Τα πανεπιστήμια αποψιλώνονται από το ανθρώπινο δυναμικό τους και περί αυτού κουβέντα στις προγραμματικές δηλώσεις. Η ρητορική της «δημοκρατίας» δεν είναι αρκετή.
Καθίσταται μάλιστα κενή και επιπλέον ύποπτη αν δεν συνοδεύεται από ουσιαστικά μέτρα. Για παράδειγμα η επαναφορά της κάλπης αντί της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στις εκλογές των πανεπιστημιακών οργάνων δεν είναι μέτρο αλλά μια εμμονική ιδεοληψία. Τα πανεπιστήμια αδειάζουν.
Τα τελευταία έξι χρόνια δεν έχει προκηρυχθεί ούτε μια θέση στα πανεπιστήμια. Μέλη Διδακτικού Προσωπικού βγαίνουν στη σύνταξη, αποχωρούν και δεν αντικαθίστανται. Η αναλογία διδασκόντων προς διδασκόμενους επιδεινώνεται δραματικά-και μετά διαμαρτυρόμαστε γιατί τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι χαμηλά στις διεθνείς κατατάξεις. Υπάρχουν επιστημονικά αντικείμενα σε τμήματα και σχολές που δεν διδάσκονται, γιατί δεν υπάρχουν διδάσκοντες. Το θέμα έχει και άλλες διαστάσεις.
Τα τελευταία έξι χρόνια οι νέοι επιστήμονες έχουν αποκλειστεί από τα ελληνικά πανεπιστήμια. Αυτό το νέο αίμα που ανανεώνει το εκπαιδευτικό προσωπικό (ΔΕΠ) και βρίσκεται πιο κοντά, ηλικιακά και νοοτροπικά, στους φοιτητές τιμωρείται. Οι περισσότεροι αναζητούν θέσεις σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. Και οι περισσότεροι είναι απόφοιτοι και διδάκτορες ελληνικών πανεπιστημίων. Τους έχουμε πληρώσει ακριβά και τους χάνουμε. Πριν από μερικούς μήνες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έκανε πάρτι για την επαναπρόσληψη των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών. Προκλητικοί οι (τότε) υπουργοί. Αλλά κανείς δεν είπε τίποτε λόγω της λεπτότητας του θέματος. Φρικτός λαϊκισμός, αν λάβουμε υπόψη μας ότι ο μισθός μιας καθαρίστριας του υπουργείου Οικονομικών είναι ίσος ή και μεγαλύτερος με τον μισθό ενός τακτικού καθηγητή πανεπιστημίου κι ότι χιλιάδες νέοι διδάκτορες αποκλείονται από τα πανεπιστήμια.
Η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή τα κυβερνητικά κόμματα πρέπει να πούν καθαρά τι θέλουν να κάνουν με τα πανεπιστήμια. Να τα κλείσουν; Να τα συγχωνεύσουν; Ας ξεκαθαρίσουν τις θέσεις τους, γιατί αφήνοντάς τα να ερημώνονται και με προϋπολογισμούς 2 εκατομμυρίων ανά ίδρυμα, λίγο περισσότερο ή λίγο λιγότερο- όταν η Βουλή έχει προϋπολογισμό 140 εκατομμύρια- τα καταδικάζουν σε γρήγορο θάνατο κοροϊδεύοντας την ελληνική κοινωνία με την καραμέλα της δωρεάν παιδείας, της δημοκρατίας και της ισότητας πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση.
