Την 1η Νοεμβρίου 1920, σε στιγμές κρίσιμες για την πορεία του Ελληνισμού πραγματοποιούνται εκλογές. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, αυτός που τότε πραγματοποιούσε τα όνειρα γενεών Ελλήνων, χάνει τις εκλογές από την Ηνωμένη Αντιπολίτευση, η οποία με υποσχέσεις, όπως το περίφημο «οίκαδε»,

δηλαδή την υπόσχεση πως θα επιστρέψουν στα σπίτια τους οι στρατιώτες που πολεμούσαν στο μικρασιατικό μέτωπο κερδίζει και σχηματίζει κυβέρνηση.

Η κυβέρνηση Γούναρη που σχηματίστηκε έσπευσε αμέσως να επαναφέρει τον βασιλέα Κωνσταντίνο. Η επάνοδος του γερμανόφιλου βασιλιά και η απομάκρυνση του Βενιζέλου που έχαιρε της εκτίμησης των συμμάχων αλλάζει ριζικά τα πάντα. Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι, μέχρι τότε θερμοί συμπαραστάτες των ελληνικών θέσεων γίνονται από ψυχροί μέχρι εχθρικοί απέναντι στην Ελλάδα. Μόλις είχε τερματιστεί ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος και μετρούσαν εκατομμύρια νεκρούς. Ο βασιλιάς και η παράταξη που δεν είχε θελήσει να συμπορευτεί μαζί τους ήταν κάτι το απόλυτα μη αποδεκτό.

Η Ελλάδα χωρίς συμμαχική στήριξη γνώρισε την μικρασιατική καταστροφή, την μεγαλύτερη συμφορά στην σύγχρονη ιστορία της. Εκατοντάδες χιλιάδες οι νεκροί και γενικό ξεκλήρισμα από τις πανάρχαιες ελληνικές εστίες στην Μικρά Ασία και τον Πόντο. Τότε η Ελλάδα έχασε ακόμα την Βόρειο Ήπειρο, την Ανατολική Θράκη, την Ίμβρο και την Τένεδο.

Στις 4 Οκτωβρίου 2009 προκηρύσσονται από τον Κώστα Καραμανλή πρόωρες εκλογές. Σκοπός του, να πάρει νωπή εντολή από τον λαό ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει την επερχόμενη κρίση αλλά και την αδιαλλαξία του ΠΑΣΟΚ στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατία. Ο Γιώργος Παπανδρέου με ψεύτικες υποσχέσεις όπως το «λεφτά υπάρχουν», με λαϊκισμό και δημαγωγική συνθηματολογία κερδίζει τις εκλογές. Ακολουθούν οι δηλώσεις περί «Τιτανικού», καταγγέλλει την Ελλάδα πως δήθεν εξαπατούσε την Ε.Ε. και άλλα πολλά που είναι σε όλους λίγο πολύ γνωστά. Αποτέλεσμα: Η Ελλάδα στοχοποιείται στο εξωτερικό, γίνεται το μαύρο πρόβατο. Χρειάστηκε μία τιτάνια προσπάθεια και φοβερές θυσίες από τον ελληνικό λαό για να αναστραφεί η πορεία προς την οικονομική καταβαράθρωση που θα είχε ασύλληπτες συνέπειες, ίσως όχι μόνο οικονομικές.

Τα παραδείγματα που μπορούν να αναφερθούν είναι πολλά, θα αναφέρω ακόμα ένα. Στην Γερμανία τον Μάρτιο του 1933 ο λαός δίνει με την ψήφο του το 44% στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα και στον Αδόλφο Χίτλερ. Θα εγκαταλείψουν την εξουσία το 1945 αφήνοντας μία Γερμανία εντελώς κατεστραμμένη, με δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς, κατεχόμενη πλέον από τέσσερις χώρες και διαιρεμένη για τα προσεχή 45 χρόνια.

Τα παραδείγματα αυτά, νομίζω πως κάνουν απόλυτα κατανοητά κάποια πράγματα. Υπάρχει ο «κυρίαρχος» λαός, ο οποίος μπορεί με την ψήφο του να επιλέξει την μοίρα του. Ο λαός όμως πόσο γνωρίζει σε βάθος ζητήματα και καταστάσεις; Πόσο μπορεί να χειραγωγηθεί έντεχνα από κέντρα ντόπια αλλά και ξένα; Μπορεί ο λαός να ξεχωρίσει τον λαϊκισμό, την προπαγάνδα, τις ψεύτικες υποσχέσεις όταν τον πνίγουν τα προβλήματα και κάποιοι παρουσιάζονται και του τάζουν ένα ονειρώδες μέλλον;

Ακόμα τα παραδείγματα δείχνουν πως καμία χώρα, ούτε και οι πλέον ισχυρές, δεν μπορεί να κάνει ότι θέλει χωρίς να λάβει υπόψη στους σχεδιασμούς της τα διεθνή γεωπολιτικά δεδομένα, χωρίς να δημιουργήσει συμμαχίες και να φροντίσει να εντάξει τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της και τους τακτικούς χειρισμούς της σε ευρύτερα στρατηγικά σχέδια ώστε να ενδυναμώσει στο μέγιστο βαθμό την ισχύ της. Με απλά λόγια όποιος προσπαθήσει να πάει κόντρα στο κύμα έχει σίγουρη την αποτυχία, όποιος όμως περιμένει τον ούριο άνεμο βρίσκεται σε πολύ πιο ευνοϊκή μοίρα.

Τώρα για πρώτη ίσως φορά ένα κομμουνιστικό κόμμα προσπαθεί με αρκετές πιθανότητες να πάρει την εξουσία. Ένα κόμμα αντιευρωπαϊκό, που μερικές μόνο από τις ονειρώξεις του αν κάνει πραγματικότητα θα φέρει την Ελλάδα στον χώρο των τριτοκοσμικών χωρών. Κάποιος μαθητευόμενος μάγος μας λέει πως θα παίζει τα νταούλια και οι εταίροι μας θα χορεύουν. Αν η Ελλάδα στοχοποιηθεί, γίνει το μαύρο πρόβατο, φύγει από το ευρώ, χάσει όλα της τα ερείσματα, θα καταστραφεί οικονομικά και θα ζημιωθεί στα εθνικά της ζητήματα. Ίσως χάσει και εθνικό χώρο (γιατί κάποιοι γείτονες κάτι τέτοια περιμένουν).

Το συγκεκριμένο κόμμα ουδόλως φαίνεται πως το απασχολεί κάτι τέτοιο. Ίσως αυτό να είναι το όνειρό του, να κάνει την Ελλάδα Αργεντινή, Νικαράγουα, Κούβα, Συρία ή κάτι παρόμοιο. Χωρίς να παρουσιάζει κανένα ουσιαστικό σχεδιασμό παρά μόνο έναν στείρο κομμουνιστικό δογματισμό και έναν θολό αντικαπιταλισμό προσπαθεί να παρασύρει τον λαό σε μονοπάτια που όσοι λαοί τα ακολούθησαν γνώρισαν την καταστροφή και την εξαθλίωση.

Το θέμα είναι «ο κυρίαρχος λαός» θα μπορέσει να ψηφίσει με σωφροσύνη ή θα παραπλανηθεί από τις απατηλές σειρήνες.