Η δολοφονία του βουλευτή της Αριστεράς στη Θεσσαλονίκη την άνοιξη του 1963 είχε ως συνέπεια την πτώση της δεξιάς κυβερνήσεως του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το έγκλημα έγινε από ομάδα παρακρατικών που είχε πραγματοποιήσει αντισυγκέντρωση στο ίδιο σημείο της συμπρωτεύουσας όπου πραγματοποιούσε εκδήλωση υπέρ της ειρήνης η ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά –το τρίτο κόμμα της εποχής).
Οι ειδικοί διαφώνησαν μεταξύ τους στο συμπέρασμα αν ήταν προμελετημένο το έγκλημα ή τυχαίο θλιβερό αποτέλεσμα της δράσης κακοποιών που είχαν στρατευτεί στις τάξεις της Ακροδεξιάς.
Είτε προγραμματισμένο είτε «τυχαίο», το έγκλημα σημάδεψε την πορεία της χώρας. Αν οι αποκαλούμενοι τραμπούκοι με το τρίκυκλο είχαν οδηγίες απλώς να «τσαλακώσουν» τον άτυχο βουλευτή και η δράση τους ξεπέρασε τα πιθανά όρια των σχεδιαστών, δεν έχει τόση σημασία. Το ζήτημα είναι ότι ένας τραμπουκισμός κατέληξε σε αίμα –και το αίμα γλιστράει…!
Το αίμα όταν χύνεται, έχει αποδειχθεί πολλές φορές ότι μπορεί να οδηγήσει σε εκτεταμένες πολεμικές τελικά συγκρούσεις. Λιγοστεύουν πλέον οι μάρτυρες του τι συνέβη τον Δεκέμβριο του 1944.
Τα όρια στον πετροπόλεμο αριστερών ομάδων που εκφράζονται με πράξεις βίας εναντίον της περιουσίας άλλων πολιτών μπορεί να είναι, τα όρια αυτά, δυσδιάκριτα. Αν υπάρξουν νεκροί σε μια σύγκρουση ομάδων ακροδεξιών που έχουν επώνυμο με αντιεξουσιαστές, δηλωμένης επίσης ταυτότητας, τότε μια γενίκευση των συγκρούσεων οδηγεί στον γκρεμό.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
