Σε ποιο παράλληλο σύμπαν παρωχημένων ιδεών και αντιλήψεων ζούνε άραγε οι κυβερνώντες; Πως είναι δυνατόν να παίρνουν αποφάσεις που βρίσκονται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που κινείται όχι μόνο η ελληνική κοινωνία αλλά ολόκληρος ο δυτικός κόσμος;
Αλλά η έλλειψη αρκετής δημοκρατίας στα Πανεπιστήμια. Έτσι η απάντηση του κ. Μπαλτά ,ο οποίος θεωρεί ότι η «αριστεία είναι ρετσινιά», ήταν να επαναφέρει το άσυλο στις σχολές, να σταματήσει την αξιολόγηση των καθηγητών και να καταργήσει τα Συμβούλια Ιδρυμάτων στα οποία μετέχουν και καθηγητές μεγάλων πανεπιστημίων του εξωτερικού επαναφέροντας το δικαίωμα των φοιτητών να εκλέγουν τον Πρύτανή τους !
Η αναπληρώτρια υπουργός μεταναστευτικής πολιτικής Τασία Χριστοδουλοπούλου που δηλώνει ότι οι μετανάστες δεν μένουν στις πλατείες απλώς βγαίνουν για να λιαστούν, αποφάσισε να καλέσει στην Ελλάδα τους Σύρους πρόσφυγες που εγκαταλείπουν τη χώρα τους, προσφέροντάς τους φιλοξενία σε ανοικτούς καταυλισμούς με φαγητό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αλλά και ταξιδιωτικά έγγραφα σε μία χρονική συγκυρία που η υπόλοιπη Ευρώπη προσπαθεί να βάλει φρένο στο τσουνάμι των εκατομμυρίων μεταναστών για να περιφρουρήσει την αξιοπρεπή διαβίωση των πολιτών της.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλος αντί να ενισχύσει τις συνθήκες φύλαξης των έγκλειστων ισοβιτών με βαριά εγκλήματα και των τρομοκρατών της 17Ν που δολοφονούσαν αθώους πολίτες με το «έτσι θέλω» και δεν έχουν δείξει ίχνος μεταμέλειας προωθεί σε συνεννόηση με τον «αντιεξουσιαστικό χώρο» την κατάργηση των φυλακών ασφαλείας , την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού την αλλαγή του νόμου για τους κουκουλοφόρους σε διαδηλώσεις .
Την ίδια στιγμή σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και τις ΗΠΑ οι νόμοι κατά της τρομοκρατίας γίνονται δρακόντειοι ενώ οι κοινωνίες αποδέχονται να θυσιάσουν μέρος των συνταγματικών ελευθεριών των πολιτών για να μπορεί να ελεγχθεί το οργανωμένο έγκλημα και οι τρομοκρατικές επιθέσεις.
Το αποκορύφωμα:η ηγετική ομάδα του Μαξίμου. Σε μία Ευρωπαϊκή Ένωση προνομιούχων χωρών όπου όλοι έχουν συμφωνήσει να ακολουθήσουν κοινούς κανόνες σε ζητήματα ελέγχου του δημοσιονομικού εκτροχιασμού των προϋπολογισμών, η ελληνική κυβέρνηση – αδιαφορώντας για την πρωτοφανή στήριξη που έχει δεχθεί η Ελλάδα με ένα ευρωπαϊκό δάνειο 240 δισεκατομμυρίων ευρώ- εξακολουθεί να κάνει του κεφαλιού της φλερτάροντας καθημερινά με την χρεοκοπία της χώρας ενώ ο χρόνος τρέχει σε βάρος της.
Μ’αυτά και μ’αυτά, θέλει άραγε μεγάλη φιλοσοφία για να καταλάβουν- οι κυβερνώντες- ότι αν το σκάφος προσαράξει στους υφάλους , όλοι θα ρίξουν την ευθύνη στον καπετάνιο και το πλήρωμα και κανείς δεν θα θεωρήσει υπεύθυνα τα βράχια;