Θα είμαστε καλόπιστοι, στο κάτω κάτω ούτε δυο μήνες δεν πέρασαν από τις εκλογές. Θα αποδεχτούμε λοιπόν ότι είναι μεγάλο βήμα η μετονομασία της Τρόικα σε Ομάδα Βρυξελλών ή Λαχανάκι Βρυξελλών ή Οτιδήποτε Βρυξελλών.
Θα αναγνωρίσουμε ότι είναι θετική εξέλιξη οι υπάλληλοι να μιλούν με υπαλλήλους και οι υπουργοί με υπουργούς. Είναι καλό να πηγαίνει κανείς με το κεφάλι ψηλά, να απαντά στις προσβολές, να υπενθυμίζει τη συλλογική ευθύνη.
Είναι καλό όταν οι άλλοι αναφέρονται σε διεφθαρμένους, να αναφέρεται στους διαφθορείς. Είναι καλό να ανασύρονται ιστορικές αναλογίες με διαγραφές χρεών από τον Πρώτο Πόλεμο και να επανέρχεται η συζήτηση στις αποζημιώσεις για θηριωδίες που ξεχάστηκαν.
Από εκεί και πέρα δημιουργείται ερώτημα. Είναι έτοιμη η κυβέρνηση για τις διαπραγματεύσεις; Κι όταν λέμε «έτοιμη» δεν εννοούμε από ψυχολογικής άποψης αλλά από τεχνικής. Δεν είναι πλέον θέμα συμπαθητικών ή επηρμένων προσώπων. Δεν είναι θέμα εντυπώσεων που κερδίζονται ή χάνονται με κάποιο κείμενο των επτά σημείων.
Υπάρχει άραγε νέος πλήρης κώδικας φορολόγησης; Υπάρχει άραγε νέος πλήρης κώδικας μεταρρυθμίσεων; Προς το παρόν δίδεται η εντύπωση μιας προχειρότητας, με ισοδύναμα, με μικροεπεμβάσεις, με αποσπασματικές θέσεις και μπόλικη φιλολογία. Μακάρι να διαψευστούμε αλλά για να διαψευστούμε θα πρέπει να πέσουν πάνω στο τραπέζι μερικές χιλιάδες σελίδες με ολοκληρωμένη πρόταση.
Μπορούμε να αποδεχτούμε ότι για λόγους τακτικής η κυβέρνηση δεν άνοιξε να χαρτιά της από την πρώτη ημέρα. Περνάνε όμως οι εβδομάδες και δεν βλέπουμε το καινούργιο, δεν βλέπουμε την ανατροπή, δεν βλέπουμε να έρχεται η ελπίδα που ψηφίστηκε.
Το να λέει ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης ότι θα πατάξει τη διαφθορά, δεν είναι κάτι καινούργιο. Δεν έχει περάσει από το πόστο της πλατείας Συντάγματος υπουργός που να μην υποσχεθεί ότι θα κάνει ελέγχους και θα ξετρυπώσει το μαύρο χρήμα.
Για να μην μείνει στα λόγια ο νυν υπουργός θα πρέπει να παρουσιάσει το συγκεκριμένο πλάνο με στρατηγική, με χρονοδιάγραμμα και με ονόματα. Ποιοι είναι οι κλάδοι, ποιοι είναι οι επιχειρηματίες που ελέγχονται, πόσοι υπάλληλοι απαιτούνται, ποιο το προσδοκώμενο όφελος.
Αντ’ αυτών ανακυκλώνεται ο βερμπαλισμός, στον οποίο μας είχαν συνηθίσει οι άλλες κυβερνήσεις της τελευταίας εικοσαετίας. Μείωση της γραφειοκρατίας, στοχευμένοι φορολογικοί έλεγχοι, μείωση της γραφειοκρατίας.
Η διαφορά θα υπήρχε εάν δεν γινόμασταν κοινωνοί της υπόσχεσης και του αποσπασματικού. Ανακοινώνει ένας υπουργός επιστροφή απολυμένων στον δημόσιο τομέα έτσι χύμα, χωρίς αυτό να παρουσιάζεται ως μέρος μιας συνολικής διαχείρισης. Γίνεται συζήτηση για τη ρύθμιση των εκατό δόσεων και τις αλλαγές στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό αλλά δεν κατατίθεται ένας εντελώς καινούργιος φορολογικός κώδικας. Η νέα κυβέρνηση προχωρά με μπαλώματα και δυστυχώς μοιάζει απροετοίμαστη. Δυστυχώς για εκείνη, δυστυχώς για εμάς.
