Τα πράγματα έχουν πλέον ξεφύγει από τον έλεγχο – σε αυτά προστέθηκε τώρα και η αθλιότητα της επίθεσης εναντίον της πρεσβείας του Ισραήλ, η οποία δείχνει πάνω απ’ όλα κάποιου είδους απόπειρα προβοκάτσιας, ουσιαστικά λειτουργούσας κατά της Ελλάδας.
Η ουσία είναι ότι η πορεία προς την προεδρική εκλογή είναι πλέον βέβαιο ότι θα είναι άκαρπη και γεμάτη από νάρκες. Νάρκες, τις οποίες, δυστυχώς, η ίδια η κυβέρνηση έχει φροντίσει να φυτέψει, προκειμένου, όπως νομίζει, να κρατηθεί στην εξουσία.
Όπως ήταν φυσικό, η Die Welt και άλλες γερμανικές εφημερίδες ακολουθούν πιστά τον Αντώνη Σαμαρά στις νέες απειλές για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, που ήδη επιστρατεύθηκαν και θα κορυφωθούν σύντομα.
Αυτό το ολίσθημα του πρωθυπουργού δείχνει πολλά: πρώτον, δείχνει την πραγματικότητα, ότι δηλαδή, όλα όσα λέει ότι πέτυχε στη θητεία του, δεν είναι αληθινά. Γιατί αν ήταν, δεν θα κινδύνευαν από τις εκλογές και το γνωρίζει καλά ο καθένας.
Δεύτερον, δείχνει μια πολύ βαθιά παλαιοκομματική λογική από την οποία η κυβέρνηση δεν κατάφερε να απαλλαγεί ούτε σε αυτές τις τραγικές συνθήκες: φταίνε οι άλλοι.
Ξεχνά όμως ο πρωθυπουργός ότι εκείνος είναι που άρχισε να μοιράζει τις ψεύτικες υποσχέσεις με τους κουβάδες, δημιουργώντας προσδοκίες που, φυσικά, διαψεύστηκαν – και ουσιαστικά από εκεί ξεκίνησε η πολιτική ανωμαλία, όταν οι τροικανοί έδειξαν ότι πετάνε αυτές τις υποσχέσεις στα σκουπίδια.
Ξεχνά επίσης ότι εκείνος έκανε τον φοβερό τζόγο να πει μόνος του ότι η Ελλάδα θα διώξει το ΔΝΤ, ίσως ακριβώς επειδή πίστεψε και ο ίδιος την προπαγάνδα του.
Ταυτόχρονα, πήγε στο Βερολίνο και τα είπε αυτά, υποτίθεται με σχέδιο, αλλά χωρίς να βρει κανέναν να τον ακούσει, σε ένα ταξίδι το οποίο, η παρούσα στήλη εξήγησε το γιατί θα ήταν, όπως ήταν, η αρχή της πτώσης του, η οποία, επειδή δεν γίνεται δυστυχώς ομαλά καθώς και
πάλι την ελληνική κυβέρνηση τη ρίχνουν οι Γερμανοί, μπορεί να συμπαρασύρει και τη χώρα. Εκείνο πάντως ήταν το σημείο από το οποίο ξεκίνησε το ξήλωμα, από εκεί άρχισε η πτώση όπως ακριβώς είχε συμβεί και με τον Παπανδρέου. Είχαν επισημανθεί όλα αυτά, αλλά ουδείς τα άκουγε.
Στο Βερολίνο πήγε χθες και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευάγγελος Βενιζέλος, για να δει τον υπουργό Οικονομικών Σόιμπλε, με τον οποίο, κατά δήλωση Βενιζέλου, έχουν «φάει μαζί ψωμί κι αλάτι». Δεν μαθαίνουν με τίποτα: θα τους μείνει το αλάτι και θα είναι και πολύ.
Τώρα, έρχονται πια οι συνέπιες, όπως ήταν μονόδρομος ότι θα συμβεί – προειδοποιήσαμε πολλές φορές γι αυτές, όπως γνωρίζουν οι τακτικοί αναγνώστες, ιδίως όσοι δεν πείστηκαν από τις κατά καιρούς εκδοχές του γκρεμισμένου πια κυβερνητικού success story.
Ας ελπίσουμε ότι οι επιπτώσεις αυτές θα περιοριστούν στην κυβέρνηση και ότι δεν θα επεκταθούν, όπως δυστυχώς φαίνεται, και στη χώρα, η οποία πληρώνει τώρα τις επιπολαιότητες της εξουσίας, από τις συνέπιες των οποίων πρέπει να διδαχθούν αμέσως και οι διάδοχοί της.
