Συγκρούονται ανοιχτά πλέον διάφορες τάσεις και ομάδες στη Γερμανία και το κάνουν επί πτωμάτων: όχι μόνον των προσφύγων, αλλά και επί του πτώματος της Ελλάδας. Σουλτς, Γκάμπριελ και Σόιμπλε, με τη Μέρκελ να κοιτάει τη δική της πτώση και να ασχολείται μόνον με αυτή, ενώ η ξενοφοβία πάει στα ύψη κοινωνικά και πολιτικά στη Γερμανία – κι αυτό την ίδια ακριβώς ώρα που η γερμανική κυβέρνηση δια Σόιμπλε θέτει εκ νέου προβλήματα για την εκταμίευση της δόσης. Με άλλα λόγια, η γερμανική πολιτική σε όλο της το μικρομεγαλείο…
Η κρίση του προσφυγικού έδειξε τα όρια του γερμανικού ηγεμονισμού και τις σαθρές του βάσεις. Σαθρές επειδή είναι χτισμένος όχι πάνω σε πραγματικούς όρους, αλλά σε εκμετάλλευση ενός καθεστώτος δήθεν ισότητας των ευρωπαικών κρατών που στην πραγματικότητα το μετέτρεψε σε καθεστώς ηγεμονίας μέσα από την κρίση χρέους.
Όμως εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά και πολύ πιο σύνθετα. Εδώ, κατάλαβαν τώρα, ότι δεν μπορούν να παίζουν εις βάρος των άλλων και εκ του ασφαλούς. Κατάλαβαν επίσης ότι αν θέλουν ηγεμονία, πρέπει να κάνουν επιτέλους κάτι πραγματικό γι αυτό: πρέπει να προχωρήσουν αληθινά την Ευρώπη και τίμια, όχι να υποκλέπτουν διαρκώς κυριαρχία σαν κοινοί μικροαπατεώνες της πολιτικής.
Η ηγεμονία έχει τίμημα: δεν μπορείς και να διαλύεις μια χώρα, όπως την Ελλάδα, και να γκρινιάζεις ότι δεν φυλάει επαρκώς τα σύνορα της Ευρώπης όταν την έχεις ήδη διαλύσει – αφού πρώτα την έχεις πνίξει στη διαφθορά: η Ελλάδα δεν έχει επαρκείς ένοπλες δυνάμεις σήμερα, ούτε επαρκή εσωτερική ασφάλεια (και) επειδή η Γερμανία όλα τα προηγούμενα χρόνια επέβαλε σειρά από εξοπλιστικές συμφωνίες δισεκατομμυρίων που κάθε άλλο παρά βοήθησαν την άμυνα και την ασφάλεια, ενώ γονάτισαν τον ελληνικό προυπολογισμό και γιγάντωσαν το χρέος οδηγώντας μαθηματικά στην καταστροφή.
Τώρα έχουν τρομάξει ξαφνικά στο Βερολίνο βλέποντας τι τους έρχεται από το πουθενά. Γιατί είναι μικρομέγαλοι. Ο Σουλτς κάνει δημόσιες σχέσεις και φωτογραφίσεις με τους τραγικούς πρόσφυγες στη Λέσβο με τον Τσίπρα για να κάνει τον καλό – αλλά είναι ακραίος λαικιστής, κάτι που του υπενθυμίζει σκληρά ο Σόιμπλε ο οποίος λέει ότι «έδωσε λάθος εικόνα στην Αθήνα ότι όλοι οι πρόσφυγες είναι ευπρόσδεκτοι στην Ευρώπη» – με ότι αυτό σημαίνει, ενώ ο Γκάμπριελ θέλει να χτίσει ένα άλλο, μάλλον πιο ομοσπονδιακό μοντέλο, όπως λ.χ. θα έκαναν οι ΗΠΑ (αν πτώχευε μία Πολιτεία των ΗΠΑ, θα άφηναν ποτέ τη χώρα από εκείνη την πλευρά της αφύλαχτη;… – αυτό σημαίνει αληθινά κοινά σύνορα έναντι όλων), ενώ η Μέρκελ βλέπει να έρχεται ακόμα και το ξαφνικό και άδοξο τέλος σε όσα έχτισε όλα αυτά τα χρόνια. Ισως θα θυμάται και πώς γκρέμισε αυτή η ίδια τον Κολ, τον πολιτικό της πατέρα, τον άνθρωπο που επανένωσε αναίμακτα τη Γερμανία…
Όλα αυτά οδηγούν στο χάος. Είναι το χάος μιας χώρας που πήρε τα ηνία της Ευρώπης χωρίς να είναι τίμια στις προθέσεις της, ούτε έτοιμη να αναλάβει το κόστος, αλλά ούτε και με τη διάθεση να χτίσει, αλλά να γκρεμίσει, να ηγεμονεύσει επί ερειπίων, κυριολεκτικά πλέον, επί πτωμάτων. Τώρα, με το γερμανικό λαό να θυμώνει και να αγριεύει για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, θα καταλάβουν τι έκαναν. Είναι ώρα…
