Η κυριαρχία του εβένου

ΤΟ ΣΚΛΗΡΟ και ανθεκτικό τροπικό ξύλο –γνωστό ως έβενος –χρωμάτισε έντονα το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου. Η ετυμολογική ρίζα στη Νουβία – Αίγυπτο είναι το στιλπνό χρώμα της Μαύρης Φυλής που προσδιόριζε οπτικά και ταυτόχρονα αγωνιστικά τους πρωταγωνιστές και τις πρωταγωνίστριες της πολυμορφικής διοργάνωσης του κόσμου –δεν λέμε όλου του κόσμου, καθώς απουσίαζαν πληθυσμικοί γίγαντες όπως η Ινδία και όχι μόνο. Πολλά και διάφορα τα ποικίλα στοιχεία σχολιασμού και διαπιστώσεων όσον αφορά το αγωνιστικό –και μέγιστο μέρος –του πρωταθλήματος. Ασφαλώς οι νίκες, άλλοτε απρόβλεπτες, έχουμε τις ηχηρές ανατροπές, οι επιδόσεις άλλοτε ευχερείς και άλλοτε στην κόψη του ξυραφιού, η λάμψη δεκάδων αστέρων στους δρόμους, στα άλματα, στις ρίψεις, στα σύνθετα αγωνίσματα, κέρδισαν το άπλετο φως των προβολέων, κατέκτησαν την τηλεοπτική εικόνα, τις ιαχές των θεατών, το ανέμισμα των εθνικών σημαιών.

nnn

ΑΛΛΑ μιας διερευνητικής ματιάς ίσως το πρωτεύον στοιχείο στη «Φωλιά του Πουλιού» του μακρινού Πεκίνου είναι η υπεροχή της Μαύρης Φυλής. Μια αδρομερής προσέγγιση οδηγεί στο ότι τα χρυσά μετάλλιά της κατακτήθηκαν σε ποσοστό που υπερβαίνει το 60% του συνόλου… Στην πρώτη τριάδα των μεταλλίων έχουμε τριπλή εικόνα μεταλλοθηρίας. Κάποιοι παραξενεύθηκαν για την πρωτιά της Κένυας (7 χρυσά, 6 αργυρά, 3 χάλκινα), 7 και η Τζαμάικα (σύνολο 12) και τρίτη η ομάδα των ΗΠΑ (6-6-6). Η εξήγηση για τους επαΐοντες αποδίδεται στο ότι οι μαύροι αθλητές και αθλήτριες επεκτείνουν τη νικηφόρο παρουσία τους σε αγωνίσματα που άλλοτε ήταν άγνωστα για αυτούς.

nnn

ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ είναι ότι οι ΗΠΑ –κάνοντας προσπάθεια διείσδυσης στις μεγαλύτερες αποστάσεις –παραμένουν στο γνωστό επίπεδο ισχύος. Η Τζαμάικα και τα νησιά της Καραϊβικής διευρύνουν την πλαισίωση των αστέρων τους αλλά Κένυα και Αιθιοπία έχουν ανεβάσει τον συνολικό δυναμισμό τους. Η Μεγάλη Βρετανία αξιοποιώντας στο έπακρο της «εβένινη πριμοδότηση» κατέκτησε την τέταρτη θέση. Η Πολωνία αναδείχθηκε –κάτι το πολύ σημαντικό –σε δεύτερη ευρωπαϊκή δύναμη, ενώ καταγράφουν κατιούσα πορεία οι Ρωσία, Γερμανία, έντονα δε η Γαλλία και η Ιταλία. Για πολλές ευρωπαϊκές χώρες το ένα χρυσό μετάλλιο ήταν τίτλος τιμής. Μάλλον χαμηλή η συγκομιδή των Βαλκανίων όπου τέσσερις χώρες (Κροατία, Ελλάδα, Βοσνία και Σερβία) μετέχουν σε ευρύ αριθμητικά κύκλο ενός μεταλλίου (με εξαίρεση τα δύο της Κροατίας).