λαϊκίστικη. Πρέπει όμως να αντιληφθούν ότι η «κουλτούρα διαλόγου» προϋποθέτει και τερματισμό φαντασιώσεων και εικονικών εχθρών.
