Την ώρα που ο Γιάννης Δραγασάκης και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έτρεχαν στη Φρανκφούρτη να δουν τον Μάριο Ντράγκι αναζητώντας χρηματοδοτική ανάσα και ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης έκανε μαραθώνιο ταξίδι σε Παρίσι, Βρυξέλλες και Ρώμη για να περάσει, όπως είπε ο Μισέλ Σαπέν, κάποια μηνύματα στους Ευρωπαίους υπουργούς, στην Κομισιόν στην ΕΚΤ, στο εσωτερικό, το Μέγαρο Μαξίμου, με non paper, ανακάλυπτε αίφνης αντιφάσεις στις θέσεις των θεσμών και αποφάσιζε να μην φέρει στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο και ταυτόχρονα να βάλει σε εφαρμογή το Σχέδιο Β!
Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι η κυβέρνηση εξέδωσε το ενημερωτικό σημείωμα για καθαρά εσωτερικούς λόγους. Για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις που την ήθελαν να τρέχει άρον άρον να κλείσει συμφωνία με τους θεσμούς.
Αν όμως ήταν μόνο αυτό, δεν θα ήταν άξιο σχολιασμού το non paper.
Διότι ποια είναι η κραυγαλέα αντίφαση; Οτι το ΔΝΤ δεν ενδιαφέρεται για το πρωτογενές πλεόνασμα κα ενδιαφέρεται για το κούρεμα του χρέους, ενώ η Κομισιόν δίνει βάρος στο πρωτογενές πλεόνασμα και όχι στο κούρεμα του χρέους.
Κατ΄αρχάς δεν είναι κάτι καινούριο αλλά ούτε και δύσκολο να εξηγηθεί.
Το ΔΝΤ από το καταστατικό του χρηματοδοτεί χώρες με βιώσιμο χρέος. Γι αυτό και όταν παρεμβαίνει «κουρεύει» πρώτα το χρέος για να το κάνει βιώσιμο και στη συνέχεια χρηματοδοτεί τη χώρα, επιβάλλοντας ταυτόχρονα πρόγραμμα λιτότητας.
Οταν το ΔΝΤ ζητάει «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, στην ουσία λέει στους ευρωπαίους ότι «αν περιμένετε να βάλω λεφτά στο νέο πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα ξεχάστε το. Βάλτε εσείς τα λεφτά».
Οι ευρωπαίοι που δυσκολεύονται να πείσουν τους πολίτες τους ότι χρειάζονται και νέα κεφάλαια για την Ελλάδα, υπολογίζουν στη συνδρομή του ΔΝΤ, τουλάχιστον στα χρήματα του τρέχοντος προγράμματος που δεν έχουν χρημσιμοποιηθεί και τα οποία είναι περί τα 16 δισ. ευρώ.
Από την άλλη ενδιαφέρονται για το πρωτογενές πλεόνασμα γιατί από το πως θα εξελιχθεί τα επόμενα χρόνια εξαρτάται και το πόσα λεφτά θα χρειαστεί να βάλουν τελικά.
Διότι αν π.χ υπάρχει πλεόνασμα 1,5% θα χρειαστεί να βάλουν λιγότερα λεφτά απ΄ότι αν υπάρχει έλλειμμα 1,7%, που λέει το ΔΝΤ.
Δεν υπάρχει κάτι δύσκολο να καταλάβει το Μέγαρο Μαξίμου ούτε και η διαφορετική στάση των θεσμών είναι κάτι καινούριο. Το έχουμε δει και το 2014 και το 2012, ακριβώς για τα ίδια θέματα.
Αυτό όμως που έχει ενδιαφέρον από το ενημερωτικό σημείωμα είναι το σκέλος Β της κυβερνητικής απόφασης.
Λέει λοιπόν το non paper: «η κυβέρνηση πήρε την πρωτοβουλία… να βάλει στο τραπέζι της συζήτησης την επόμενη μέρα, δηλαδή το σχέδιο εξόδου στις αγορές και χρηματοδότησης της ανάπτυξης στην μετά τον Ιούνιο εποχή».
Ουάου!!!
Ωραία ονομασία για το νέο Μνημόνο: «Σχέδιο εξόδου στις αγορές για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης».
Τώρα, το πόσα χρόνια θα κάνουμε να βγούμε στις αγορές, τι μέτρα θα απαιτήσουν οι δανειστές για να μας δώσουν τα λεφτά μέχρι τότε, αυτό είναι άλλο θέμα. Μπορεί τελικά το Μνημόνιο να μην το σκίσουμε αλλά από ονοματοδοσία όμως σκίζουμε.
