Οι ώρες που περνάμε είναι κάτι περισσότερο από κρίσιμες. Όμως, όπως πάντα από τα χρόνια της επανάστασης του 1821, για να μην πει κανείς ήδη από την αρχαιότητα, ένα καταστρεπτικό γνώρισμα βρισκόταν τέτοιες ώρες πάντοτε ανάμεσα σε εκείνα της ελληνικής ιστορίας: η κατάρα του διχασμού. Δυστυχώς, αυτή η αιώνια κατάρα της Ελλάδας, που όλοι γνωρίζουμε, αναγνωρίζουμε και καταδικάζουμε, χτυπά και σήμερα ξανά την πόρτα μας στην πιο κρίσιμη στιγμή.
Καλώς ή κακώς, είτε συμφωνεί κανείς είτε διαφωνεί, έχουν περάσει μόλις τρεις μήνες από την ώρα που ο ελληνικός λαός έδωσε αυτή την πολιτική εντολή που έδωσε και η οποία οδήγησε στο σχηματισμό της κυβέρνησης που σήμερα ασκεί την εξουσία.
Την ασκεί τέλεια; Όχι – άλλωστε ουδεμία κυβέρνηση, ουδέποτε την άσκησε.
Υπάρχουν μεμπτά; Ουκ ολίγα. Γίνονται σφάλματα; Επίσης μπορεί να μετρήσει κανείς αρκετά, ορισμένα εκ των οποίων, μάλιστα, είναι σοβαρά.
Όμως, όλα αυτά δεν πρέπει να επηρεάζουν ένα θεμελιώδες, καθοριστικής σημασίας γεγονός: ότι η Ελλάδα σήμερα, όπως εκφράζεται από το σχήμα το οποίο ο ελληνικός λαός όρισε, παλεύει με θεούς και δαίμονες για το μέλλον της. Και αυτό σημαίνει ότι, ειδικά αυτή την ώρα, δεν έχει την πολυτέλεια να δίνει καμία άλλη μάχη, ιδίως εσωτερική.
Περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή, η χώρα δεν μπορεί και δεν πρέπει να σπαταλιέται σε εσωτερικές έριδες. Εκείνο που οφείλει να πράξει είναι να επικεντρωθεί στην εθνική μάχη.
Τόσο οι εικόνες των τελευταίων ημερών στη Βουλή, όσο και οι θέσεις σε μια σειρά από ζητήματα της διαπραγμάτευσης όπως αυτά αναπτύσσονται από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης παραβλέπουν αυτή τη θεμελιώδη ανάγκη σε αυτή την πολύ κρίσιμη ώρα.
Αν υπάρχει όμως ένα πολιτικό καθήκον που θα έπρεπε να βάλουν μπροστά σήμερα όλες οι πολιτικές δυνάμεις, αυτό θα ήταν το ακριβώς αντίθετο: θα έπρεπε να στηρίξουν τη μεγάλη μάχη κι όχι να επιχαίρουν για λάθη, ούτε να ευαγγελίζονται καταστροφές, καθώς δεν πρέπει να λησμονούν το γεγονός ότι η λαική εντολή είναι εξαιρετικά πρόσφατη.
Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση οφείλει να τους καλέσει με τον πιο πειστικό τρόπο στην εθνική προσπάθεια που αφορά εξίσου όλους τους Ελληνες. Να επιχειρήσει πραγματικά να τους εντάξει σε αυτήν και να ενισχύσει άμεσα το μέτωπο προς τα έξω.
Εγιναν πολλά στην Ελλάδα πριν την κρίση, κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, τα οποία βαραίνουν ακόμα τις πλάτες της χώρας. Εγιναν πολλά και στα χρόνια της κρίσης.
Όμως τώρα έχει έρθει η ώρα όλα αυτά να πέσουν πραγματικά στη λήθη. Γιατί τώρα, ακριβώς τις ιστορικές αυτές ημέρες που διανύουμε, ο αγώνας είναι πολύ μεγάλος και δεν είναι ούτε κομματικός, ούτε παραταξιακός. Είναι υπέρτατος και είναι εθνικός αγώνας όλων. Τίποτε άλλο.
