Το φίδι που χαϊδεύαμε

Η βάρβαρη επίθεση κατά του κ. Κουμουτσάκου από αποβράσματα της Χρυσής Αυγής στο κεντρικότερο σημείο της Αθήνας θα έπρεπε να βρει όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου ενωμένα.

Αλλά και να αποτελέσει μάθημα για κάποιους που εξέθρεψαν το τέρας της βίας χρησιμοποιώντας τους νεοναζιστές ως αντιμνημονιακή εφεδρεία στις επιθέσεις κατά των κυβερνήσεων του ΠαΣοΚ για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη.

Ετσι, ενώ ο κοινός εχθρός είναι το αβγό του φιδιού που εκκολάπτεται στους κόλπους της εγκληματικής αυτής οργάνωσης που δρα ανενόχλητα με την ανοχή της Αστυνομίας προσελκύοντας ολοένα περισσότερους αδιόρθωτους Ελληναράδες, τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ στρέφονται για μικροκομματικές σκοπιμότητες έναντι αλλήλων.

Προφανώς, όμως, αντίθετα από όσα λέει η ΝΔ, ο υπουργός Παιδείας δεν είναι ηθικός αυτουργός της ντροπιαστικής επίθεσης στον κ. Κουμουτσάκο, ούτε πρέπει να διωχθεί ποινικά επειδή επιχείρησε να κάνει –λανθασμένα πολιτικά –διάκριση μεταξύ γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης αναγνωρίζοντας συγχρόνως «το αίμα, τον πόνο, όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι από τη θηριωδία των Τούρκων».

Οπως και –αντίθετα από όσα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ –είναι σαφές ότι η ΝΔ δεν κάνει βουτιά στην Ακροδεξιά επειδή υποστηρίζει ότι είναι μεγάλο πολιτικό σφάλμα από έναν έλληνα υπουργό να παίρνει αποστάσεις από την απόφαση της Βουλής το 1994 «Περί γενοκτονίας των Ποντίων» και να ευθυγραμμίζεται με την τουρκική θέση σε μια εποχή μάλιστα που η επιθετική και παντοδύναμη Αγκυρα επιμένει στις αξιώσεις της στο Αιγαίο και παραμένει για πέμπτη δεκαετία στη μισή Κύπρο. Ωστόσο, το ζητούμενο από τη φασιστική αυτή επίθεση δεν είναι να διχαστεί για μία ακόμη φορά η κοινωνία για ένα ιστορικό γεγονός που συνέβη πριν από έναν αιώνα. Ούτε να ανταλλάξουν κατηγορίες τα κόμματα, αλλά αντιθέτως να υπάρξει μια ενιαία και στιβαρή πολιτική αντίδραση του δημοκρατικού τόξου κατά της βίας της Χρυσής Αυγής. Αν μη τι άλλο, επειδή η ανησυχητική εξάπλωσή της δεν αφορά το χθες, αλλά το σήμερα και το αύριο του τόπου.

Τα δημοκρατικά κόμματα της Βουλής θα πρέπει όλα μαζί να υψώσουν τείχη κατά των αμετανόητων θαυμαστών του Χίτλερ πιέζοντας για παραπομπή στη Δικαιοσύνη κάθε τραμπούκου της Χρυσής Αυγής αλλά και αποκλείοντας με νόμο την εκπροσώπηση του ναζισμού στο κοινοβούλιο. Παράλληλα θα πρέπει να συναινέσουν στο ότι η συνεπής ευρωπαϊκή πορεία εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων του Μνημονίου είναι ο μόνος τρόπος για την επιστροφή της χώρας στην ευημερία και στην οικονομική ανάπτυξη.

Και όσοι –τόσα χρόνια –επένδυσαν συστηματικά στον αντιευρωπαϊσμό, στα ψέματα για οικονομική ανάταξη χωρίς μεγάλες θυσίες και στην εκτόξευση χυδαίων χαρακτηρισμών (γερμανοτσολιάδες, προσκυνημένοι, προδότες, μερκελιστές κ.λπ.) κατά των πολιτικών τους αντιπάλων με στόχο την απαξίωσή τους θα πρέπει επιτέλους να ζητήσουν δημόσια συγγνώμη τώρα που και οι ίδιοι υποχρεώθηκαν να προσγειωθούν στην πραγματικότητα.