Αν συνέβη κάτι χθες, αυτό ήταν κυρίως ότι για πρώτη φορά το Βερολίνο ξεγυμνώθηκε, απομονώθηκε στις συνειδήσεις των περισσότερων Ευρωπαίων, με την σπουδή του υπουργού Σόιμπλε να απορρίψει το ελληνικό χαρτί πριν καν το πάρει στα χέρια του…
Για πρώτη φορά στα χρόνια της κρίσης το Βερολίνο βρέθηκε χθες σε μια παράξενη μοναξιά τόσο από την Ευρωπαική Επιτροπή όσο και με το ΔΝΤ, αλλά και με σειρά από χώρες της ευρωζώνης που ξαφνιάστηκαν από αυτό το ακραίο εθνικιστικό παιγνίδι της Γερμανίας με τη φωτιά εις βάρος της Ελλάδας και της Ευρώπης.
Το ΔΝΤ έβγαλε εαυτό έξω από τη συζήτηση και κάθε άλλο παρά ταυτίστηκε με τη Γερμανία και η Επιτροπή κάρφωσε σαν το ψάρι το Βερολίνο και άνοιξε ένα καθαρό μέτωπο μαζί του.
Φυσικά, οι Γερμανοί θα καταφύγουν τελικά σε αυτό που ξέρουν καλύτερα από τον καθένα και αγαπούν να κάνουν: θα εκβιάσουν, θα απειλήσουν, θα τρομοκρατήσουν. Και, πιθανότατα, θα επιβάλλουν και πάλι ουσιαστικά τη θέλησή τους. Μένει να το δούμε.
Εν τω μεταξύ όμως, για πρώτη φορά θα έχουν απωλέσει το ψευδεπίγραφο ηθικό πλεονέκτημα το οποίο έχουν τόσα χρόνια καταφέρει με ψευτιές και εκβιασμούς να μονοπωλήσουν.
Με τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, που δεν ξέρουμε ακόμα πόσα θα πετύχει, αλλά, τουλάχιστον, ξέρουμε ότι παλεύει με όλες τις δυνάμεις της απέναντι σε ένα ανήμερο θηρίο, η Γερμανία είναι για πρώτη φορά ηθικά αμυνόμενη, έστω κι αν αυτό τη μετατρέψει σε ταύρο εν υαλοπωλείο.
Όμως, ότι και να γίνει, η Ιερά Συμμαχία που έχει επιβάλλει το Βερολίνο απέκτησε σήμερα ένα ρήγμα. Δεν είναι αρκετό, αλλά είναι η αρχή. Κι αυτό, δεν είναι λίγο. Κάθε άλλο μάλιστα…
