Κι όμως: τελικά, δεν ήρθαν ούτε η Αποκάλυψη, ούτε ο κατακλυσμός, ούτε η… πυρηνική καταστροφή για την Ελλάδα.
Οι απειλές των συστημικών κινδυνολόγων, πολιτικών και μη, που τρέμουν μπας και υπάρξει η παραμικρή αντίδραση από την πλευρά της χώρας, μπας και η Αθήνα μπορέσει να σηκώσει κάποιο ανάστημα απέναντι στο Βερολίνο και την Ευρώπη όπως εκείνο την κατευθύνει, έπεσαν, για πολλοστή φορά στο κενό και μετά από χθες το βράδυ στις Βρυξέλλες.
Η Ελλάδα είναι ακόμα όρθια και το παλεύει, όπως κι όσο το παλεύει: σωστά, λάθος, με κενά, με αντιφάσεις, ότι θέλει ας πει κανείς. Τουλάχιστον, πάντως, το παλεύει.
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι οι κινδυνολόγοι και οι εκφοβιστές δεν θα επανέλθουν στην ως άνω εργολαβία και μάλιστα ταχέως – κάθε άλλο.
Ταυτόχρονα όμως, η Γερμανία επιβεβαίωσε χθες την πλήρη ηγεμονία της επί θεσμών και χωρών στην Ε.Ε., αφού, στην ουσία, με εκείνη συντάθηκαν άπαντες και εκείνη είναι που δεν έδωσε τελικά το πράσινο φως για την έκρηξη. Η Γερμανία διευθύνει τα πάντα εντός ευρωζώνης, κάτι που άργησαν πολλοί να αντιληφθούν, αλλά, πλέον, το κατάλαβαν – είναι κρίμα, γιατί αν η ελληνική ηγέτιδα τάξη είχε καταφέρει να αναγνώσει τη νέα πραγματικότητα την ώρα που έπρεπε, πολλά θα μπορούσαν να είναι εντελώς διαφορετικά.
Το γιατί πάντως το Βερολίνο δεν οδήγησε τις εξελίξεις στα άκρα, δεν αφορά μόνον την Ευρώπη: συνδέεται ευθέως και αμέσως με την επίσημη αμερικανική παρέμβαση κορυφής για την Ελλάδα, αλλά και με την αποφασιστικότητά της να ασκήσει, για πρώτη φορά, μια ουσιαστικά ενεργή γεωπολιτική – σε λίγες εβδομάδες ο πρωθυπουργός θα βρίσκεται για συνομιλίες στη Μόσχα.
Είμαστε λοιπόν εκ νέου σε αναμονή και άλλων εξελίξεων – γιατί, τελικά, στην πραγματικότητα, τίποτα δεν τελείωσε χθες το βράδυ…
