Πρώτα οι ισορροπίες και οι εγωισμοί, μετά η ουσία. Η τηλεμαχία των πολιτικών αρχηγών ήταν πλαδαρή, χωρίς στόχο, χωρίς αιχμές. Εντούτοις έγιναν όλα όπως έπρεπε να γίνουν ώστε να μην υπάρχουν γκρίνιες.
Θα μπορούσε να συντονίζει ένας δημοσιογράφος. Να τον επιλέξουν με κλήρωση, βάσει βιογραφικού, βάσει απήχησης, βάσει αστρολογικών προβλέψεων. Η τηλεμαχία γίνεται για να ακούνε οι ψηφοφόροι τους πολιτικούς και όχι για να βλέπουν τις φάτσες των δημοσιογράφων. Ο συντονιστής είναι μεσολαβητής, δεν είναι ο αστέρας της βραδιάς. Ο ρόλος του είναι να αναδεικνύει τον συνομιλητή και όχι να περιφέρει την εξυπνάδα του.
Οι αρχηγοί των κομμάτων είναι δειλοί. Θέλουν να ξέρουν επακριβώς τι θα συζητηθεί. Φοβούνται μην τυχόν και κάνουν γκάφα, μην πουν μια απρέπεια που θα γίνει πρωτοσέλιδο. Αν μπορούσαν, θα είχαν και τις ερωτήσεις από πριν, για να αποστηθίσουν το ποιηματάκι τους και να μην ρισκάρουν τίποτα.
Παρένθεση. Ετσι λειτουργεί η πλειονότητα των πολιτικών προσώπων. Φοβούνται τις δια ζώσης συνεντεύξεις. Προτιμούν γραπτές συνομιλίες. Παίρνουν τις ερωτήσεις, αναθέτουν τη σύνταξη των απαντήσεων σε κάποιον σύμβουλο, τις τσεκάρουν ώστε να είναι όλες στρογγυλές και κατόπιν τις στέλνουν για δημοσίευση. Στις συνεντεύξεις Τύπου συχνά αναθέτουν σε έναν δικό τους άνθρωπο να αρθρώσει μια ερώτηση. Τόσους δημοσιογράφους έχουν διορίσει και ενισχύουν με αντιμισθίες_ πάντα υπάρχει ένας πρόθυμος.
Επιστρέφουμε στην τηλεμαχία των επτά. Η κλεψύδρα και η προσπάθεια να αναπτυχθούν σε ορισμένη σειρά ορισμένα θέματα δεν επέτρεψε μια κανονική ροή συζήτησης. Ολοι μαζί μονολόγησαν δίνοντας την αίσθηση ενός ζιγκ-ζαγκ. Από το ένα στο άλλο, χωρίς να γίνεται σύνθεση, χωρίς ο ένας να ανατρέπει, να διορθώνει, να εγκαλεί τον άλλο. Ψελλίσματα, απολογίες, δικαιολογίες και γενικές υποσχέσεις. Εκ προοιμίου βεβαίως γνωρίζαμε ότι με τέτοια σύνθεση, με τόσο κόσμο, καλή συζήτηση δεν πρόκειται να γίνει. Το είπε κάποια στιγμή ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ότι οι θεατές θα κλείσουν τις τηλεοράσεις. Ηταν ο μόνος με διάθεση να ζωηρέψει λίγο τη συζήτηση, ο μόνος που έδειξε να μην τον ενδιαφέρει η καθωσπρέπει εικόνα.
Αυτή είναι λοιπόν η πολιτική σκηνή, αυτά είναι τα φοβικά άτομα που εκπροσωπούν τα κόμματα και τους ψηφοφόρους. Τους φοβικούς ψηφοφόρους. Να μην το ξεχνάμε: αυτοί που είδαμε στην τηλεμαχία είναι οι εκλεκτοί της Δημοκρατίας.
