Ποιος σκότωσε τον Καποδίστρια; Ποιος όπλισε το χέρι των δολοφόνων και ποιος τους φυγάδευσε μετά; Με ποιου την εντολή και τον σχεδιασμό; Ποιος κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά; Ποιος είναι ο εγκέφαλος;
Το ερώτημα είναι όχι μόνον ένα από τα μεγαλύτερα της ελληνικής ιστορίας, αλλά, πλέον, είναι και εξαιρετικά επίκαιρο, όπως προκύπτει από τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή περί εξεταστικής επιτροπής του μνημονίου.
Γιατί αν πρόκειται αυτή να πάει πίσω στο ΄81 όπως ζητά ο Αντώνης Σαμαράς, ή ακόμα και στο ’74, ή να αναφέρεται σε πραξικοπήματα όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας, από το τελευταίο εκ των οποίων έχουν περάσει περίπου πενήντα χρόνια και δεν έγινε και όπως αναφέρθηκε στη Βουλή, τότε, γιατί να μην ασχοληθεί και με τη δολοφονία του Καποδίστρια; Ούτως ή άλλως, έχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον και έχει και πολύ μεγαλύτερη σημασία για την μετέπειτα πορεία του ελληνικού κράτους…
Η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή ήταν, από κάθε άποψη και από όλες τις πλευρές, κατώτερη των περιστάσεων – συνοδεύθηκε ακόμα και με χοντρά πραγματολογικά λάθη…
Ηταν κατώτερη της υπόθεσης των ευθυνών του πως φτάσαμε ως εδώ, των ουσιαστικών και πραγματικών ευθυνών, ήταν όμως κατώτερη και των πραγματικών, οριακών στιγμών που αυτή τη στιγμή βιώνει η Ελλάδα.
Ηταν, με λίγα λόγια, επί της ουσίας μια μέτρια θεατρική παράσταση για την οποία η Ελλάδα κάθε άλλο παρά έχει αυτή την ώρα την πολυτέλεια.
Η εξεταστική ξεκίνησε όπως ξεκίνησε.
Καλώς όμως ξεκίνησε.
Ας κάνει τώρα τη δουλειά της, χωρίς φόβο και πάθος και χωρίς να καταστεί επίκεντρο της ζωής της χώρας – τουλάχιστον μέχρι να καταλήξει κάπου.
Γιατί αν εξελιχθεί σε σήριαλ για τα κανάλια, θα κάνει τεράστιο κακό σε όλα τα επίπεδα και φυσικά και στον ίδιο της τον σκοπό.
Εκτός κι αν στο τέλος μάθουμε τουλάχιστον για τον Καποδίστρια…
