Ηταν μια εμπειρία που η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ είχε να τη νιώσει από τα χρόνια που λειτουργούσε στα πλαίσια της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ενωσης: ήταν περίπου σαν δαρμένο τσοπανόσκυλο όταν βγήκε από τη συνάντησή της με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα στον Λευκό Οίκο.
Οι εικόνες μιλούσαν πιο πολύ κι από τις λέξεις, αλλά και οι λέξεις ήταν κι εκείνες αρκετές: ο Αμερικανός πρόεδρος πέταξε σε πολύ μεγάλο βαθμό το μπαλάκι στη Γερμανία αφού είπε στην Γερμανίδα καγκελάριο ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να βγει από το ευρώ και το είπε μετά από την αμφισβήτηση εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης του προγράμματος «σωτηρίας» της χώρας.
Επίσης, το πιο σημαντικό, είναι ότι ο Ομπάμα ζήτησε να ακούσει τις γερμανικές προτάσεις για την επόμενη ημέρα – δηλαδή, εκείνοι φέρουν τώρα στα μάτια του το βάρος.
Αν λοιπόν αυτά είναι τα δημόσια, φαντάζεται κανείς ποια είναι τα απόρρητα των συνομιλιών της Ουάσιγκτον…
Η Γερμανία όμως δεν είναι μικρός παίκτης, ούτε αναποφάσιστη. Οσο κι αν η Μέρκελ είχε την πολιτική να μην συγκρουστεί επί του ελληνικού θέματος μέσα στην Ουάσιγκτον, αυτό δεν σημαίνει ότι επιστρέφοντας στο Βερολίνο δεν θα ξαναβρεί τον… παλιό καλό εαυτό της.
Αλλωστε, εδώ υπάρχει και ο υπουργός Σόιμπλε, ο οποίος ήδη από το 2011 έχει εκφραστεί πολύ σκληρά για το όποιο αμερικανικό ενδιαφέρον για την πορεία της ευρωζώνης, την οποία θεωρεί ούτε λίγο ούτε πολύ ζωτικό του χώρο.
Και, στην ουσία, αυτό είναι που αμφισβητείται σήμερα: τόσο από τη νέα ελληνική κυβέρνηση, όσο και, με το δικό της τρόπο, από την Ουάσιγκτον.
Η αληθινή μάχη αρχίζει αύριο στο Eurogroup και θα είναι μακρά και δύσκολη. Η Ελλάδα πρέπει να αντέξει και να μην κάνει πίσω.
Ούτως η άλλως, ήδη, η νέα κυβέρνηση έχει κάνει βήματα – έτη φωτός σε σχέση με τις παλιότερες. Όμως, ο δρόμος θα είναι μακρύς και πρέπει να έχουμε την αντοχή να τον διανύσουμε όλο, χωρίς να μας φοβίσουν.
Ας θυμόμαστε ότι σήμερα, μόλις δύο εβδομάδες μετά τις εκλογές και την ελληνική αμφισβήτηση, η χώρα όχι μόνον δεν έχει πάθει τίποτα, αλλά, αντιθέτως, οι δυνάμεις που ενεργούν για να μείνει ζωντανή, αυξάνουν όλο και πιο πολύ. Κι ας θυμόμαστε επίσης ότι η καρδιά του προβλήματος είναι πολιτική κι όχι τεχνική ή οικονομική.
Εκείνο που παίζεται είναι η κυριαρχία της Γερμανίας στην Ελλάδα και την Ευρώπη, μέσα από την πορεία της κρίσης. Και αυτήν, όσον τουλάχιστον μας αφορά, και πρέπει και μπορούμε να την ανακόψουμε. Ασφαλώς μπορούμε.
