Μετά την εκλογική του νίκη, τον Σεπτέμβριο, ο Πρωθυπουργός είχε την ευκαιρία να κάνει πράξη αυτό που ζητά σήμερα. Την συναίνεση. Θα μπορούσε να επιλέξει να ηγηθεί μιας άλλης κυβέρνησης αναζητώντας συμμάχους στα κόμματα του κεντροαριστερού χώρου. Δεν το έκανε, δεν το επιχείρησε καν.
Η επανάληψη του έργου της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ήταν από την αρχή φανερό ότι δεν μπορούσε να κόβει εισιτήρια για μια τετραετία. Η νέα συγκυβέρνηση είχε μικρότερη κοινοβουλευτική ισχύ και πολύ μεγαλύτερα ζητήματα να αντιμετωπίσει. Η καθολική διαπίστωση ότι «ο κ. Τσίπρας δεν έχει αντίπαλο, άρα..», έχει σχετική ισχύ στις μέρες μας. Διότι βασικός αντίπαλος των προηγούμενων κυβερνήσεων, δεν ήταν η αντιπολίτευση, αλλά το μνημόνιο. Τα μέτρα και τα αποτελέσματα τους. Η δυσαρέσκεια και η αντίδραση που προκάλεσαν στην κοινωνία.
Με αυτόν τον αντίπαλο βρίσκεται αντιμέτωπη η κυβέρνηση. Η βιαστική κατάθεση στεφάνου από τον Πρωθυπουργό στο Πολυτεχνείο, δείχνει ότι στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν επίγνωση της αλλαγής του κλίματος στην κοινωνία. Ο Νοέμβριος δεν έχει καμία σχέση με τον Σεπτέμβριο. Η κυβέρνηση καλείται μέσα σε ένα ήδη βαρύ κλίμα να εφαρμόσει μέτρα που έρχονται να καταρρίψουν ένα ακόμα μύθο στον οποίο στηρίχθηκε η πολιτική υπεροχή της: της σκληρής και περήφανης διαπραγμάτευσης. Ο λογαριασμός και ειδικά αυτός του ασφαλιστικού, αποτέλεσμα της σκληρής διαπραγμάτευσης είναι. Και είναι ασήκωτος.
Η λύση που επιλέχθηκε στη λογική «να ξεπεράσουμε και αυτό τον κάβο και βλέπουμε» είναι δοκιμασμένη. Είναι η μέθοδος με την οποία πέρασε από τη Βουλή, το τρίτο μνημόνιο, παρά την διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Ονομάζεται η ψήφος των άλλων. Το καλοκαίρι ζητήθηκε στο πλαίσιο της διασφάλισης της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. Τώρα ζητείται στο πλαίσιο της συναίνεσης.
Η χώρα χρειάζεται εθνική συνεννόηση. Αλλά η πρόσκληση για συναίνεση στο ασφαλιστικό δεν έχει νόημα αν ο κ. Τσίπρας, στη συνέχεια, έχει σκοπό να «μείνει σπίτι μόνος με τον Καμμένο». Ούτε έχει νόημα αν την ημέρα που τα κόμματα προσφέρουν συναίνεση είναι «εθνικά υπεύθυνα» και την επομένη «εκπροσωπούν τα συμφέροντα της διαφθοράς και της διαπλοκής.»
Είναι φανερό ότι ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να συνοδεύσει την πρόσκληση του συναίνεση και με άλλες πρωτοβουλίες. Μένει να δούμε αν υπάρξουν ή αν ο Πρωθυπουργός βρεθεί μόνος αντιμέτωπος με το Μνημόνιο του.
