Η ιστορία της αγυρτείας είναι τόσο μακρά όσο και η ιστορία της Ελλάδας. Στην αρχαιότητα οι πρώτοι αγύρτες περιφέρονταν με ξόανα θεών ευτελούς αξίας, ή άλλα ομοιώματα ιερών αντικειμένων τα οποία εξέθεταν σε λαϊκό προσκύνημα. Ταυτόχρονα επωφελούμενοι από τη συγκέντρωση του πλήθους, πρόσφεραν έναντι αμοιβής ή σε ανταπόδοση γενναίων εισφορών, υπέρ του δήθεν ιερού σκοπού, ακόμη και ιατρικές συμβουλές, ψευτοφάρμακα, προφητείες, και όχι και σπάνια εκτελούσαν προετοιμασμένα «θαύματα».
Σήμερα, οι αγύρτες περιφέρονται από κόμμα σε κόμμα πουλώντας εκδουλεύσεις, «διευθετώντας» υποθέσεις με το αζημίωτο και εκτελούν και αυτοί προκατασκευασμένα «θαύματα». Κάποιοι άλλοι πολιτικοί γυρολόγοι στήνουν τσαντίρια πάσης φύσεως πουλώντας από εκεί την ευτελή πραμάτεια τους, πασπαλισμένη συνήθως με λίγο γέλιο, λίγο δάκρυ, λίγα στρας για να γίνει πιο ευπώλητη. Θιασώτες της υποκρισίας ή της υποκριτικής, οι σύγχρονοι αγύρτες και γυρολόγοι αξιοποιούν τις αδυναμίες ενός φαύλου πολιτικού συστήματος και τρυπώνουν στα κενά, εκμεταλλεύονται τις ανασφάλειες και τις φιλοδοξίες των σπουδαίων πολιτικών ηγετών μας και ενισχύουν την επιρροή τους. Κάποιοι με ψεύτικες περγαμηνές που απλώς ουδείς ασχολήθηκε ποτέ να ελέγξει, κάποιοι με μεγάλο ιστορικό προσκολλήσεως και βαρέα ένσημα γλυψίματος, οι αγύρτες και οι γυρολόγοι παραγοντίζονται στην πολιτική ζωή και διαδραματίζουν ρόλο σε μια χώρα που ο,τι δηλώσεις είσαι.
Όπως στην αρχαιότητα έτσι και σήμερα, η ισχύς της αγυρτείας εξαρτάται από την αδυναμία της κρίσης και της σκέψης. Τα περισσότερα τρικ των αγυρτών είναι εύκολο να αποκαλυφθούν τόσο από τους άρχοντες όσο και από το πλήθος, αρκεί να το θέλουν. Κάποιες φορές όμως οι αγύρτες είναι τόσο σκανδαλιστικοί, τόσο γαργαλιστικοί, τόσο απολαυστικοί και τα άλλοθι που προσφέρουν είναι τόσο βολικά που τους αφήνουμε να δρουν ανενόχλητοι.
Τον τελευταίο δε χρόνο στην Ελλάδα τους έχουμε αναδείξει σε ρυθμιστές, ενώ από χθες οι αγύρτες τόλμησαν το απώτατο colpo grosso: Να υπονομεύσουν την ήδη αδύναμη και εκφυλισμένη διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας. Γιατί; Γιατί μπορούν. Γιατί θέλουν. Γιατί παίζουν τα ρέστα τους. Τα ίδια τα κόμματα έκαναν την προεργασία και προετοίμασαν το έδαφος για να στηθούν πάνω του τα τσαντίρια των γυρολόγων. Οι κάμερες, φανερές και κρυφές, στήθηκαν και η παράσταση άρχισε. Πού σταματάει η αλήθεια και πού ξεκινάει το ψέμα; Κανείς δεν ξέρει πια. Σε ένα φαύλο πολιτικό σύστημα όπου όλοι μπερδεύονται γλυκά, όπου όλες οι μαριονέτες ανεξαρτήτως του ρόλου που παίζουν έχουν φτιαχτεί από το ίδιο ύφασμα, τι σημασία έχει εξάλλου;
Και έτσι, με τούτα και με κείνα φτάνουμε σιγά σιγά στην τελευταία παράσταση του δράματος: Την κάθαρση. Θα είναι και αυτή σκηνοθετημένη; Μάλλον, αν οι γυρολόγοι και οι αγύρτες καταφέρουν να παίξουν την παράστασή τους μέχρι τέλους και προσθέσουν στον θίασό τους πολιτικούς, κάποιους στον ρόλο του κακού, κάποιους στον ρόλο του ήρωα, κάποιους στον ρόλο του από μηχανής θεού. Ήδη το κάνουν, δεν είναι δα και δύσκολο.
Υπάρχει όμως μια ελπίδα: Απειροελάχιστη μεν αλλά υπάρχει. Εκεί προς το τέλος της παράστασης θα μας μοιραστούν χαρτάκια και θα πρέπει να διαλέξουμε ένα. Και όχι μόνο αυτό. Στο χαρτάκι που θα διαλέξουμε θα πρέπει από μια δεξαμενή ονομάτων που ανάμεσά τους είναι κρυμμένοι και αγύρτες και γυρολόγοι και κάθε λογής άνθρωποι, καλοί και κακοί, άξιοι και ανίκανοι, λαμπεροί και αθόρυβοι, φωνακλάδες και ήπιοι, να επιλέξουμε τους εκλεκτούς μας.
Αυτό είναι το μόνο σημείο στο οποίο κανείς αγύρτης και κανείς γυρολόγος δεν μπορεί να παρέμβει. Η κάμερα δεν σε ακολουθεί στο εκλογικό παραβάν, ούτε και η ντουντούκα. Μόνο οι σκέψεις σου. Όσο το σκέφτομαι μάλιστα εύχομαι τα παραβάν να είχαν μέσα και έναν καθρέφτη, να μπορείς να κοιτάξεις τον εαυτό σου, με το ψηφοδέλτιο και το στυλό στο χέρι, και να του πεις ότι είσαι εντάξει με τη συνείδησή σου. Και ότι ωρίμασες πια και ότι τα τρικ κανενός αγύρτη δεν μπορούν να σε επηρεάσουν πια.
