Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί τη Δευτέρα να αναδειχθεί σε «ηγεμονικό» ή πρώτο κόμμα ( όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπικές έρευνες), αλλά η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας είναι ένα βαθύτερο μέγεθος και δεν συσχετίζεται μόνο με τις εκλογικές αποδόσεις. Τι εννοώ;
Όπως λέει χαρακτηριστικά ο γάλλος φιλόσοφος Jacques Rancιère o “πολιτικός αγώνας είναι επίσης αγώνας για την ιδιοποίηση των λέξεων και των εννοιών» . Επιπλέον θα έλεγα ότι ο πολιτικός αγώνας είναι και μια μάχη για τη σηματοδότηση κάποιων διαφορετικών αξιών .
Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο ανάλυσης το εκρηκτικό ερώτημα είναι το εξής: Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγετική του ελιτ προσπαθούν να εκκολάψουν στη χώρα ένα καινούργιο πολιτισμικό και αξιακό κλίμα ;
Η απάντηση είναι , κατά τη γνώμη μου, όχι. Δηλαδή η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση – που είναι κατ΄ επίφαση μόνο «αριστερή»- δεν προωθεί ποτέ τέτοιες ευρύτερες αξιακές στοχεύσεις στη δημόσια σφαίρα ( όπως είναι η ποιότητα του δημόσιου διαλόγου ) και μας ξαναγυρίζει – από άποψη κουλτούρας τουλάχιστον – στο πιο σκοτεινό μεταπολιτευτικό παρελθόν.
Και θα αναφέρω ενδεικτικά ένα πρόσφατο παράδειγμα :
Ο διευθυντής του ραδιοφωνικού σταθμού « Στο κόκκινο» – και ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ- πριν από μερικές ημέρες είχε λοιδορήσει λεκτικά τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.
Βεβαίως ο καθένας – και ιδιαίτερα οι δημοσιογράφοι- έχουν το δικαίωμα να εκφράζονται ελεύθερα, χωρίς να φοβούνται ότι θα διωχθούν ποινικά για αυτά που λένε και γράφουν .
Όμως το κρίσιμο ερώτημα είναι το ακόλουθο ( ιδιαίτερα για εκείνους οι οποίοι πιστεύουν ότι έχουν αφομοιώσει τις διδαχές της μαρξιστικής κουλτούρας): Αλλάζει άραγε η ζοφερή πραγματικότητα της χώρας μας με μια υβριστική φράση εναντίον του πρωθυπουργού ;
Προφανώς όχι, γιατί η πραγματικότητα αλλάζει μόνο με τις ιστορικές πράξεις των ανθρώπων! Όπως , εξάλλου, έχει υποστηρίξει και ο σλοβένος διανοητής Ζίζεκ ακόμη και η σιωπή πολλές φορές είναι πιο πολύτιμη σε σχέση με μια «ψευδοδραστηριότητα» η οποία τελικά συμπυκνώνεται στη λοιδορία ενός εκλεγμένου πρωθυπουργού ( ανεξάρτητα αν συμφωνεί κανείς ή όχι με τις υπερσυντηρητικές απόψεις του Αντώνη Σαμαρά που αφορούν τη μετανάστευση ή τη θρησκεία).
Όμως πάνω από όλα το παραπάνω στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ «ελέγχεται» στην ανωτέρω περίπτωση, γιατί προφανώς πιστεύει σε μια δημοκρατία στην οποία οι πολιτικοί αντίπαλοι θεωρούνται δυστυχώς ως «εχθροί» ( και είναι αναγκαίο να καθίστανται αντικείμενα χλευασμού και λεκτικής «εξόντωσης»)!
Αυτή βεβαίως η αντίληψη είναι ολέθρια και καλό θα ήταν να διαβάσει κάνεις τον περίφημο λόγο που είχε εκφωνήσει ο Ρόμπερτ Κένεντι στο πανεπιστήμιο του Κάνσας των Ηνωμένων Πολιτειών στις 18 Μαρτίου του 1968 ( όπου ο μετέπειτα δολοφονηθείς υποψήφιος πρόεδρος είχε μιλήσει όχι μόνο για τη φτώχεια και τις ανισότητες ,αλλά και για το πνευματικό επίπεδο του δημόσιου διαλόγου σε μια χώρα , « Michael Sandel, Δικαιοσύνη – Τι είναι το σωστό;»).
Το συμπέρασμα; Ακόμη και αν ο ΣΥΡΙΖΑ εκλεγεί πρώτο κόμμα τη Δευτέρα , από όλα τα παραπάνω φαίνεται σαφώς ότι οι βασικές αιτίες που μας οδήγησαν στην αξιακή και πολιτισμική χρεοκοπία μάλλον δεν θα μεταβληθούν , γιατί αυτός ο χώρος δεν θέλει να διαπαιδαγωγήσει την κοινωνία λίγο διαφορετικά!
* Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι Καθηγητής της Νομικής Σχολής στο ΑΠΘ
