Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι για στην πολιτική σκηνή κάτι σαν τη Μαντόνα. Pop icon. Κι άλλοι αγάπησαν πολιτικούς αρχηγούς αλλά δεν έκαναν έτσι, όπως κάνουν οι θαυμαστές του. Ουδεμία εγκράτεια. Το διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά στο Μουσείο Μπενάκη, το απόγευμα του Σαββάτου, όπου θαυμαστές προσπαθούσαν να αγγίξουν το ρούχο του την ώρα που διέσχιζε το πλήθος για να ανέβει στο πόντιουμ. Τέντωναν την ύπαρξή τους με την ελπίδα μιας χειραψίας. Το διαπιστώσαμε από τον γηπεδικό παλμό που έδωσαν οι νεαροί οπαδοί του την ώρα που μιλούσε για το νέο κόμμα, το Κιδησό, το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών.
Ο Παπανδρέου κατάφερε να συγκεντρώσει μερικές χιλιάδες κόσμου. Δεν θα τα χαλάσουμε στους αριθμούς, αν ήταν δυο χιλιάδες, αν ήταν πέντε χιλιάδες. Κατάφερε να συγκεντρώσει σύμμικτο κοινό, όλων των ηλικιών. Γέμισε το αμφιθέατρο, γέμισε το φουαγιέ, παραβρέθηκαν οι φίλοι του πατρός του, παραβρέθηκε η γενιά των παιδιών του. Ούτε θα αμφισβητήσουμε ότι παρακολούθησαν την ομιλία του από το ίντερνετ τριάντα χιλιάδες χρήστες.
Να πούμε όμως κάτι; Αυτό του έλειπε να μην γεμίσει ένα αμφιθέατρο. Είχε ένα κόμμα του 45%, διοίκησε, διόρισε, ευνόησε. Να πούμε και κάτι ακόμα; Αυτές οι εκδηλώσεις είναι εσωτερικής κατανάλωσης. Δεν υπάρχει ψηφοφόρος, νοήμων, αμνήμων, παράφρων, ο οποίος να ψηφίζει με κριτήριο την προσέλευση σε μια ομιλία. Το ζητούμενο λοιπόν είναι να πεισθούν περί τις διακόσιες χιλιάδες ψηφοφόροι ώστε το νέο κόμμα να μπει στη Βουλή. Το ερώτημα είναι πού θα βρεθεί τόσος κόσμος με δεδομένη την πληθώρα κομμάτων που καταγράφεται στην κεντροαριστερά. Εκεί δεν αρκεί το σταριλίκι μιας Μαντόνα.
Είναι υπερβολικά δύσκολο να γίνουν προβλέψεις αυτή τη στιγμή για την επιτυχία ή αποτυχία του εγχειρήματος. Κατ΄ αρχάς δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι οι παίκτες. Δεν υπάρχει ακριβής εικόνα για τις συμμαχίες. Η Δημάρ πιθανώς να κατέλθει με τους οικολόγους. Θα πει κανείς «μα, ασχολούμαστε με το 0,5%»; Φυσικά ασχολούμαστε. Αυτή τη στιγμή το 0,5% αποτελεί κρίσιμη μάζα. Επιπλέον δεν γνωρίζουμε επακριβώς ποια άτομα θα είναι υποψήφια. Το Ποτάμι ανακοίνωσε κάποια από τα ονόματα ενώ στο Πασόκ και το Κιδησό οι λίστες είναι υπό διαμόρφωση.
Ο Γιώργος Παπανδρέου αναζητεί νέα πρόσωπα, από τους κομματικούς μηχανισμούς του Πασόκ αλλά όχι μόνο από εκεί. Αναζητούνται άφθαρτοι υποψήφιοι, που να έχουν δουλέψει στη ζωή τους, να έχουν καλές σπουδές στο βιογραφικό και να έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για τα κοινά, με την ευρύτερη έννοια. Βεβαίως θα φορεθούν και τα παλιά τα ρούχα ώστε να φανεί ότι το νέο κόμμα συνδέεται με το παλιό. Να σημειωθεί ότι ο Παπανδρέου δεν είναι ο μόνος που αξιολογεί τους νέους και άφθαρτους. Την ίδια δουλειά κάνουν οι επιτελάρχες του Ποταμιού και του Πασόκ. Προς το παρόν ουδείς καταγράφει πλεονέκτημα. Τα πάντα θα αποσαφηνιστούν σε λίγες μέρες, με την κατάθεση των ψηφοδελτίων στο Πρωτοδικείο.
Το πιο ενδιαφέρον στην περίσταση είναι ότι δεν μπορούν να υπάρξουν γενικεύσεις όσον αφορά τις πιθανές μετακινήσεις ψηφοφόρων. Δεν μπορεί κανείς να πει ότι «οι εκσυγχρονιστές θα πάνε τελικά με τον Βαγγέλη» ούτε ότι «οι πρασινοφρουροί που πήγαν Σύριζα θα επιστρέψουν στον Γιώργο». Με καινούργια κόμματα, με νέα πρόσωπα, με παράξενη ιστορική συγκυρία, τα πάντα είναι ρευστά. Επιπλέον δεν ξέρουμε ποιο είναι το εκλογικό σώμα, πόσοι από εκείνους που απείχαν στις προηγούμενες αναμετρήσεις θα πάνε να ψηφίσουν. Οι μισοί ψηφοφόροι στις ευρωεκλογές κάθισαν στο σπίτι τους. Το κρύο και οι χιονοπτώσεις έχουν δημιουργήσει μια ακόμη ανησυχία στα κόμματα: άραγε θα πάνε οι ετεροδημότες στις απομακρυσμένες περιοχές εάν οι μετακινήσεις είναι δύσκολες λόγω καιρικών συνθηκών;
Με αυτά τα δεδομένα όλα τα αποτελέσματα είναι πιθανά. Και μέσα στη αναστάτωση ο Παπανδρέου μπορεί να ζει το σταριλίκι. Ως άλλη Μαντόνα να άδει Like a virgin και να αλαλιάζουν τα πλήθη.
