Ο ιδιότυπος τουρκικός μικρομεγαλισμός ξεπέρασε τα όρια με την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους. Και η χθεσινή απάντηση της Μόσχας με την επίθεση στο τουρκικό κομβόι – που πιθανώς μετέφερε και όπλα – ήταν ότι λιγότερο θα μπορούσε να περιμένει κανείς από μία ισχυρή χώρα που σέβεται τον εαυτό της.
Η συνεδρίαση του αρμόδιου νατοικού οργάνου στο ενδιάμεσο των δύο γεγονότων υπήρξε επί της ουσίας χλιαρή για την Τουρκία. Το αποτέλεσμά της ήταν «τυπικά» υπέρ της Αγκυρας, όμως, η ουσία, σίγουρα δεν πρέπει να την ικανοποίησε.
Οι Τούρκοι πόνταραν σε μια πιο επιθετική στάση των ΗΠΑ, ξεχνώντας ότι μεταξύ των δύο μεγάλων δυνάμεων έχουν αυτή τη στιγμή μπει στο περιθώριο πολύ πιο σημαντικές διαφορές ενόψει της κοινής αντιμετώπισης του χαλιφάτου.
Επιπλέον, η Αγκυρα όχι απλώς δεν κάνει κάτι εναντίον του ισλαμικού κράτους, αλλά το καλοβλέπει και το βοηθά. Κι όσο κι αν δεν θέλουν να την εξοργίσουν οι δυτικοί μας σύμμαχοι ασφαλώς και το βλέπουν, ανόητοι δεν είναι.
Η Ελλάδα ανήκει στο ΝΑΤΟ και πρέπει να είναι προσεκτική στη στάση της στις αποφάσεις της Συμμαχίας. Όμως, η Τουρκία ξεπέρασε ένα όριο που η Ελλάδα δεν πρέπει και δεν μπορεί να το αγνοήσει.
Ακόμα λοιπόν κι αν τελικά τα πράγματα εξελιχθούν πιο συγκρουσιακά, η Ελλάδα δεν μπορεί παρά να λάβει αποστάσεις από την Αγκυρα και, σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί να στηρίξει κινήσεις εναντίον της Ρωσίας ως αποτέλεσμα αυτών των γεγονότων.
Πέραν των άλλων, προφανών και ισχυρών λόγων, η Ελλάδα έχει υποφέρει τρομερά και έχει πληρώσει ακριβά τις παραβιάσεις, που γίνονται καθημερινά από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 μέχρι σήμερα στο Αιγαίο.
Αν ήταν να στηρίζει τέτοιου είδους καταρρίψεις, θα έπρεπε, αν μη τι άλλο, να τις είχε και η ίδια εφαρμόσει όχι σε περιπτώσεις σαν και αυτή, τόσο αμφιλεγόμενες, αλλά στις εξόφθαλμες τουρκικές παραβιάσεις που δεν σταματούν ποτέ στο Αιγαίο.
Η Ελλάδα δεν πρέπει να μπει στη λογική στήριξης της Αγκυρας ακόμα κι αν αυτή τελικά επικρατήσει στο ΝΑΤΟ. Πρέπει, με μια ισορροπία, να κρατήσει τις αποστάσεις της.
