Η παγκόσμια απάτη της Φολκσβάγκεν, η οποία λαμβάνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις, θυμίζει σε πολλά την ίδια τη Γερμανία των ημερών μας.

Πρώτον, η Φολκσβάγκεν κατέχει μία αδιαμφισβήτητη διεθνή ηγεμονία, ενώ, ταυτόχρονα, η εταιρία αποτελεί έναν από τους κύριους πυλώνες πάνω στους οποίους χτίστηκε και στηρίζεται η διαρκώς διογκούμενη γερμανική νέα ηγεμονία στην Ευρώπη. Γι αυτό και το Βερολίνο απώλεσε ήδη το ηθικό πλεονέκτημα με το οποίο επιχείρησε να περιβληθεί όλα αυτά τα χρόνια επιχειρώντας να επιβάλλει τη θέλησή του και να κουνάει το δάχτυλο. Είναι πραγματικά θρασύτατη η ηθικολογία την οποία επιστράτευσαν οι Γερμανοί σε όλα τα χρόνια της κρίσης για να πετύχουν αυτό που θέλουν και μάλιστα απειλώντας και προσβάλοντας διαρκώς. Αντίστοιχο είναι και το πνεύμα υπεροχής με το οποίο πολύ συχνά η εταιρία διαφήμισε τα προιόντα της και έστησε τις παγκόσμιες καμπάνιες της: εκεί, δεν υπάρχουν απειλές. Υπάρχει όμως ατέλειωτη ηθικολογία και άγρια παραπλάνηση με σκοπό το ίδιον, πονηρά στημένο όφελος. Το τραγικό είναι ότι υπήρξαν και Ελληνες που την καλοδέχθηκαν…

Δεύτερον, όπως και η ηγεμονία της εταιρίας στη διεθνή αγορά αυτοκινήτου, έτσι και η νέα πολιτική ηγεμονία της Γερμανίας έχει εν πολλοίς στηριχθεί σε ψέματα, σε «πειραγμένα» στοιχεία, υπό την έννοια ότι το Βερολίνο ασκεί μία απόλυτα εθνοκεντρική και προσανατολισμένη στα εθνικά γερμανικά συμφέροντα πολιτική την οποία απλώς βαφτίζει «ευρωπαική» χωρίς αυτή να είναι – κάθε άλλο μάλιστα. Ότι είναι η προστασία του περιβάλλοντος για τη Φολκσβάγκεν, δηλαδή ένα πεδίο ψεύδους και κοροιδίας των πάντων, το ίδιο είναι και η Ευώπη για τη γερμανική εθνική ηγεμονία: ένα ψέμα, ένα άλλοθι, μια στημένη υπόθεση. Οι… ρύποι της γερμανικής πολιτικής που πνίγουν αυτή τη στιγμή την Ευρώπη.

Τρίτον, η επέκταση της εταιρίας με επιθετικές εξαγορές και διευρύνσεις τα τελευταία αρκετά χρόνια θυμίζει πάρα πολύ, τηρουμένων των αναλογιών, την αντίστοιχη επιθετικότητα της πολιτικής του Βερολίνου, η γραμμή του οποίου υπήρξε να φέρει στα μέτρα του όλες τις χώρες της Ευρωζώνης τόσο πολιτικά, όσο και, το κυριότερο, θεσμικά, με την επιβολή των δύο τελευταίων σχετικών ευρωπαικών Συμφώνων εν μέσω κρίσης.

Ας διδαχθούν λοιπόν κάτι απ’ όλα αυτά και οι πολιτικοί ηγέτες της Γερμανίας.

Κι ας μην «πειράζουν» άλλο την πορεία της Ευρώπης.

Αρκετά τοξική την κατάντησαν ήδη!